Γεννημένη στις 22 Νοεμβρίου 1819, η Mary Ann Evans, γνωστή αργότερα ως George Eliot, είχε από νεαρή ηλικία μεγάλο πάθος για τη λογοτεχνία και συχνά βρισκόταν βυθισμένη στα βιβλία.
Μετά το θάνατο της μητέρας της όταν ήταν 14 ετών, ανέλαβε τις οικογενειακές ευθύνες, ενώ αργότερα, στα 21 της χρόνια, μετακόμισε στο Κόβεντρι με τον πατέρα της, όπου ασχολήθηκε περισσότερο με τη λογοτεχνική σκηνή.
Παρά την αφοσίωσή της στη λογοτεχνία, προέκυψαν συγκρούσεις με τον πατέρα της λόγω των αντισυμβατικών απόψεών της για τη θρησκεία. Παρά το γεγονός ότι πήγαινε στην εκκλησία για τα προσχήματα, αμφισβητούσε τα επικρατούντα θεολογικά πρότυπα.
Η λογοτεχνική της σταδιοδρομία πήρε σημαντική τροπή το 1851, όταν γνώρισε τον Τζορτζ Χένρι Λιούις, κριτικό και φιλόσοφο, ο οποίος την ενθάρρυνε να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τη συγγραφή.
Επιλέγοντας το ψευδώνυμο Τζορτζ Έλιοτ, πίστευε ότι ένα ανδρικό όνομα θα εξασφάλιζε μεγαλύτερο σεβασμό για το έργο της σε μια εποχή που οι γυναίκες συγγραφείς συχνά απορρίπτονταν. Το συγγραφικό της έργο, που χαρακτηριζόταν από ρεαλιστικές απεικονίσεις της αγγλικής αγροτικής ζωής και λεπτή ψυχολογική κατανόηση των χαρακτήρων της, κέρδισε ευρεία αναγνώριση.
Αν και αρχικά θεωρήθηκε ερωμένη του Λιούις, το λογοτεχνικό της ταλέντο μίλησε τελικά από μόνο του με τη δημοσίευση του πρώτου της μυθιστορήματος με το όνομα Τζορτζ Έλιοτ το 1859. Παρά την αρχική έκπληξη για την πραγματική της ταυτότητα, το κοινό της συνέχισε να εκτιμά τη λογοτεχνική της συνεισφορά.
Ο αντίκτυπος της Έλιοτ στη λογοτεχνία ήταν βαθύς, με τον Όσκαρ Ουάιλντ να επαινεί την ικανότητά της να ενσωματώνει τη φιλοσοφία απρόσκοπτα στη μυθοπλασία.
Το αριστούργημά της, το “Middlemarch” (1871), καταπιάστηκε με διάφορες πτυχές της ζωής, όπως η θρησκεία, η πολιτική και οι ανθρώπινες σχέσεις, κερδίζοντας την αναγνώριση ως ένα από τα καλύτερα βικτωριανά μυθιστορήματα.
Έφυγε από τη ζωή στις 22 Δεκεμβρίου 1880, αφήνοντας πίσω της μια διαχρονική κληρονομιά βαθυστόχαστων λογοτεχνικών έργων και φιλοσοφικών ενοράσεων που συνεχίζουν να έχουν απήχηση στους αναγνώστες και σήμερα.
15 αποφθέγματα της Τζ. Έλιοτ
- «Τα ζώα είναι τόσο καλόβουλοι φίλοι… δεν ρωτάνε καθόλου ερωτήσεις και δεν κάνουν καθόλου κριτική.»
- «Η αποτυχία μετά από μεγάλη αναμονή είναι πολύ πιο μεγαλειώδης από το να μην έχεις ποτέ μια αναποδιά αρκετά καλή που να θεωρείται αποτυχία.»
- «Η αμοιβή για την εκπλήρωση ενός καθήκοντος είναι η δυνατότητα να εκπληρώσουμε ένα άλλο.»
- «Ποια μοναξιά είναι χειρότερη από την έλλειψη εμπιστοσύνης;»
- «Η μόνη αποτυχία που πρέπει να φοβάται κανείς είναι να μην επιμείνει στο στόχο που θεωρεί ότι είναι ο καλύτερος.»
- «Δεν θα βρέξει ποτέ τριαντάφυλλα. Αν θέλουμε να έχουμε περισσότερα τριαντάφυλλα, πρέπει να φυτέψουμε περισσότερες τριανταφυλλιές.»
- «Τίποτε δεν είναι τόσο καλό όσο φαίνεται από πριν.»
- «Κανένα μεγάλο έργο δεν έχει γίνει από διστακτικούς που ψάχνουν σιγουριά.»
- «Ευλογημένος να ‘ναι εκείνος που μη έχοντας τίποτε να πει, απέχει από το να μας δώσει λεκτικές αποδείξεις για το γεγονός αυτό.»
- «Υπάρχουν πολλές νίκες που είναι χειρότερες από ήττες.»
- «Είμαστε όλοι πρόθυμοι να πιστέψουμε αυτό που πιστεύει ο κόσμος για μας.»
- «Ανεξάρτητα από το αν η ευτυχία μπορεί να έρθει ή όχι, πρέπει κανείς να προσπαθεί και να είναι προετοιμασμένος να ζήσει χωρίς αυτήν.»
- «Η βαναυσότητα, όπως κάθε άλλη κακία, δεν χρειάζεται κάποιο κίνητρο, εκτός απ’ αυτήν την ίδια. Χρειάζεται μόνο μία ευκαιρία.»
- «Όταν έρχεται ο θάνατος, δεν είναι η τρυφερότητα για την οποία μετανιώνουμε, αλλά η σκληρότητά μας.»
- «Ποτέ δεν είναι αργά για να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει.»
Τζέιν Έιρ: Το καθηλωτικό ρομάντζο καταπιεσμένων συναισθημάτων και απαγορευμένων επιθυμιών
