Ο πιο βίαιος πόνος δεν είναι αυτός που κλωτσάει στο στομάχι, είναι αυτός που δεν σε άγγιξε ποτέ. Είναι αυτή η σιωπηλή κραυγή για πράγματα που δεν κράτησες ποτέ, εραστές που δε φίλησες ποτέ, ζωές που δεν έζησες ποτέ.
Αυτό τουλάχιστον κατάλαβε ο Πεσσόα. Όλοι επιβιώνουν κι ας πληγωθούν όμως τι συμβαίνει, πώς επιβιώνεις από το «τι θα γινόταν αν ….»; Η φανταστική ζωή που έφτιαξες στο μυαλό σου και έθαψες χωρίς έστω μια τελετουργία.
Αυτό μας δίνει ο Πεσσόα μάς γεννάει την απορία: τελικά διαμορφωνόμαστε από αυτά που ζήσαμε ή από αυτά που δε ζήσαμε;
(Διαβάστε τα αποφθέγματα του Πεσσόα)
Ο υπαρξιακός «ιδρώτας» του Καραγάτση: «Ο έρωτας είναι ένα χρέος προς …»
9 αποφθέγματα του Φερνάντο Πεσσόα.
1.Το να επιλέγω τρόπους για να μην ενεργώ ήταν πάντα το μέλημα και ο ενδοιασμός της ζωής μου.
2.Η αξία των πραγμάτων δεν είναι ο χρόνος που διαρκούν, αλλά η ένταση με την οποία συμβαίνουν. Γι’ αυτό υπάρχουν αξέχαστες στιγμές και μοναδικοί άνθρωποι!
3.Τα συναισθήματα που πονάνε περισσότερο, τα συναισθήματα που τσιμπάνε περισσότερο, είναι αυτά που είναι παράλογα – Η λαχτάρα για αδύνατα πράγματα, ακριβώς επειδή είναι αδύνατα- η νοσταλγία για αυτό που δεν υπήρξε ποτέ- η επιθυμία για αυτό που θα μπορούσε να έχει υπάρξει- η λύπη για το ότι δεν είμαι κάποιος άλλος- η δυσαρέσκεια για την ύπαρξη του κόσμου. Όλοι αυτοί οι μισοί τόνοι της συνείδησης της ψυχής δημιουργούν μέσα μας ένα οδυνηρό τοπίο, ένα αιώνιο ηλιοβασίλεμα αυτού που είμαστε.
4.Αρχίζω να γνωρίζω τον εαυτό μου. Δεν υπάρχω. Είμαι ο χώρος ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελα να είμαι και σε αυτό που οι άλλοι έφτιαξαν για μένα. Αφήστε με να είμαι άνετα και ολομόναχος στο δωμάτιό μου.
5.Αν δεν μπορείς να ζήσεις μόνος σου, γεννήθηκες σκλάβος.
6.Κουβαλάω τις πληγές όλων των μαχών που απέφυγα.
7.Δεν αγαπάμε ποτέ κανέναν. Αυτό που αγαπάμε είναι η ιδέα που έχουμε για κάποιον. Είναι η ίδια μας η ιδέα – ο ίδιος μας ο εαυτός – που αγαπάμε.
8.Οι πιο ευτυχισμένες ώρες μου είναι εκείνες κατά τις οποίες δεν σκέφτομαι τίποτα, δεν θέλω τίποτα, όταν δεν ονειρεύομαι καν, αλλά χάνω τον εαυτό μου σε κάποια πλαστή φυτική ραστώνη, βρύα που φυτρώνουν στην επιφάνεια της ζωής. Χωρίς ίχνος πικρίας απολαμβάνω την παράλογη επίγνωση του ότι είμαι ένα τίποτα, μια απλή πρόγευση του θανάτου και της εξαφάνισης.
9.Γιατί η τέχνη είναι όμορφη; Επειδή είναι άχρηστη. Γιατί η ζωή είναι άσχημη; Γιατί είναι όλο σκοποί και σκοπιμότητες και προθέσεις.
10. To παρελθόν μου είναι όσα απέτυχα να είμαι.
Διαβάστε περισσότερες λογοτεχνικές ιστορίες παρακάτω:
- Γιωσαφάτ: «Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν…»
- Φρόυντ: «Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί…»
- 7 σπουδαία αποφθέγματα από τη Μάρω Βαμβουνάκη: «Ένα παιδί που αισθάνεται ότι η μητέρα και ο πατέρας…»
- Μίλαν Κούντερα: «Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο…»
- Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Ξέρω πώς είναι να βλέπεις τη μητέρα σου να περνά την αγωνία του…»
- «Η πιο τρομακτική εμπειρία στη ζωή ενός ανθρώπου είναι όταν…» – Όταν μας άγγιξε ο Ζακ Λακάν
- Ντοστογιέφσκι: «Το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης έγκειται στο να …»
- Χέμινγουεϊ: «Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον είναι να…»
