[dropcap size=big]Η[/dropcap] δεύτερη τη τάξει κινηματογραφική γιορτή της πόλης, το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, είναι εδώ και ανοίγει τις πύλες του στους κινηματογραφόφιλους της Θεσσαλονίκης, δίνοντας τη δυνατότητα για ένα εικονικό ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Ταινίες τεκμηρίωσης από κάθε γωνιά της γης, με θέματα που μπορούν να αγγίξουν και τον πιο απαιτητικό θεατή. Το φεστιβάλ άλλαξε διεύθυνση και αυτό γίνεται φανερό ποικιλοτρόπως, από την παρουσία διαγωνιστικού τμήματος μέχρι την πληθώρα διαφορετικών ενοτήτων και οι αλλαγές αυτές μας βρίσκουν σύμφωνους και κοινωνούς, ελπίζοντας βέβαια η πραγματικά τεράστια ποσότητα τίτλων να συμβαδίζει αναλόγως και με την ποιότητα. Οι επιλογές πάντως είναι πράγματι πάρα πολλές κι αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι να προτείνουμε κάποιες που μας έκαναν ένα κλικ παραπάνω από τις υπόλοιπες, τελείως όμως διαισθητικά κι εμπειρικά, έχοντας ως δεδομένο ότι στους πάμπολλους τίτλους που αφήσαμε απ’ έξω, θα υπάρχουν διαμαντάκια, αφού το μεγαλύτερο ατού αυτού του φεστιβάλ είναι η ποιοτική σταθερά με την οποία μας έχει κακομάθει όλα αυτά τα χρόνια.
[dropcap size=big]Ξ[/dropcap]εκινώντας λοιπόν από το Διαγωνιστικό τμήμα κρατάμε τους Ινδιάνους που ρόκαραν τον κόσμο για την επιρροή των αυτόχθονων Αμερικανών μουσικών στην αμερικάνικη και διεθνή κουλτούρα, τις Ιστορίες που (δεν ) είπε το σινεμά μας, μια αναδρομή στην ιστορία των ερωτικών ταινιών της Βραζιλίας και το Ασκήσεις μνήμης που αφηγείται την ιστορία της Παραγουάης τις τελευταίες δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένης της 35χρονης δικτατορίας του καθεστώτος Στρέσνερ.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό το Ελληνικό πανόραμα που μετράει 30 συμμετοχές ξεχωρίζουμε το This is not a coup του Άρη Χατζηστεφάνου που παρακολουθεί τις επεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα, το Σκέφτομαι τα κορίτσια που αγάπησαν για τη ζωή του αντιστασιακού συγγραφέα και δημοσιογράφου Περικλή Κοροβέση και το Συρματόπλεγμα: Γεντί Κουλέ τόπος μνήμης, μια αναδρομή στην ιστορία των διάσημων φυλακών της Θεσσαλονίκης.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό την ενότητα Καλειδοσκόπιο και συγκεκριμένα από το κυρίως πρόγραμμα του προκύπτουν και οι περισσότερες επιλογές μας. Ενδεικτικά αναφέρω τον Αμερικάνο αναρχικό για την ζωή του συγγραφέα του Τσελεμεντέ του Αναρχικού Ουίλιαμ Πάουελ, την Εύθραυστη Ισορροπία, ένα κινηματογραφικό δοκίμιο για το καθημερινό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης, το Ντουγκμά-το Κουμπί για τέσσερις επίδοξους μάρτυρες που περιμένουν τη σειρά τους για να συμμετάσχουν σε μια ακόμα αποστολή αυτοκτονίας της Αλ Κάιντα στη Συρία και τον Κόσμο της Σκιάς που μιλάει για το διεθνές εμπόριο όπλων, ενώ από την υποενότητα Μειονότητες το Μαγικό δάσος της Κάισα για την φυλή των Σάμι.
[dropcap size=big]Ά[/dropcap]λλη μια ενδιαφέρουσα ενότητα είναι τα Ανθρώπινα Δικαιώματα απ’ όπου κρατάμε το Νησί των γενναίων για την αληθινή ιστορία της δολοφονίας του αδερφού του σκηνοθέτη πριν 25 χρόνια, προσπαθώντας να αποκαταστήσει με το έργο την αδικία της δικαστικής απόφασης, κάνοντας κυρίως ένα σχόλιο για τον ρατσισμό και την οδύνη που μπορεί να προκαλέσει ένα τέτοιο γεγονός, το Κοροπά, την ιστορία ενός ορφανού αγοριού που ετοιμάζεται να διακινήσει για πρώτη φορά παράνομα μετανάστες και το Δεν είμαι ο νέγρος σου, υποψήφιο για όσκαρ φέτος που ασχολείται με τους θανάτους των ηγετών του κινήματος του για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων στην Αμερική και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται μέχρι και σήμερα σε αφήγηση Σάμιουελ Τζάκσον(μάλλον το ντοκιμαντέρ του φεστιβάλ είναι αυτό).
