Ο Καβάφης πάντοτε περπατούσε σε πρόστυχα μονοπάτια, μέσα από τη φαντασία του ή και τα βιώματά του. Σε κάθε βήμα θα μείνουμε σιωπηλοί, καθώς η αφήγησή του αξίζει όσες λίγες στον κόσμο.
Η εξερεύνηση του έρωτα από τον Καβάφη χαρακτηρίζεται από μια βαθιά ενασχόληση με το ιστορικό και το προσωπικό. Τα ποιήματά του, συχνά με φόντο τον αρχαίο κόσμο, χρησιμεύουν ως πίνακας για την οικουμενική ανθρώπινη εμπειρία του έρωτα και της λαχτάρας. Μέσα από το πρίσμα της ελληνιστικής Αλεξάνδρειας, ξεθάβει τις διαχρονικές αφηγήσεις της επιθυμίας, ανακαλώντας τον απόηχο της αρχαιότητας για να φωτίσει το περίγραμμα του σύγχρονου συναισθήματος.
Η ερωτική ποίηση του Καβάφη διαπνέεται από μια βαθιά αίσθηση της παροδικότητας, μια αναγνώριση της εφήμερης φύσης του πάθους. Θρηνεί για την απώλεια μιας αγαπημένης στιγμής, μιας κρυφής συνάντησης που υπάρχει μόνο στις εσοχές της μνήμης. Η πόλη γίνεται μια μεταφορά για τη φευγαλέα φύση του έρωτα, ένας τόπος παροδικής ευδαιμονίας που υπάρχει μόνο στη σφαίρα του παρελθόντος. Μέσα από την υποβλητική του γλώσσα, ο Καβάφης αποτυπώνει τη γλυκόπικρη ουσία του έρωτα, όπου η χαρά μιας εφήμερης σύνδεσης είναι αδιαχώριστη από τη θλίψη της παροδικότητάς της.
Κωνσταντίνος Καβάφης: 8 ποιήματα ηδονής που δε θα ξεχάσουμε ποτέ!
Κωνσταντίνος Καβάφης «Μια νύχτα»
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Aπ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω
ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.
Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.
Όταν ο Καβάφης έγραφε ποίηση ο κόσμος αναγεννιόταν: Τα 10 σπουδαιότερα ποιήματά του
