Ο Πεσσόα, ένας μάστορας του παράδοξου, μας καλεί να αμφισβητήσουμε την ταυτότητά μας;
Ο Φερνάντο Πεσσόα σ΄ αυτό το σύντομο ποίημα αποκαλύπτει μια αιώνια αλήθεια, κάτω απ’ όλα τα φαινόμενα παραμένουμε παιδιά και αυτός ο εαυτός μας μένει μακριά από τις δεσμεύσεις της ενηλικίωσης. Όμως αυτή μάσκα θα ξαναφορεθεί, καθώς δεν είναι εφικτό αλλά ούτε και επιθυμητό να πορευόμαστε χωρίς αυτή. Αλλά ακόμη και τότε, ένα μέρος μας παραμένει ενήμερο για το ποιοι πραγματικά είμαστε, ανέγγιχτο και αναλλοίωτο από τον χρόνο. Όμως πάντα θα παραμένει ως απορία τι θα μπορούσαμε να δούμε αν ήμασταν αρκετά γενναίοι για να τις αφαιρέσουμε;
4 ενδοσκοπικοί προβληματισμοί του Φερνάντο Πεσσόα από «Το Βιβλίο της Ανησυχίας»
Φερνάντο Πεσσόα – «Έβγαλα τη μάσκα»
Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα
Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό…
Δεν είχε καθόλου αλλάξει.
Αυτό είναι το πλεονέκτημα
Τού να ξέρεις τη μάσκα να βγάζεις.
Είμαστε πάντα παιδιά,
Το παρελθόν, που ήταν το παιδί αυτό.
Έβαλα τη μάσκα, την ξανάβγαλα πάλι.
Είναι καλύτερα έτσι
Έτσι, χωρίς τη μάσκα·
Γυρίζω πίσω στην προσωπικότητά μου
Όπως της γραμμής το τέλος.
7 ποιήματα του Φερνάντο Πεσσόα: «Ίσως αυτή να είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου…»
