Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Γιώργο, η Κατερίνα έρχεται για ακόμη μια φορά στο θεατρικό σανίδι του Εγνατία στη Θεσσαλονίκη. Τι είναι αυτό που κατά την γνώμη σου την κρατάει ζωντανή στο πέρασμα των χρόνων;
Γιώργος Νανούρης – Είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων: το κείμενο, το ένστικτο, η σκηνοθεσία, η ερμηνεία η στιγμή, η τύχη.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Πρόκειται για μια γυναίκα με διπολική διαταραχή, μια ψυχική ασθένεια που, τελικά, την οδηγεί στην αυτοκτονία. Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις όσον αφορά την προσέγγιση του συγκεκριμένου θέματος;
Γιώργος Νανούρης – Οι πρώτες σκέψεις ήταν ο σεβασμός στους ανθρώπους που πάσχουν, και στο κείμενο του Αυγούστου. Ακόμη, στο γεγονός ότι αυτή γυναίκα έχει ζήσει πραγματικά, και ότι συμβαίνει στο βιβλίο είναι αληθινό. Ήθελα να αποδώσω με, όσο το δυνατόν πειστικότερο τρόπο, αυτήν ακριβώς την αρρώστια.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Στο βιβλίο του Κορτώ, θα έλεγε κανείς ότι η ηρωίδα αποτυπώνεται με μεγαλύτερη σκληρότητα απ’ ότι συμβαίνει στην παράσταση… Πώς αντιμετώπισες όλη αυτή τη μεταφορά μέσα στο μυαλό σου και έτσι έφτασες στην θεατρική Κατερίνα;
Γιώργος Νανούρης – Κύριο μέλημά μου ήταν ο θεατής να αγαπήσει την Κατερίνα και να καταλάβει, πως όλα όσα έκανε δεν τα έκανε λόγω χαρακτήρα, αλλά επειδή τα υπαγόρευε η αρρώστια της. Μπερδεύουμε τη συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων με τον χαρακτήρα τους, με αποτέλεσμα να τους αντιπαθούμε. Στην πραγματικότητα όμως, η αρρώστια τους κάνει να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται και εγώ ήθελα αυτό να το δει ο θεατής και τελικά να την αγαπήσει και να την κατανοήσει.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Η ηρωίδα βρίσκεται από το φώς στο σκοτάδι, και αντίστροφα. Αντίδοτό της φαίνεται να είναι η αγάπη που λαμβάνει και δίνει εξίσου απλόχερα. Είναι η αγάπη, τελικά, η μοναδική μας διέξοδος;
Γιώργος Νανούρης – Νομίζω πως τελικά ότι κι αν κάνουμε, στο πίσω μέρος του μυαλού μας και στο βάθος της καρδιάς μας βρίσκεται η ανάγκη να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Η ψυχική νόσος είναι από τα θέματα, που θεωρούνται, ακόμη και σήμερα, ταμπού. Κρίνεις ότι η φωνή της Κατερίνας ανοίγει τον δρόμο της κοινωνικής ενσυναίσθησης και αποδοχής;
Γιώργος Νανούρης – Σίγουρα με την παράσταση έχει συμβεί αυτό. Το έχουμε αντιληφθεί πολλές φορές από τις μαρτυρίες των θεατών. Αν κάνοντας θέατρο, μπορείς να φανείς και χρήσιμος ε, αυτό για μένα είναι το ιδανικό και με την Κατερίνα συμβαίνει: νιώθουμε χρήσιμοι.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Γιώργο, η μεταφορά βιογραφιών στο θέατρο σε ακολουθεί από την πρώτη κιόλας παράσταση που σκηνοθέτησες, το Εδώ. Να υποθέσω ότι είναι η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα της κάθε ανθρώπινης ιστορίας αυτή που σου κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον τη στιγμή που επιλέγεις να σκηνοθετήσεις ένα έργο;
