Η Χάρις Αλεξίου μας έχει ταξιδέψει με τη φωνή της σε μοναδικούς κόσμους και κάθε φορά που επιλέγει να μας μιλήσει, μας δείχνει πως αυτός ο μοναδικός κόσμος πηγάζει από μεσα της.
Η Χάρις Αλεξίου κατάφερε να δημιουργήσει μια τεράστια καριέρα, με εξαιρετικές συνεργασίες, μοναδικές εμφανίσεις επί σκηνής και υπέροχα τραγούδια. Η επιβλητική της παρουσία πάνω στην σκήνη δεν τη συνόδευε γενικότερα στη ζωή της επιλέγοντας εναν διακριτικό τρόπο ύπαρξης. Η παραδοχή για τη φωνή της ήταν μια κορωνίδα στην καριέρα της, καθώς κανείς καλλιτέχνης με τόσο «απυρόβλητο» ταλέντο δεν μπορεί να εντοπίσει πως αυτό που αγάπησε και τον οδήγησε στην κορυφή πλέον δεν ανταποκρίνεται σε αυτο που απαιτείται.
Και σε αυτό το σημείο αντιληφθήκαμε πως η Χαρούλα Αλεξίου είναι καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξεως, περνώντας από όλα τα στάδια της τέχνης: τη δημιουργία, την κορύφωση, τη συνειδητοποίηση και τη λύτρωση.
Οι ατάκες της Χάρις Αλεξίου πέραν της εξομολογητικής διάθεσης που περιέχουν, περνούν διαχρονικά μηνύματα ουσίας που είναι σημαντικά για όλους μας.
Μάνος Λοΐζος: Μια ματιά στη ζωή και το έργο του μεγάλου συνθέτη
8 εξομολογητικές της ατάκες της Χάρις Αλεξίου
1,«Η ζωή μου ήταν ένας ευτυχής αγώνας.»
2.«Το πένθος δεν ήταν επειδή έφυγα από τη δουλειά, το πένθος -ας μην φοβόμαστε να πούμε τη λέξη ακόμα- ήταν για την απώλεια της φωνής.»
3.«Εφόσον θέλεις να κρατήσεις το καλό που σου έχει συμβεί στη ζωή, κρατάς αυτό και πας παρακάτω. Αυτό δεν είναι μια απλή απόφαση, να πεις πας παρακάτω. Πρέπει να παραδεχτείς και την απώλεια, να παραδεχτείς την ήττα, τη νέα συνθήκη… Θέλει τον χρόνο του. Και το πένθος θέλει τον χρόνο του.»
4.«Τη σοβαροφάνεια. Σε όλη μου την ζωή πίστευα ότι έπρεπε να είμαστε σοβαροί, έπρεπε να προσέχουμε πώς μιλάμε και για χρόνια υπήρχαν πράγματα που κάνανε άλλοι γύρω μου κι εγώ έλεγα: Εμείς δεν τα κάνουμε αυτά.»
5.«Άμα είσαι στημένος όλη τη μέρα σε ένα Instagram και ένα Facebook, έτσι και αλλιώς θα δεις μόνο την ευκολία του άλλου για επικοινωνία. Την ανάγκη της στιγμής. Δεν θα δεις τα άλλα πράγματα που είναι η ζωή μας.»
6.«Δεν θέλω τίποτε άλλο από το να υπάρχω απλώς.»
7.«Δεν έζησα μια εύκολη ζωή από παιδί, ήταν ένας συνεχής αγώνας. Καθετί που γινόταν ήταν μια άσκηση δυσκολίας πάνω στην δυσκολία. Ήμουν μαθημένη στον αγώνα και για αυτό απολάμβανα και έδινα στον εαυτό μου τα δώρα αυτά, να απολαύσει και άλλα πράγματα που δεν θα έκανα. Όπως το να ζήσω ένα διάστημα στο Παρίσι. Κάνε το κέφι σου! Αυτό καμιά φορά μπορεί να είναι και μια απάντηση, ένας θυμός. Όταν είναι μόνο ομαλά τα πράγματα, δεν φτάνεις σε αυτές τις αποφάσεις. Είναι χρήσιμο να υπάρχουν και δυσκολίες.»
8.«Διαβάζω δεξιά κι αριστερά ότι ζούσαμε ανέμελα. Δηλαδή πώς έπρεπε να ζούμε; Σκεπτόμενοι ότι θα μας έρθει μια πανούκλα;»