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό την ενότητα Μνήμες/Ιστορία ξεχωρίζουμε τον Πύργο που με ξεχωριστό τρόπο και ιδιαίτερη χρήση του animation παρουσιάζει την πρώτη μαζική δολοφονία σε σχολείο της Αμερικής το 1966, το Μπόμπι Σαντς:66 μέρες που περιγράφεται η ζωή του μαχητή του ΙΡΑ που προσπαθούσε κάνοντας απεργία πείνας να αναγνωριστεί ως πολιτικός κρατούμενος(την είχαμε πρωτοδεί να περιγράφεται στην ταινία Hunger) και το Άουστερλιτς του σπουδαίου Σεργκέι Λοζνίτσα που καυτηριάζει το γεγονός πως τόποι μνήμης του Ολοκαυτώματος έχουν μετατραπεί σε τουριστικές ατραξιόν.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό την ενότητα Περιβάλλον κρατάμε το Σαφάρι του ιδιαίτερου Ούλριχ Ζάιντλ, μια ταξιδιωτική ταινία με θέμα το φόνο, ένα ντοκιμαντέρ για την ανθρώπινη φύση, ενώ από την ενότητα Φαγητό, το Θέατρο της ζωής για την πρωτοβουλία ενός διάσημου Ιταλού σεφ να διοργανώσει ένα τεράστιο συσσίτιο για τους άστεγους του Μιλάνου με τα περισσευούμενα τρόφιμα από την Παγκόσμια Έκθεση του 2015, τα οποία θα κατέληγαν διαφορετικά στα σκουπίδια.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό τις ενότητες Σινεμά και Μουσική μου αρέσουν όλα ειλικρινά, ενδεικτικά θα αναφέρω την τελευταία δημιουργία του τεράστιου Αμπάς Κιαροστάμι, Πήγαινέ με σπίτι συνδυαστικά με το 76 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα που μας μιλάει για τη ζωή και το έργο του, και το 78/52 που αναλύει τη σκηνή του μπάνιου από το Ψυχώ του Χίτσκοκ, ενώ στα μουσικά ντοκιμαντέρ ξεχωρίζουν αυτό για τους Ρόλινγκ Στόουνς και την περιοδεία τους στην Λατινική Αμερική, αλλά και την πρώτη τους συναυλία στην Κούβα που είναι και ταινία έναρξης του φεστιβάλ και το ντοκιμαντέρ για τους αγαπημένους Placebo και την εμφάνισή τους στη Ρωσία.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]έλος όσον αφορά τα Αφιερώματα ξεχωρίζουμε δύο από τις δημιουργίες του Βιτάλι Μάνσκι, το Πατρίδα ή Θάνατος για τη ζωή στην Κούβα και το Κάτω από τον ήλιο για τις «ιδανικές» συνθήκες διαβίωσης στη Βόρεια Κορέα, ενώ προβληθού και δύο ταινίες αφιερωμένες στον επιδραστικό σε διάφορες μορφές τέχνης Τζον Μπέρτζερ που πέθανε πριν δύο μήνες. Όσον αφορά δε τις επιλογές του Δημήτρη Εϊπίδη, του ανθρώπου που δημιούργησε αυτό το φεστιβάλ και το έβαλε δυνατά στον κινηματογραφικό χάρτη, μέσω μιας λευκής επιταγής που του έδωσε η νέα διεύθυνση, μια σωστότατη κίνηση που μας άρεσε ιδιαίτερα, είναι και οι δέκα must-see. Αν έπρεπε να διαλέξουμε θα επιλέγαμε την απίστευτη ιστορία του Απατεώνα, ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ θρίλερ, το Καναρίνι μου γλυκό για τη ζωή και τα τραγούδια της ρεμπέτισσας Ρόζας Εσκενάζι και τον ποιητικό Ατμό της ζωής.
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]πως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι επιλογές είναι πάρα πολλές, 213 το σύνολο,σίγουρα θα βρείτε κάτι που να σας εξιτάρει. Κάντε λοιπόν αυτήν τη χάρη στον εαυτό σας και πάρτε μέρος σε αυτό το ταξίδι που ξεκινάει σήμερα, τον πιο ανέξοδο γύρο του κόσμου που θα σας γεμίσει με εικόνες που προβληματίζουν, συγκλονίζουν και μένουν στην μνήμη για καιρό. Ραντεβού στις αίθουσες.
Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9
Κείμενο: Ορέστης Μανασής (Lavart)
