Το 1903, το πείραμα , Καστέλλα σηματοδότησε μια σημαντική αλλά ελάχιστα γνωστή σειρά δοκιμών που διεξήχθησαν πριν από έναν αιώνα. Παρά την έλλειψη επίσημης τεκμηρίωσης, τα πειράματα πυροδότησαν αστικούς μύθους λόγω της μυστηριώδους φύσης τους.
Εν τω μεταξύ, το Βασιλικό Ναυτικό έχει συστήσει μια “Ειδική Ομάδα” με επικεφαλής τον υποπλοίαρχο Hepiti και τον ηλεκτρολόγο υποπλοίαρχο Dosios, οι οποίοι βοηθούν στενά τον Branly. Αποφασίζουν να επεκτείνουν την ομάδα αυτή ώστε να συμπεριλάβει άτομα που δεν ανήκουν στο ναυτικό αλλά έχουν σχέση με τα πειράματα. Έτσι, προστίθενται οι καθηγητές Τιμολέων Αργυρόπουλος, Χρηστομάνος και Δαμβέργης, που προτείνονται από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μαζί με αξιωματικούς του στρατού και ιδιώτες φυσιοδίφες που συνδέονται με το θέμα. Μετατρέπουν ένα όχημα σε αυτό που ονομάζουν “Φορητό τηλεγραφικό σταθμό χωρίς καλώδια”, σίγουροι για την επιτυχία του εγχειρήματος. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η συμβολή του καθηγητή Τιμολέοντα Αργυρόπουλου, γνωστού στους Αθηναίους ως “κ. Ηλεκτρικός”, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της επικοινωνίας χωρίς καλώδια, ιδίως της εφαρμογής της στη θάλασσα. Η συμμετοχή του έδωσε ώθηση στην επιτροπή, στην οποία συμμετείχαν επίσης οι αντιπλοίαρχοι Παπαχρήστου, Παπαρηγόπουλος και Μαλικόπουλος.
- Η Συσκευή του Μπρανλί αποτελούνταν από ένα σωλήνα γεμάτο ρινίσματα σιδήρου που πλησίαζαν το ένα το άλλο όταν στα άκρα του σωλήνα εφαρμοζόταν μια τάση και αναπαρήγαγε τα σήματα.
Με επικεφαλής τον έγκριτο επιστήμονα Τιμολέοντα Αργυρόπουλο, τα πειράματα επικεντρώθηκαν αρχικά στη δοκιμή ασύρματης τηλεγραφίας για τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά επεκτάθηκαν και σε ευρύτερες στρατιωτικές εφαρμογές, κυρίως στην ανάπτυξη ενός φορητού ραδιοφώνου.
Ο Αργυρόπουλος ανέδειξε τις δυνατότητες της ηλεκτρικής ακτινοβολίας σε ναυτικό και στρατιωτικό πλαίσιο, αποδεικνύοντας την ικανότητά της να αναφλέγει μακρινούς υπονόμους με έναν μόνο ηλεκτρικό σπινθήρα, όπως αναφέρθηκε στην “Εστία” στις 15 Νοεμβρίου 1903, θέτοντας ενδεχομένως τις βάσεις για την τεχνολογία των τορπιλών.
Η σκοτεινή πλευρά της υπακοής: Μια ανάλυση του πειράματος Milgram
Τα πειράματα περιλάμβαναν διάφορες δοκιμές, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης της ασφάλειας της επικοινωνίας μεταξύ τηλεγραφικών σταθμών και της διερεύνησης της μετεωρολογικής χρήσης των ηλεκτρικών κυμάτων. Τον Απρίλιο του 1903, ο Julius Bertrand της Γαλλικής Τηλεγραφικής και Ασύρματης Τηλεφωνικής Εταιρείας πρότεινε την εισαγωγή της ασύρματης τηλεγραφίας στο Ελληνικό Ναυτικό, προκαλώντας τη συμμετοχή του Υπουργού Ναυτικών Υποθέσεων Καραπάνου, του Πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη και του Διαδόχου Κωνσταντίνου Α. Μετά από διαβουλεύσεις, οργανώθηκαν κοινές δοκιμές, στις οποίες συμμετείχαν το Ναυτικό, ο Στρατός και η γαλλική εταιρεία.
Παρά τις προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των αποκλίσεων στα πρότυπα και τις τεχνολογικές δυνατότητες, έγιναν κοινές προσπάθειες για τη δημιουργία κεραιών επίγειου σταθμού, με τη συμμετοχή και των δύο στρατιωτικών κλάδων.
Ωστόσο, οι δοκιμές επικοινωνίας με πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, όπως τα “Αχελώος” και “Ευρώτας”, απέδωσαν περιορισμένη επιτυχία, με την πρώτη επίσημη μετάδοση μεταξύ πολεμικών πλοίων να πραγματοποιείται το 1909.
Αντίθετα, σημειώθηκε πρόοδος για τον Στρατό Ξηράς, με σχέδια για την ανάπτυξη φορητών ασυρμάτων στην Πελοπόννησο, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στο “Η τηλεγραφία χωρίς καλώδια” του Π.Π. Πετρόπουλου, υπολοχαγού του Πυροβολικού.
Τα πειράματα έθεσαν τις βάσεις για την πρόοδο της τεχνολογίας ασύρματης επικοινωνίας, διαμορφώνοντας τις μελλοντικές στρατιωτικές στρατηγικές και επιχειρησιακές δυνατότητες.
Μάθαμε για το πρώτο «cancel» της ιστορίας: Όταν οι καταναλωτές θέλουν να τιμωρήσουν
