20 τραγούδια που εμπνεύστηκαν από κλασικά βιβλία

Ακολουθεί μια επιλογή από τραγούδια που αποτίουν φόρο τιμής σε βιβλία, μυθιστορήματα, ανθολογίες και νουβέλες.

Η μουσική έχει εμπνευστεί από τη λογοτεχνία ανέκαθεν, με τους καλλιτέχνες να αντλούν από την πλούσια ταπετσαρία ιστοριών, χαρακτήρων και θεμάτων που βρίσκονται στα βιβλία. Από τα κλασικά μυθιστορήματα έως τη σύγχρονη ποίηση, η λογοτεχνία χρησιμεύει ως πηγή δημιουργικότητας για μουσικούς σε διάφορα είδη.

Τραγούδια όπως το “Wuthering Heights” της Kate Bush, βασισμένο στο μυθιστόρημα της Emily Bronte ή το “One” των Metallica, εμπνευσμένο από το “Johnny Got His Gun” του Dalton Trumbo, αποτελούν παράδειγμα αυτής της συγχώνευσης μουσικής και λογοτεχνίας. Αυτά τα τραγούδια όχι μόνο αποτίουν φόρο τιμής στα λογοτεχνικά έργα αλλά και ερμηνεύουν εκ νέου τις αφηγήσεις τους, φέρνοντάς τα σε νέο κοινό και προσφέροντας νέες προοπτικές. Πάμε να δούμε 20 τραγούδια που είχαν μούσα ένα βιβλίο:

Goth VS Punk: Οι διαφορές ανάμεσα στις δύο κουλτούρες

1. Metallica – One

Το εντυπωσιακό αντιπολεμικό μυθιστόρημα του Ντάλτον Τράμπο, που γράφτηκε το 1939, απεικονίζει έναν νεαρό στρατιώτη στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που υφίσταται σοβαρούς τραυματισμούς, καθιστώντας το σώμα του άχρηστο. Διασκευάστηκε σε μια συναρπαστική ταινία το 1971 εν μέσω του πολέμου του Βιετνάμ. Το κομμάτι “One” των Metallica του 1988 άντλησε έμπνευση από το μυθιστόρημα, ενσωματώνοντας κλιπ από την ταινία στο βίντεοκλιπ. Η αξιοσημείωτη ζωή του Τράμπο απεικονίστηκε αργότερα σε μια βιογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον Μπράιαν Κράνστον το 2015.

2. Kate Bush – Wuthering Heights

Ένα από τα πιο διάσημα ποπ τραγούδια εμπνευσμένα από τη λογοτεχνία, από το σκοτεινό ειδύλλιο της Έμιλυ Μπροντέ, το οποίο ήταν στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ το 1978. Η σύνδεση της Κέιτ με το τραγούδι ήταν βαθιά καθώς έχει γενέθλια την ίδια μέρα με τη συγγραφέα, που γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου.

3. Klaxons – Gravity’s Rainbow

Το “Gravity’s Rainbow”, αρχικά ένα μυθιστόρημα του 1973 του Αμερικανού συγγραφέα Τόμας Πίντσον, μεταμορφώθηκε σε έναν ύμνο χορού του Nu Rave.

4. Nirvana – Scentless Apprentice

Αυτό το κομμάτι από το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος (1993) γράφτηκε από τους Cobain, Novoselic και Grohl. Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Patrick Suskind του 1985 “Perfume: The Story of a Murderer”, εμβαθύνει στην ιστορία ενός μαθητευόμενου αρωματοποιού που αναζητά το τέλειο άρωμα σκοτώνοντας γυναίκες.

5. The Beatles – I Am The Walrus

Το ιδιότροπο τραγούδι του John Lennon από το 1967, με τίτλο “I Am the Walrus”, πήρε το όνομά του από το ποίημα του Lewis Carroll “The Walrus and the Carpenter” στο “Through the Looking-Glass” (1871). Επιπλέον, το κομμάτι περιλαμβάνει αποσπάσματα από μια ραδιοφωνική μεταφορά του BBC του «King Lear» του Σαίξπηρ, προσθέτοντας ένα στρώμα λογοτεχνικού πλούτου.

