Θυμάμαι σαν παιδί που συμμετείχα σε μια παράσταση του «Μικρού Πρίγκιπα». Μου είχαν δώσει τον ρόλο του «Σταθμάρχη» (μία από τις στάσεις του Μικρού Πρίγκιπα). Κι όμως μέσα απ’ τις κατευθύνσεις αυτού του μικρού, συμβολικού ρόλου, έπιασα για πρώτη φορά την αίσθηση μιας θλίψης που αιωρούνταν στο έργο.
Δεν καταλάβαινα τότε γιατί ο Πρίγκιπας ήταν λυπημένος, ούτε γιατί στεκόταν μόνος μπροστά στα ηλιοβασιλέματα. Απλώς ένιωθα, κάπως βουβά, ότι αυτό το παιδικό βιβλίο κουβαλούσε μέσα του κάτι πιο βαθύ., Κάτι που δεν είχε να κάνει μόνο με τους φίλους και τα τριαντάφυλλα αλλά με την απώλεια, τη σιωπή και την ελπίδα που γλιστράει.
Χρόνια αργότερα, το ξαναδιάβασα και εκεί ξαναδιάβασα. Κι εκεί κατάλαβα: Ο Μικρός Πρίγκιπας δεν είναι παιδικό βιβλίο. Είναι μια ωδή στη μελαγχολία εκείνων που αγάπησαν αληθινά.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
20 αποφθέγματα του «Μικρού Πρίγκιπα»: «Η αγάπη δεν είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον, αλλά να…»
1. «Αγαπά τα ηλιοβασιλέματα όταν είναι πολύ λυπημένος».
Το πρώτο χτύπημα έρχεται νωρίς. Ο Μικρός Πρίγκιπας δε θαυμάζει απλώς το ηλιοβασίλεμα για την ομορφιά του. Το παρακολουθεί ξανά και ξανά 44 φορές σε μια μέρα. Γιατί; Επειδή είναι θλιμμένος.
Η εικόνα ενός μικρού παιδιού, μόνο στον πλανήτη του να κοιτάζει τον ήλιο να πέφτει με την ελπίδα να απαλύνει κάτι που δεν μπορεί να πει είναι από τις πιο σπαρακτικές στο βιβλίο και ταυτόχρονα τόσο αληθινή για κάθε ψυχή.
2.Είναι τόσο μυστηριώδης ο τόπος των δακρύων».
Κανείς δεν προειδοποίησε ότι ένα παιδικό βιβλίο θα μιλούσε για το ανείπωτο. Για εκείνο το είδος πόνου που δεν ξέρεις πως να περιγράψεις, ούτε που να το βάλεις. Ο «τόπος των δακρύων» είναι όπως λέει και το ίδιο το απόσπασμα, μυστηριώδης. Κανείς δεν τον βλέπει αλλά όλοι έχουμε βρεθεί εκεί. Ο Μικρός πρίγκιπας περιγράφει την ανθρώπινη μοναξιά.
3. «Αν κάποιος αγαπά ένα λουλούδι που υπάρχει μόνο ένα μέσα εκατομμύρια αστέρια….»
Στην αρχή μοιάζει γλυκό, ρομαντικό μα στην πραγματικότητα μιλά για την απώλεια. Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι μακριά απ’ το λουλούδι του. Το αγαπά, το φαντάζεται και υποφέρει με την ιδέα ότι ίσως δεν υπάρχει πια.
Εδώ, η αγάπη ταυτίζεται με την απουσία. Και μέσα από μια παιδική γλώσσα, ξετυλίγεται η πι ενήλικη μορφή πόνου: η νοσταλγία για κάτι μοναδικό που ίσως έχει χαθεί.
4.«Είναι ο χρόνος που έχεις ξοδέψει για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό».
Αυτό το απόσπασμα μίλα για ευθύνη για φροντίδα για τη βαρύτητα της αγάπης. Δεν αρκεί να λες σ’ αγαπώ. Πρέπει να μείνεις, να επενδύσεις, να πονέσεις μαζί με τον άλλον και τότε μόνο αποκτά αξία.
Πόσοι ενήλικες είναι έτοιμοι να το κάνουν αυτό; Πόσοι μικροί πρίγκιπες κουβαλούν το βάρος του «τριαντάφυλλου» τους χωρίς να το δείχνουν.
5.«Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα μόνοι τους…»
Το πιο θλιβερό απόσπασμα, η παρατήρηση ενός παιδιού για τους ενήλικες: ότι δεν καταλαβαίνουν. Ό,τι πρέπει όλα να τους τα εξηγείς. Ότι έχουν χάσει την αίσθηση.
Είναι μια νύξη στην απομόνωση που αισθάνονται τα παιδιά και μια κατηγορία προς τον κόσμο των ενηλίκων. Που ξέχασε πως είναι να βλέπει με καρδιά.
Διαβάστε περισσότερα από τη λογοτεχνική μας πραμάτεια.
- Ο υπαρξιακός «ιδρώτας» του Καραγάτση: «Ο έρωτας είναι ένα χρέος προς …»
- Η συμβουλή της Ελένης Αρβελέρ: «Μπροστά στα παιδιά πρέπει να είσαι …»
- Δύο ελληνικά βιβλία που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία (αν όχι, τουλάχιστον να τα διαβάσουμε όλοι)
- Η πιο σκληρή αλήθεια της Μαλβίνας για τον έρωτα: «Πάλι κολλάς, για να γλιτώσεις από μια…»
- Χέμινγουεϊ: «Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον είναι να…»
- Η πιο ειλικρινής εξομολόγηση της Δημουλά για την ευτυχία: «Αμέτρητες οι φορές που είπαμε να…»
- Μίλαν Κούντερα: «Ο άνθρωπος προδίδει, όχι όταν απατά, αλλά όταν …»
