Μετά από πολλά χρονιά η ελληνική εκπροσώπηση στον μουσικό διαγωνισμό της Eurovision με την «Αστερομάτα» προκάλεσε θετικά σχόλια και ενδιαφέρον για την ιστορία του.
«Αστερομάτα» – Ένα τραγούδι για την προσφυγιά, τη μνήμη και τη νοσταλγία.
Το τραγούδι «Αστερομάτα» αποτελεί ένα συγκινητικό μουσικό έργο γεμάτο συμβολισμούς, το οποίο αφηγείται τον πόνο του ξεριζωμού και της απώλειας. Αντλώντας έμπνευση από την ιστορία του ποντιακού ελληνισμού και τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι στίχοι του υφαίνουν μια αφήγηση γεμάτη μνήμη, ελπίδα και την ακατάλυτη ανάγκη επιστροφής στην πατρίδα.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
Από την πρώτη κιόλας φράση, η λέξη «αστέρι» λειτουργεί ως σύμβολο: είναι το φως που καθοδηγεί, η μνήμη που δε σβήνει και το αγαπημένο πρόσωπο που παρέχει παρηγοριά στις δυσκολίες. Η μητέρα – πατρίδα θρηνεί, ντυμένη στα μαύρα, αλλά το πνεύμα εκείνων που αναγκάστηκαν να φύγουν παραμένει άφθαρτο, αλώβητο από τις «φλόγες» της ιστορίας.
Ιδιαίτερα δυνατή είναι η εικόνα των «χελιδονιών της φωτιάς», που συμβολίζουν τους πρόσφυγες που πέρασαν θάλασσες, αλλά ποτέ δε ξέχασαν τη γη τους. Η «Αστερομάτα» γίνεται προσωποποίηση της πατρίδας, της μάνας, του σπιτιού που έμεινε πίσω, με τα «άγια δάκρυά» της να κουβαλούν το βάρος της ιστορίας.
Αστερομάτα – Στίχοι
«Αστέρι μου
Αστέρι μου
Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις
Μαύρα και αν σου φορούνε
Το ξέθωρο το σώμα μου
Φλόγες δεν το νικούνε
Τα χελιδόνια της φωτιάς
Θάλασσες και αν περνούνε
Του ριζωμού τα χώματα
Ποτέ δεν λησμονούνε
Αστερομάτα μου μικρή
Γύρε να σε φιλήσω
Στα άγια σου τα δάκρυα
Τα χείλη μου να σβήσω
Αστερομάτα μου μικρή
Γύρε μου να σε πιάσω
Τα ξεχασμένα μου φτερά
Στερνά να ξαποστάσω
Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου
Γλυκιά μου μάνα μην μου κλαις
Καράβι είναι η ζωή μου
Που ψάχνει για τον γυρισμό
Αγέρα το πανί μου
Αστερομάτα μου μικρή
Γύρε μου να σε πιάσω
Τα ξεχασμένα μου φτερά
Στερνά να ξαποστάσω
Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου
Αχ αστέρι μου, τζιβαέρι μου
Αστέρι μου»
Η σύνθεση των Arcade και της Klavdia, που εκπροσωπεί την Ελλάδα στη Eurovision 2025, συνδέεται έντονα με την προσωπική της ιστορία. Με ρίζες ποντιακής καταγωγής, η Klavdia μεγαλώνοντας άκουγε τις ιστορίες της γιαγιάς της για τον ξεριζωμό και την πορεία της οικογένειάς της από τη Σοβιετική Ένωση πίσω στην Ελλάδα. Αυτή η προσωπική σύνδεση ενισχύει τη συγκινησιακή δύναμη του τραγουδιού, κάνοντάς το όχι απλώς μια συμμετοχή σ’ έναν μουσικό διαγωνισμό, αλλά έναν ύμνο στη συλλογική μνήμη και τις ιστορίες των Ελλήνων προσφύγων από τους διωγμούς, τις κακουχίες και τη γενοκτονία από τις εντολές του Τούρκου Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.
Μια γέφυρα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, ένας φόρος τιμής σε όσους έχασαν την πατρίδα τους, τη ζωή τους αλλά ποτέ δεν έχασαν την ταυτότητά τους.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Η Klavdia δήλωσε πως:
«Γενικά είχαμε στο μυαλό μας ανέκαθεν να φτιάξουμε ένα κομμάτι, με το οποίο να μπορώ να ταυτιστώ εγώ, το οποίο θα με συνδέει και με κάποιον τρόπο και κάπως έτσι ήρθε η έμπνευση. Το τραγούδι μιλάει για ξεριζωμό και προσφυγιά. Η χώρα μας είναι μια χώρα που έχει βιώσει αυτά τα συναισθήματα. Από την ιστορία των παππούδων μας και το βλέπουμε και σήμερα σε αυτούς που έρχονται στη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή. Εμένα η οικογένειά μου είναι ποντιακής καταγωγής, είναι πρόσφυγες και έτσι συνδέομαι με το κομμάτι. Η γιαγιά μου, η γιαγιά Κλαυδία, μού έχει πει ιστορίες, μου έχει πει για την οικογένειά της, πώς έφυγαν τότε με τον ξεριζωμό και πήγαν στη Σοβιετική Ένωση, οι γονείς μου γεννήθηκαν εκεί, μεγάλωσαν εκεί μέχρι μια ηλικία και επέστρεψαν στην Ελλάδα το ’91 και ξεκίνησαν εδώ μια καινούργια ζωή»
Ας ευχηθούμε τα καλύτερα στην ελληνική αποστολή, περιμένοντας τον πρώτο ημιτελικό της Eurovision στις 15 Μαΐου.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων: το ιστορικό πλαίσιο