6. David Bowie – 1984

Ο Μπάουι προσπάθησε να δημιουργήσει μια μουσική προσαρμογή του δυστοπικού μυθιστορήματος του Τζορτζ Όργουελ «1984» μετά την απόσυρση του Ζίγκι Στάρνταστ. Ωστόσο, η χήρα του Όργουελ αντιτάχθηκε στην ιδέα. Κατά συνέπεια, μερικά τραγούδια, όπως το “1984”, μπήκαν στο άλμπουμ του Bowie του 1974 “Diamond Dogs”.

7. Led Zeppelin – Ramble On

Αυτό το δυνατό κομμάτι από το “Led Zeppelin II” (1969) των Led Zeppelin παραπέμπει στον « Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» του Τόλκιν.

8. Muse – The Small Print

Σύμφωνα με το Muse Supermassive Wiki, αυτό το κομμάτι από το άλμπουμ “Absolution” του 2003 επαναλαμβάνει την κλασική ιστορία του Φάουστ του Γιόχαν Γκαίτε, αλλά από την οπτική γωνία του Σατανά. Απεικονίζει μια διαβολική συμφωνία μεταξύ του Σατανά και του Σπουδαστή της Πράγας, με γραμμές όπως «Γίνε σκλάβος μου στον τάφο/Είμαι ο ιερέας που δεν πλήρωσε ποτέ ο Θεός».

9. The Ramones – Pet Sematary

Αυτό το κομμάτι από τον Da Brudders Ramone ηχογραφήθηκε για το soundtrack της κινηματογραφικής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Stephen King “Pet Sematary” το 1983. Οι στίχοι αποτυπώνουν συνοπτικά τη νοσηρή πλοκή του μυθιστορήματος.

10. The Libertines – Narcissist

Στο έκτο κομμάτι του ομότιτλου δεύτερου άλμπουμ των Libertines, ο Carl Barat ηγείται των φωνητικών, χρησιμοποιώντας τον Dorian Gray του Oscar Wilde ως μεταφορά για “επαγγελματικά μοντέρνους” σκηνικούς. Η ιστορία του Ντόριαν, όπου ένα κρυφό πορτρέτο γερνάει καθώς επιδίδεται στην ακολασία, αντικατοπτρίζει τις παγίδες αυτού του τρόπου ζωής, καταλήγοντας σε τραγωδία.

11. Manic Street Preachers – Patrick Bateman

Κυκλοφόρησε ως το b-side του “La Tristesse Durera (Scream to a Sigh)” το 1993. Αυτό το κομμάτι εμβαθύνει στον κύριο χαρακτήρα του “American Psycho” του Bret Easton Ellis, προβάλλοντας μερικές από τις εμμονές του Patrick Bateman όπως το “Genesis, Huey Lewis, Filofax, CD 5” με φόντο τις συζητήσεις για το ακριβό κρασί.

12. Radiohead – 2+2=5

Ο τίτλος αυτού του κομματιού από το άλμπουμ του 2003 “Hail to the Thief” είναι ένα νεύμα στο “1984” του George Orwell, που αναφέρεται στην έννοια του “Doublethink” που χρησιμοποιούσε το ολοκληρωτικό καθεστώς του Big Brother για να χειραγωγήσει την ιστορία και τις πεποιθήσεις.

13. Joy Division – Colony

Ο Ian Curtis, ένας αφοσιωμένος αναγνώστης, εμφύσησε λογοτεχνικές αναφορές στους στίχους του, αντλώντας από συγγραφείς όπως ο J.G. Μπάλαρντ («Έκθεση θηριωδίας») και Νικολάι Γκόγκολ («Dead Souls»). Το συγκεκριμένο τραγούδι, που εμφανίζεται στο δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ τους “Closer”, αποτίει φόρο τιμής στο διήγημα του 1914 του Franz Kafka “In the Penal Colony”.

