Ανακαλύψτε τους λόγους πίσω από την αποκήρυξη και μεταμέλεια διάσημων συγγραφέων για τα έργα τους. Η λογοτεχνία όπως δεν την έχετε ξαναδεί.
H λογοτεχνία θεωρείται συχνά καθρέφτης της ψυχής, ένας τόπος όπου οι συγγραφείς χύνουν τις βαθύτερες σκέψεις και τα συναισθήματά τους.
Mερικές φορές, αυτές οι δημιουργίες γίνονται πηγές λύπης, στοιχειώνοντας τους δημιουργούς τους σαν ανεπιθύμητα φαντάσματα. Εδώ, εμβαθύνουμε στις ιστορίες δέκα συγγραφέων που, για διάφορους λόγους, έφτασαν να θρηνούν για την ύπαρξη των δικών τους έργων.
Τα 5 πιο επιδραστικά βιβλία που διαμόρφωσαν την ανθρώπινη σκέψη και ιστορία
1. Ο Άντονι Μπέρτζες και το «Κουρδιστό Πορτοκάλι»
Το «Ένα Κουρδιστό Πορτοκάλι» του Anthony Burgess είναι ένα πρωτοποριακό έργο δυστοπικής μυθοπλασίας, που εξυμνείται για τη γλωσσική του ευρηματικότητα και το ανησυχητικό του όραμα. Ωστόσο, ο Burgess άρχισε να μετανιώνει για το μυθιστόρημα, κυρίως λόγω της επισκιαστικής παρουσίας της κινηματογραφικής διασκευής του Stanley Kubrick. Ο Μπέρτζες αισθάνθηκε ότι τα βαθύτερα ηθικά ερωτήματα του μυθιστορήματος χάθηκαν μέσα στη γραφική βία της ταινίας, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από το άλλοτε αγαπημένο του έργο.
2. Stephen King και Rage
Το πρώιμο μυθιστόρημα του Stephen King Rage, γραμμένο με το ψευδώνυμο Richard Bachman, αφηγείται την ιστορία ενός μαθητή λυκείου που παίρνει όμηρο την τάξη του. Αφότου το βιβλίο συνδέθηκε με αρκετές πραγματικές ιστορίες επιθέσεων σε σχολεία, ο King ζήτησε να του επιτραπεί να σταματήσει η κυκλοφορία του. Εξέφρασε βαθιά λύπη για την πιθανή επιρροή του έργου του σε τέτοιες τραγωδίες, αναγνωρίζοντας τη βαθιά ευθύνη που συνεπάγεται η αφήγηση ιστοριών.
3. Ian Fleming και «Ο κατάσκοπος που με αγάπησε»
Ο δημιουργός του εμβληματικού James Bond, ήταν βαθιά δυσαρεστημένος με το «The Spy Who Loved Me». Διαφεύγοντας από την τυπική φόρμουλα του Μποντ, το μυθιστόρημα αφηγείται από την οπτική γωνία μιας γυναίκας πρωταγωνίστριας, της Βίβιεν Μισέλ. Στον Fleming δεν άρεσε τόσο πολύ το τελικό αποτέλεσμα και προσπάθησε να αποτρέψει την επανεκδοχή του, επιτρέποντας να χρησιμοποιηθεί μόνο ο τίτλος για τη μεταγενέστερη κινηματογραφική μεταφορά.
4. Arthur Conan Doyle και «Sherlock Holmes»
Ο Arthur Conan Doyle δεν είχε μετανιώσει για ένα μεμονωμένο βιβλίο, αλλά για ολόκληρη τη σειρά του Sherlock Holmes. Άρχισε να δυσανασχετεί με τη δημοτικότητα του ντετέκτιβ του, έτσι προχώρησε σε μια δραματική προσπάθεια για να απελευθερωθεί, σκότωσε τον Χολμς στο «Το τελευταίο πρόβλημα», για να τον αναστήσει στη συνέχεια λόγω της ζήτησης του κοινού. Η πολύπλοκη σχέση του με το δημιούργημά του αναδεικνύει την ένταση ανάμεσα στην καλλιτεχνική ακεραιότητα και τη λατρεία του κοινού.
5. Bret Easton Ellis και «American Psycho»
Ο Bret Easton Ellis αντιμετώπισε σημαντικές αντιδράσεις κατά την κυκλοφορία του «American Psycho», ενός μυθιστορήματος που περιγράφει με γραφικό τρόπο τη ζωή ενός ψυχοπαθούς που επικρίθηκε για την ακραία βία και τον μισογυνισμό του, ο Ellis παραδέχτηκε αργότερα ότι πάλευε με την κληρονομιά του μυθιστορήματος, καθώς δυσκολευόταν να συμβιβάσει τον αντίκτυπό του με τις προθέσεις του. Η διαμάχη συνεχίζει να χρωματίζει την καριέρα του, ρίχνοντας μια μακρά σκιά στα επόμενα έργα του.
6. J.K. Rowling και Ο Harry Potter και το καταραμένο παιδί
Η J.K. Rowling έκανε την εισβολή της στη συγγραφή θεατρικών έργων με το «Harry Potter and the Cursed Child» έγινε δεκτή με ανάμεικτες αντιδράσεις παρά την εμπορική της επιτυχία, η ίδια η Rowling έχει εκφράσει δυσφορία με πτυχές της ιστορίας και της υποδοχής της. Κάποιοι οπαδοί θεωρούν το έργο ως απόκλιση από την ουσία της αρχικής σειράς, οδηγώντας τη J.K. Rowling σε μια θέση αμήχανης αποδοχής παρά απόλυτης αποκήρυξης.
