Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986) ήταν Αργεντινός συγγραφέας γνωστός για τα καινοτόμα έργα του.
Ο Μπόρχες είναι διάσημος για τη συμβολή του στα είδη του ρεαλισμού και της μεταμυθοπλασίας. Επηρεασμένος από τις εκτεταμένες γνώσεις του στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τη μυθολογία, τα γραπτά του Μπόρχες συχνά εμβαθύνουν σε θέματα καθρεφτών, βιβλιοθηκών και άπειρων δυνατοτήτων. Ο βαθύς αντίκτυπός του στη λογοτεχνία διαρκεί, εμπνέοντας αμέτρητους συγγραφείς και αναγνώστες να εξερευνήσουν τα βάθη του ανθρώπινου νου και τη δύναμη της αφήγησης.
Τζορντάνο Μπρούνο: Τα αποφθέγματα ενός αιρετικού που κάηκε στην πυρά
Χόρχε Λουίς Μπόρχες: «Είναι τα ποτάμια»
Είμαστε ο χρόνος. Εκείνη είμαστε η περίφημη
παραβολή του Σκοτεινού Ηράκλειτου.
Είμαστε το νερό, όχι το σκληρό διαμάντι,
αυτό που χάνεται, όχι αυτό που μένει.
Είμαστε το ποτάμι κι ο Έλληνας εκείνος
που κοιτάζεται στο ποτάμι. Η αντανάκλασή του
αλλάζει στο νερό του εναλλασσόμενου καθρέφτη
στο κρύσταλλο που αλλάζει σαν τη φωτιά.
Είμαστε το μάταιο προκαθορισμένο ποτάμι
όπως κυλά προς τη θάλασσα. Το σκέπασε η σκιά.
Όλα μάς αποχαιρετούν, όλα μακραίνουν.
Η μνήμη δεν εξαργυρώνει το νόμισμά της.
Και ασφαλώς κάτι υπάρχει που απομένει
και ασφαλώς κάτι υπάρχει που θρηνεί.
Κωνσταντίνος Καβάφης: «Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο…»
