Ο Χρόνης Μίσσιος, που γεννήθηκε το 1930 και έφυγε από τη ζωή στις 20 Νοεμβρίου 2012, ήταν μια πολυσχιδής ελληνική προσωπικότητα. Δεν ήταν μόνο συγγραφέας αλλά και αφοσιωμένος αντιστασιακός ακτιβιστής και παθιασμένος υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων. Επιπλέον, για μια περίοδο, ανέλαβε το ρόλο του τηλεοπτικού παρουσιαστή, εμβαθύνοντας σε σχετικά θέματα.
Η ζωή του πήρε ζοφερή τροπή, καθώς πέρασε χρόνια πίσω από τα κάγκελα μέχρι το 1953. Από το 1962 και μετά, υπέμεινε την εξορία στη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη. Παρά τα αλλεπάλληλα βασανιστήρια που υπέστη, ο Μίσσιος παρέμεινε αμετακίνητος στα πιστεύω του, διαμένοντας συχνά στην απομόνωση κάτω από άθλιες συνθήκες. .
Όσον αφορά την ιστορία της ζωής του, ο Μίσσιος καταγόταν από την Καβάλα και, όπως και οι γονείς του, εργάστηκε αρχικά ως καπνεργάτης κατά τα πρώτα του χρόνια. Η ζωή του πήρε μια δύσκολη τροπή κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, όπου βρέθηκε να εργάζεται ως πλανόδιος πωλητής στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια, στάλθηκε στα Γιαννιτσά από τον Ερυθρό Σταυρό, μαζί με άλλα παιδιά, ως μέσο διαφυγής από την πείνα που επέφερε η Κατοχή. Δυστυχώς, λόγω των οικονομικών δυσχερειών, δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει ούτε το δημοτικό σχολείο, εγκαταλείποντας το στη δεύτερη τάξη. Σε ηλικία 14 ετών, το 1944, υπηρέτησε ως σύνδεσμος στο 16ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Μετά την Απελευθέρωση εγκαταστάθηκε στη Βέροια, αναλαμβάνοντας το ρόλο του συνδέσμου των διωκόμενων ΕΑΜιτών και έγινε μέλος της ΕΠΟΝ. Ωστόσο, το 1947, αντιμετώπισε τη σύλληψη, τα βασανιστήρια και τη θανατική καταδίκη για τη συμμετοχή του στον εμφύλιο πόλεμο ως μέλος των πόλεων της ΔΣΕ.
Χρόνης Μίσσιος: 6 μαθήματα ζωής
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
1.Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας.
2.Τολμάτε ρε!
Τολμάτε ρε, τολμάτε! Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε. Απορρίψτε τις σκοπιμότητες.
3.Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα ‘ρθει ποτέ… Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και εμείς οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ’ τη ζωή μας, χαιρόμαστε.
4.Να ‘σαι άνθρωπος δημιουργικός και ευαίσθητος. Και να αγαπάς. Να αγαπάς! Να μπορείς να μετατρέπεις κάθε μέρα την αγάπη σε αγαπημένο. Η φρέζα μου που είναι εκεί φυτεμένη την αγαπάω, την βλέπω κάθε πρωί, καταλαβαίνεις; Ή έναν συγκεκριμένο άνθρωπο… Όλα τα άλλα… Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.
5.Δεν υπάρχει παιδεία, σήμερα. Μη γελιόμαστε. Υπάρχει εκπαίδευση. Άλλο πράγμα η παιδεία κι άλλο πράγμα η εκπαίδευση. Σήμερα, λοιπόν, τα παιδιά εκπαιδεύονται. Γιατί; Για να βρούνε τη μηχανή του κέρδους! Να εξασφαλίσουν κάποια θέση σε κάποιο επάγγελμα.
6.Εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω το υποστηρίζω: ότι ο μόνος δρόμος, ο οποίος δεν μας οδηγεί σε κανένα λάκκο, σε καμιά λακκούβα, σε κανένα κακό συναπάντημα, είναι ο δρόμος της αγάπης, είναι ο δρόμος της τρυφερότητας, είναι ο δρόμος της κατανόησης, είναι ο δρόμος της υπεράσπισης της διαφορετικότητας του άλλου! Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Αν τον ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο δεν κινδυνεύουμε. Ούτε εμείς ούτε οι συνάνθρωποί μας.