14. Pixies – Gouge Away

Ο Black Francis, γνωστός για την ενσωμάτωση βιβλικών παραπομπών, δημιούργησε το “Gouge Away” ως μια επανάληψη της ιστορίας του Σαμψών και της Δαλιδάς. Οι στίχοι απεικονίζουν την πτώση του Σαμψών αφού η Δαλιδά τον τυφλώνει και του κόβει τα μαλλιά, απογυμνώνοντάς τον από τη δύναμή του.

15. The Cure – Charlotte Sometimes

Ο Robert Smith, γνωστός για τον λογοτεχνικό φόρο τιμής που αποτίνει στη μουσική του, δημιούργησε το ντεμπούτο σινγκλ των The Cure “Killing An Arab” ως επανερμηνεία του “The Outsider” του Albert Camus, ενώ το “The Drowning Man” εμπνεύστηκε από την τριλογία “Gormenghast” του Mervyn Peake. Το σινγκλ τους του 1981 “Charlotte Some” διασκεύασε το μυθιστόρημα της Penelope Farmer, που απεικονίζει τις εμπειρίες ενός κοριτσιού που ταξιδεύει στο χρόνο στο οικοτροφείο κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

16. Bloc Party – Song for Clay (Disappear Here)

Το εναρκτήριο κομμάτι των Bloc Party στο δεύτερο άλμπουμ τους, “Weekend In The City”, αντλεί έμπνευση από το “Less Than Zero” του Bret Easton Ellis, με έναν χαρακτήρα που ονομάζεται Clay. Οι στίχοι απηχούν τα θέματα του βιβλίου, ενώ το «Disappear Here» αναφέρεται σε μια εξέχουσα διαφημιστική πινακίδα στο μυθιστόρημα.

17. The Rolling Stones – Sympathy For The Devil

Ο Μικ Τζάγκερ δήλωσε ότι το τραγούδι επηρεάστηκε από το “The Master and Margarita” του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, που απεικονίζει την επίσκεψη του Σατανά στη Σοβιετική Ένωση.

18. The Velvet Underground – Venus In Furs

Το “Venus In furs”, από το The Velvet Underground & Nico (1967), αντλεί έμπνευση από το βιβλίο του Leopold von Sacher-Masoch, εξερευνώντας σαδομαζοχιστικά θέματα. Το τραγούδι εμβαθύνει στην αφήγηση του μυθιστορήματος, με επίκεντρο την εξερεύνηση της γυναικείας κυριαρχίας της Wanda von Dunajew. Είναι μια αντανάκλαση της εξερεύνησης του βιβλίου για τη δυναμική της εξουσίας και τον ερωτισμό.

19. The Strokes – Soma

Το τραγούδι των Strokes “Soma” αντλεί το όνομά του από το ναρκωτικό στο “Brave New World” του Aldous Huxley, που χρησιμοποιείται για να φέρει την ειρήνη στην κοινωνία. Οι στίχοι τους απηχούν το θέμα του μυθιστορήματος. Ο όρος υιοθετήθηκε επίσης από τους Smashing Pumpkins για ένα κομμάτι στο άλμπουμ τους “Siamese Dream”.

20. Gary Numan – Are ‘Friends’ Electric?

Η σύνθεση του Gary Numan κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Tubeway Army πιστεύεται ότι είναι επηρεασμένη από το μυθιστόρημα του Philip K. Dick “Do Androids Dream of Electric Sheep?” που αργότερα ενέπνευσε την ταινία «Blade Runner». Οι στίχοι του Numan απεικονίζουν μια φιγούρα που θυμίζει τον πρωταγωνιστή του βιβλίου, τον Rick Deckard, έναν ντετέκτιβ που καταδιώκει τα androids ή “andys”. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της ερμηνείας του στο Top of the Pops, ο Numan παρουσίασε μια ρομποτική περσόνα.

10 φορές που η ροκ -μέταλ μουσική έγινε ένα με την κλασική