Ο Μίλτος Σαχτούρης αναρωτιέται: λιγοστεύει ο παράδεισος για τους ανθρώπους; Θα βρούμε τον παράδεισο ή κάποιος ποιητής του μέλλοντος θα γευτεί αυτό το προνόμιο ;
Ο Σαχτούρης μας καλεί να αναζητήσουμε αυτές τις σπάνιες ψυχές, εκείνες που κουβαλούν ακόμη μέσα τους το φως του παραδείσου. Μιλάει για τους μικρούς, σχεδόν ξεχασμένους θησαυρούς του κόσμου: το κιτρινόμαλλο πουλί, την ευγενική Fräulein Ramser και τη φευγαλέα ζεστασιά του ήλιου. Αυτά είναι τα σύμβολα αυτού που έχει απομείνει από τον παράδεισό μας – έναν παράδεισο που μοιάζει να μειώνεται κάθε μέρα που περνάει.
Καθώς εμβαθύνουμε στο έργο του, μας προτρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα στον κόσμο μας και στον εαυτό μας, να βρούμε και να αγαπήσουμε αυτές τις σπίθες του παραδείσου που λιγοστεύουν. Ο Σαχτούρης παρακαλεί τον ποιητή, και κατ’ επέκταση όλους εμάς, να καταγράψουμε προσεκτικά αυτούς τους θησαυρούς, να τους κρατήσουμε καθώς γίνονται όλο και λιγότεροι. Τα λόγια του είναι μια έκκληση να διατηρήσουμε την ομορφιά και την αθωότητα που υπάρχουν ακόμα στον κόσμο μας, ακόμα και όταν γίνονται όλο και πιο σπάνιες.
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: «Το μυστικό για τα καλά γηρατειά…μια τίμια συμφωνία με τη μοναξιά»
Μίλτος Σαχτούρης
Όμως υπάρχουν
ακόμα λίγοι άνθρωποι
που δεν είναι κόλαση
η ζωή τους.
Υπάρχει το μικρό πουλί ο κιτρινολαίμης,
η Fräulein Ramser,
και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες,
οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι.
Ψάξε καλά
βρες τους Ποιητή!
Κατέγραψέ τους προσεκτικά
γιατί όσο παν και λιγοστεύουν.
10 αποφθέγματα της Κικής Δημουλά: «Έρωτας είναι αυτό που δεν είχες»
