Το έργο του Άρθουρ Μίλερ αντανακλά μια βαθιά εξερεύνηση, αποτυπώνοντας τις αποχρώσεις της κοινωνίας, της ηθικής και των προσωπικών αγώνων.
Το πιο διάσημο έργο του, “Ο θάνατος του εμποράκου”, είναι μια οδυνηρή κριτική του αμερικανικού ονείρου, διεισδύοντας στις διαλυμένες προσδοκίες του Willy Loman. Το κλασικό αυτό έργο χάρισε στον Μίλερ το βραβείο Πούλιτζερ και το βραβείο Τόνι, εδραιώνοντας τη θέση του ως αριστούργημα του δράματος του 20ού αιώνα.
Στο “The Crucible”, ο Μίλερ παραλλήλισε τις δίκες των μαγισσών του Σάλεμ με τον Μακαρθισμό, δημιουργώντας ένα καυστικό σχόλιο για την πολιτική υστερία και τη διάβρωση των ατομικών ελευθεριών. Τα έργα του συχνά καταπιάστηκαν με τις ηθικές συνέπειες των επιλογών, απεικονίζοντας χαρακτήρες σε ηθικά περίπλοκες καταστάσεις.
Πέρα από τη σκηνή, τα δοκίμια και οι προβληματισμοί του Μίλερ, όπως το “The Theater Essays of Arthur Miller” και το “Timebends”, παρέχουν πληροφορίες για τη δημιουργική του διαδικασία και τη διανοητική του ενασχόληση με τον κόσμο.
Λίγα λόγια από αυτή τη διάσημη πένα θα φανούν κάτι περισσότερο από χρήσιμα.
10 αποφθέγματα του Άρθουρ Μίλερ
1.«Η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει.»
2.«Ποτέ μην παλεύεις τίμια με έναν ξένο, νεαρέ. Ποτέ δεν θα βγεις από τη ζούγκλα μ’ αυτόν τον τρόπο.»
3.«Δουλεύεις μια ζωή να ξεπληρώσεις ένα σπίτι. Στο τέλος είναι δικό σου και δεν υπάρχει κανένας να ζήσει σ’ αυτό.»
4.«Αν βλέπω πώς τελειώνει, μπορώ να δουλέψω προς τα πίσω.»
(σχετικά με τη συγγραφή θεατρικών έργων)
5.«Εξειδικεύεσαι σε κάτι, μέχρι που μια μέρα συνειδητοποιείς ότι αυτό εξειδικεύεται σε σένα.»
6.«Σπουδαίο πράγμα δεν είναι η διατύπωση μιας απάντησης για το θέατρο, το έργο ή για μένα. Σπουδαία είναι η ακριβής διατύπωση του προβλήματος».«Το μόνο που μπορώ να σας βεβαιώσω είναι ότι η ιστορία αλλάζει μόνο από τις διαθέσεις των πλουσίων τελικώς. Επομένως ό,τι πλήττει τους πλουσίους αυτού του κόσμου δεν αλλάζει… Δεν ξέρω αν έγινα σαφής.»
7.«Να σας πω την αλήθεια δεν είχα ούτε έχω στο μυαλό μου ένα συγκεκριμένο κοινό. Γράφω όπως μου έρχεται. Γράφω όπως ξέρω να γράφω. Γράφω αυτό που αισθάνομαι… Ξέρω επίσης ότι γράφω ένα έργο που ίσως πάει ένα κοινό να το δει, μπορεί όμως και να μην πάει κανείς να το δει. Επομένως δεν ξέρω ποιοι αποτελούν το κοινό των έργων μου γενικότερα, ούτε ύστερα από τόσα χρόνια που γράφω.»
8.«Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα δεν δινόταν μια παράσταση αντί μιας διάλεξης… Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα πάνω απ’ όλα το θέατρο ήταν μια μορφή ψυχαγωγίας και όχι διδασκαλίας. Βέβαια θα μου πείτε, και δικαιολογημένα, ότι το αίσθημα είναι και αυτό γνώση. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιοι επιμένουν να αντιμετωπίζουν το θέατρο ως ένα άλλου είδους σχολείο, η αντίληψη αυτή έχει τελειώσει για μένα».
9.«Όσο πιο κοντά πλησιάζει ο άνθρωπος στην τραγωδία τόσο πιο έντονη είναι η συγκέντρωση συναισθημάτων στο σταθερό σημείο της δέσμευσής του, δηλαδή, τόσο πιο κοντά πλησιάζει σε αυτό που στη ζωή αποκαλούμε φανατισμό».
10.«Η ιδέα του θαύματος, τροφοδοτεί τον άνθρωπο. Όταν το θαύμα πεθαίνει, έρχεται η μιζέρια».
Η πρώτη πρόταση σε αυτό το βιβλίο του Καμύ μας μούδιασε για λίγο ή και για πάντα…
