Ο Σπύρος Λούης, ο Έλληνας μαραθωνοδρόμος, ήταν ο πρώτος αθλητικός θρύλος της σύγχρονης Ελλάδας και μια από τις βασικές φιγούρες των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896.
Γεννημένος στις 12 Ιανουαρίου 1872 στο Μαρούσι της Αττικής, ο Λούης καταγόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια- ο πατέρας του ήταν νερουλάς και ο νεαρός Σπύρος τον βοηθούσε σε αυτό το έργο. Έγινε γνωστός για την εξαιρετική του αντοχή κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, εντυπωσιάζοντας τους ανωτέρους του.
Ένα διάσημο ανέκδοτο αναφέρει ότι κάποτε έτρεξε από την Αθήνα στο Μαρούσι και πίσω για να ανακτήσει μια ξεχασμένη αξίνα, αποδεικνύοντας την αφοσίωσή του. Ενθαρρυμένος από τον διοικητή του, ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλο, ο οποίος ήταν επίσης αθλητικός κριτής, ο Λούης συμμετείχε στο αγώνισμα του μαραθωνίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας στις 29 Μαρτίου 1896, παρά το γεγονός ότι δεν είχε καμία επίσημη προπόνηση. Θριάμβευσε έναντι των ανταγωνιστών του, επευφημούμενος από 80.000 θεατές στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Αν και κυκλοφόρησαν φήμες ότι είχε κλέψει χρησιμοποιώντας ένα καρότσι για ένα μέρος του αγώνα, αυτές δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ.
Το κίνητρο πίσω από τη συμμετοχή του στον μαραθώνιο ήταν ρομαντικό. Αγωνίστηκε για να κερδίσει την αποδοχή της Ελένης Κοντού, της οποίας η θετή μητέρα, Ασπασία Τερζοπούλου, είχε υψηλές προσδοκίες για τους μνηστήρες της κόρης της. Παρά το γεγονός ότι ήταν φτωχός και ελάχιστα μορφωμένος, ο Λούης αποφάσισε να αγωνιστεί στον μαραθώνιο αφού η Ελένη του πρότεινε ότι μια νίκη θα μπορούσε να αλλάξει τη γνώμη της μητέρας της γι’ αυτόν. Χωρίς προπονητή και επίσημη εκπαίδευση, εξασφάλισε ωστόσο μια θέση στον αγώνα.
Μετά την ολυμπιακή του νίκη, ο Λούης αποσύρθηκε από το αγωνιστικό τρέξιμο και έζησε μια ταπεινή ζωή στο Μαρούσι, εργαζόμενος ως αγρότης, κηπουρός και τοπικός αστυνομικός. Αν και έλαβε φήμη και προσφορές δώρων, επέστρεψε στον απλό τρόπο ζωής του, ικανοποιημένος από τον γάμο με την αγαπημένη του Ελένη. Το μόνο σημαντικό δώρο που δέχτηκε ήταν ένας γάιδαρος για να τον βοηθάει στη δουλειά του. Το 1926, αντιμετώπισε νομικά προβλήματα, καθώς κατηγορήθηκε για πλαστογραφία στρατιωτικών εγγράφων, αλλά τελικά αθωώθηκε αφού πέρασε πάνω από ένα χρόνο στη φυλακή.
Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Λούη ήταν το 1936, όταν συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου ως επίτιμος προσκεκλημένος του Χίτλερ. Απεβίωσε στις 26 Μαρτίου 1940, φτωχός και έχοντας περάσει τα τελευταία του χρόνια φροντίζοντας την άρρωστη σύζυγό του, Ελένη.
Το ασημένιο κύπελλο που απονεμήθηκε στον Λούη το 1896, σχεδιασμένο από τον Michel Breal, πωλήθηκε από τον οίκο Christie’s στο Λονδίνο και αποκτήθηκε από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, όπου εκτίθεται σήμερα στο ΚΠΙΣΝ.
5 μοναδικά γεγονότα:
- Το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας έχει πάρει το όνομά του προς τιμήν του.
- Η φράση «Έγινε Λούης» χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποιον που τρέχει πολύ γρήγορα.
- Η κληρονομιά του ζει επίσης στο Μόναχο, όπου μια λεωφόρος στο Ολυμπιακό Πάρκο φέρει το όνομά του, και σε μια ταινία του 1962, «It Happened in Athens», με πρωταγωνίστρια την Τζέιν Μάνσφιλντ.
- Το 2012, η ιταλική εταιρεία Vibram κυκλοφόρησε ένα μοντέλο αθλητικών παπουτσιών με το όνομα Spyridon LS προς τιμήν του.
- Το όνομά του φέρει μια λεωφόρος στο Μόναχο που περνάει από το Ολυμπιακό Πάρκο (Spiridon-Louis-Ring).
Ολυμπιακοί Αγώνες 2024: Ο Γάλλος σκηνοθέτης δεν αναπαράστησε τον «Μυστικό Δείπνο» του Ντα Βίντσι (;)