Γιώργος Νανούρης – Χαίρομαι που θυμάστε το «Εδώ»! Ιδανικά θα ήθελα με κάθε παράσταση να μπορώ να καταπιάνομαι με ένα θέμα που αφορά στην κοινωνία μας. Με ενδιαφέρει πολύ αυτό το κομμάτι της προσφοράς πέρα απ την ψυχαγωγία, που βέβαια κι αυτή αποτελεί ένα είδος προσφοράς.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Ταυτόχρονα με τη συγκίνηση, στην παράσταση όφειλε να διατηρηθεί και το ιδιόμορφο χιούμορ του Κορτώ. Πώς δούλεψες προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός; Αλήθεια, σε δυσκόλεψε; Το φαντάζομαι ως μία πρόκληση από μόνο του…
Γιώργος Νανούρης – Ο τρόπος γραφής του Κορτώ εμπεριέχει τον αυτοσαρκασμό και έπρεπε να αποδοθεί αυτό το ύφος του συγγραφέα. Για μένα η διασκευή κειμένων είναι κάτι που κάνω πολύ συχνά και με ενδιαφέρει πολύ. Είναι το πρώτο δημιουργικό κομμάτι πριν ξεκινήσουν οι πρόβες, κατά τη διάρκεια του οποίου αρχίζω να φτιάχνω και τη σκηνοθεσία στο κεφάλι μου. Είναι η πιο μοναχική διαδικασία, εσύ, το κείμενο και η φαντασία σου.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Ποιες προκλήσεις συναντάς δουλεύοντας με το απαιτητικό είδος του βιοδράματος;
Γιώργος Νανούρης – Αρχικά το να μετατρέψεις ένα λογοτεχνικό κείμενο σε κείμενο για την σκηνή είναι από μόνο του κάτι που δημιουργεί μια πρόκληση. Τόσο το «Χειρόγραφο» με την Χάρις Αλεξίου όσο και η «Κατερίνα» που αφορούσαν σε πραγματικές ζωές ανθρώπων -όπως άλλωστε και το «Εδώ» – εμπεριέχουν έναν ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας, αλλά ταυτόχρονα για μένα είναι πάρα πολύ γοητευτικό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Είναι ειδικές συνθήκες που σίγουρα δε σου τυχαίνουν πολλές φορές στη ζωή σου.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Τα τελευταία χρόνια πράττεις κυρίως ως σκηνοθέτης. Παρόλα αυτά τον ρόλο του ηθοποιού δεν τον έχεις απαρνηθεί. Αλήθεια, πώς θα ήθελες να σε γνωρίζει ο κόσμος όσον αφορά την καλλιτεχνική σου ιδιότητα;
Γιώργος Νανούρης – Ιδανικά δεν θα ήθελα να επιλέξω ανάμεσα στις δύο. Θα ήθελα να κάνω είτε το ένα είτε το άλλο, ανάλογα με τα θέλω μου κάθε φορά και θα ήθελα να με γνωρίζει ο κόσμος ως έναν άνθρωπο που αγαπά το θέατρο και του αρέσει να δημιουργεί μέσα σ’ αυτό.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Πες μου τρείς αξίες με τις οποίες πορεύεσαι στη ζωή σου;
Γιώργος Νανούρης – Ευγένεια, καλοσύνη, εντιμότητα.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Σε αγχώνει η μέχρι τώρα η επιτυχημένη πορεία σου, όσο αφορά τις μελλοντικές επιλογές;
Γιώργος Νανούρης – Όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά φυσικά και θες να τα διατηρήσεις. Όταν αυξάνονται οι προσδοκίες των άλλων, προσπαθείς να φανείς αντάξιος αυτών. Παρόλα αυτά, αντιμετωπίζω κάθε παράσταση σαν μία ξεχωριστή καινούργια δουλειά και προσπαθώ να μην τη συγκρίνω με την προηγούμενη. Κάθε μια έχει τη δική της ξεχωριστή πορεία. Ιδανικά, θα ήθελα τα πράγματα να πηγαίνουν πάντα καλά, όπως όλοι μας άλλωστε!
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Τι είναι αυτό που σε γεμίζει αισιοδοξία, στην εποχή που ζούμε;
Γιώργος Νανούρης – Το ότι μπορούμε να συνεχίζουμε να δημιουργούμε έστω κι αν οι συνθήκες έχουν αλλάξει και πως ενώνοντας τις φωνές μας δυναμώνουμε λίγο όλοι μας.
https://www.lavart.gr/epipleon-parastasi-h-katerina-tou-aygoustou-kortw-epistrefei-sthn-thessalonikh-gia-5-parastaseis/
Συνέντευξη: Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart)
