Ίρβιν Γιάλομ: Ο πρωτοπόρος της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας
Ο Ίρβιν Γιάλομ, μια εξέχουσα προσωπικότητα στον κόσμο της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον τομέα με το πρωτοποριακό έργο του στην υπαρξιακή ψυχοθεραπεία. Γεννημένος το 1931, η καριέρα του Γιάλομ καλύπτει πάνω από έξι δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων έχει συμβάλει σημαντικά στην κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης, του πόνου και της θεραπευτικής διαδικασίας.
Ένα από τα πιο επιδραστικά βιβλία του Γιάλομ, “Η θεωρία και η πρακτική της ομαδικής ψυχοθεραπείας”, έχει γίνει ένα κείμενο-σταθμός για τους θεραπευτές παγκοσμίως. Σε αυτό, διερευνά τη δυναμική της ομαδικής θεραπείας και τον βαθύ αντίκτυπο που μπορεί να έχει στα άτομα που αναζητούν προσωπική ανάπτυξη και θεραπεία.
Η θεραπευτική προσέγγιση του Ίρβιν Γιάλομ δίνει έμφαση στη σημασία της αντιμετώπισης υπαρξιακών ανησυχιών, όπως η θνητότητα, η έλλειψη νοήματος, η ελευθερία και η απομόνωση. Ενθαρρύνει τους πελάτες να ασχοληθούν με αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα για να ζήσουν πιο αυθεντικές και ικανοποιητικές ζωές.
Γιάννης Ρίτσος: «Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα»
12 αποφθέγματα από τον Ίρβιν Γιάλομ :
1.«Η ζωή δεν… έρχεται με νόημα. Πρέπει να εφεύρουμε εμείς το νόημα και μετά να… ξεχάσουμε ότι το έχουμε εφεύρει.»
2.«Σίγουρα η ιδέα τού να ερωτεύεσαι παρουσιάζεται ως ένα υπέροχο συναίσθημα στη λογοτεχνία και στις ταινίες. Μόνο που συνήθως δεν διαρκεί. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μετατρέψουμε τον έρωτα σε μια πιο «αξιοπρεπή» αγάπη: να αγαπάμε τον άλλο όπως είναι και όχι όπως τον ονειρευόμαστε.»
3.«Περισσότερο ερωτευόμαστε τον ίδιο τον πόθο από το αντικείμενό του.»
4.«Ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα»
5.«Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη αγάπης. Θεωρώ ότι η υψηλότερη μορφή είναι η αγάπη και η φροντίδα για την ύπαρξη και την ανάπτυξη του άλλου και σε αυτή την περίπτωση η ψυχοθεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Άλλες περιπτώσεις αγάπης όπως ο κεραυνοβόλος έρωτας στηρίζονται σε ψευδαισθήσεις και χρειάζονται συγκεκριμένη εξέταση»
6.«Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά περιέργεια για τον εαυτό τους, αυτό είναι πάντα κακό σημάδι. Δεν υπάρχει τέλος στην προσωπική αλλαγή, στην προσωπική ανάπτυξη και σε όλα αυτά που μπορείς να μάθεις για τον εαυτό σου.»
7.«Η ώριμη αγάπη είναι όταν αγαπάς, όχι όταν αγαπιέσαι. Ο γάμος με όλη αυτήν την κτητικότητα και τη ζήλια που τον περιβάλλουν υποδουλώνει το πνεύμα.»
8.«Η ιδέα της ρομαντικής αγάπης είναι ένα υπέροχο συναίσθημα, σε διαπερνά και όλοι ξετρελαινόμαστε όταν μας συμβαίνει. Αλλά σε αυτή τη μορφή, που είναι ανάλαφρη σαν το φτερό και που πάντα έχουμε την τάση να εξιδανικεύουμε τον άλλον, τον βλέπουμε από μη πραγματικές απόψεις, κατά κάποιο τρόπο, και ξεχνάμε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό το πρόσωπο που λατρεύουμε. Αυτό το είδος έρωτα δεν παραμένει, είναι ένα αρχικό στάδιο της αγάπης που δεν διατηρείται.
9.«Μια μέρα, σύντομα, ίσως σε σαράντα χρόνια, δεν θα ζει κανείς από αυτούς που με έχουν γνωρίσει. Τότε θα είμαι πράγματι νεκρός – όταν δηλαδή δεν θα υπάρχω πια στη μνήμη κανενός. Σκέφτηκα ότι κάποιος, που είναι πολύ ηλικιωμένος είναι το τελευταίο ζωντανό πλάσμα πάνω στη γη που έχει γνωρίσει κάποιο άλλο άτομο ή κάποιo πλήθος ατόμων προσωπικά και που τώρα έχουν φύγει από ζωή. Όταν το άτομο αυτό πεθάνει, πεθαίνει μαζί του και το πλήθος αυτών, εξαφανίζεται από τη ζωντανή μνήμη. Αναρωτιέμαι, για μένα ποιος θα είναι αυτός ο άνθρωπος, τίνος ο θάνατος θα με κάνει να πεθάνω πραγματικά.»
10.«Είναι λάθος να κάνεις παιδιά από ανάγκη, λάθος να χρησιμοποιείς το παιδί σου για να ανακουφίσεις τη μοναξιά σου, λάθος να δίνεις σκοπό στη ζωή σου με την αναπαραγωγή ενός αντιγράφου του εαυτού σου. Είναι λάθος επίσης να αναζητάς την αθανασία με το να σπέρνεις τον σπόρο σου στο μέλλον, νομίζοντας ότι περιέχει τη συνείδησή σου.»
11.«Ονειρεύομαι μια αγάπη που είναι κάτι περισσότερο από δύο ανθρώπους που η μόνη τους επιθυμία είναι να κατέχουν ο ένας τον άλλον.»
12.«Νομίζω ότι η ερωτική διεκδίκηση αποτελεί μια ψευδαίσθηση. Παλεύω ενάντια σε φανταστικούς ανεμόμυλους. Θεωρώ ότι, αν και αυτού του είδους η ψευδαίσθηση συχνά μου χαρίζει μια ευφορία και με παρηγορεί, στην ουσία με αποδυναμώνει και με αποξενώνει.»