7. Τζον Στάινμπεκ και «Τα σταφύλια της οργής»
«Τα σταφύλια της οργής» του Στάινμπεκ αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της αμερικανικής λογοτεχνίας, ωστόσο ο συγγραφέας έτρεφε αμφιθυμία απέναντι στην υποδοχή του. Ο Στάινμπεκ αισθανόταν άβολα με τις πολιτικές προεκτάσεις. Η απεικόνιση της δεινής θέσης των μεταναστών εργατών κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, τόσο εξυμνήθηκε όσο και διασύρθηκε, αφήνοντας τον Στάινμπεκ να παλέψει με την πολύπλοκη κληρονομιά του μεγάλου έργου του.
8. Elizabeth Gilbert και «Eat, Pray, Love»
Τα απομνημονεύματα της Elizabeth Gilbert «Eat, Pray, Love» έγιναν πολιτιστικό φαινόμενο, αλλά η επιτυχία του είχε προσωπικό κόστος. Η Elizabeth έχει μιλήσει για την πίεση και τις προσδοκίες που ακολούθησαν την κυκλοφορία του, με αποτέλεσμα να μετανιώσει για την αποκάλυψη της ιδιωτικής της ζωής. Η τεράστια δημοτικότητα των απομνημονευμάτων δημιούργησε μια ταυτότητα που επισκίασε τα άλλα έργα της, παγιδεύοντάς την στην αφήγηση που είχε δημιουργήσει.
9. Ο Τζορτζ Όργουελ και «Η Φάρμα των ζώων»
Η Φάρμα των ζώων του Τζορτζ Όργουελ είναι μια λαμπρή αλληγορία του σοβιετικού ολοκληρωτισμού, ωστόσο ο Όργουελ ήταν δυσαρεστημένος με την αποτυχία του βιβλίου να υποκινήσει την πολιτική αλλαγή. Παραπονέθηκε ότι η λογοτεχνική του επιτυχία δεν μεταφράστηκε σε πρακτική δράση κατά των καταπιεστικών καθεστώτων. Η απογοήτευση του Όργουελ για τον αντίκτυπο του έργου του υπογραμμίζει το συχνά απογοητευτικό χάσμα μεταξύ τέχνης και επιρροής στον πραγματικό κόσμο.
10. .D. Salinger και The Catcher in the Rye
Το The Catcher in the Rye παραμένει ένα κατεξοχήν μυθιστόρημα εφηβικής αγωνίας, ωστόσο ο συγγραφέας του γινόταν όλο και πιο απομονωμένος και απογοητευμένος από τη φήμη του. Ο Σάλιντζερ προβληματίστηκε από τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύτηκε το μήνυμα του μυθιστορήματος, ιδίως αφότου συνδέθηκε με διάφορα εγκλήματα. Η απομάκρυνσή του από τη δημόσια ζωή αντανακλά μια βαθιά δυσφορία για τις απρόβλεπτες συνέπειες της λογοτεχνικής του επιτυχίας.
11. A.A. Milne και Winnie-the-Pooh
Ο A.A. Milne, ο δημιουργός του αγαπημένου Winnie-the-Pooh, βρήκε τον εαυτό του να μετανιώνει για την τεράστια δημοτικότητα των παιδικών του ιστοριών. Ο Milne, ο οποίος είχε υπάρξει επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, απογοητεύτηκε που τα άλλα έργα του επισκιάζονταν από τις ιστορίες του Pooh και των φίλων του. Η απογοήτευση αυτή επεκτάθηκε και στον γιο του, Κρίστοφερ Ρόμπιν, ο οποίος αγωνιζόταν με τη δημόσια προσοχή που λάμβανε ο λογοτεχνικός του συνομιλητής. Η επιθυμία του Milne για λογοτεχνική αναγνώριση πέρα από τον Winnie-the-Pooh δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ πλήρως και πέρασε τα τελευταία του χρόνια λαχταρώντας να επιστρέψει στα προηγούμενα, λιγότερο διάσημα έργα του.
12. Ο Φραντς Κάφκα και η Μεταμόρφωση
Η «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα είναι ένα καθοριστικό έργο της υπαρξιακής λογοτεχνίας, ωστόσο ο ίδιος ο Κάφκα το έβλεπε με κριτική ματιά. Έδωσε εντολή στον φίλο του, Max Brod, να καταστρέψει τα ανέκδοτα χειρόγραφά του, συμπεριλαμβανομένης της Μεταμόρφωσης, μετά τον θάνατό του. Ο Brod, ευτυχώς, αγνόησε αυτές τις επιθυμίες, διατηρώντας τη βαθιά, αν και αγωνιώδη, κληρονομιά του Κάφκα. Η δυσφορία του Κάφκα με το έργο του υπογραμμίζει το εσωτερικό μαρτύριο και την αυτοαμφισβήτηση που συχνά συνοδεύουν την καλλιτεχνική ιδιοφυΐα.
Εξερευνώντας τον Φωβισμό: Ερμηνείες, Χαρακτηριστικά και Σύγχρονες Ερμηνείες
