Η πανούκλα του χορού: Όλοι απολαμβάνουν την ευκαιρία να χορέψουν, ακόμη και τα αυθόρμητα πάρτι χορού στο δρόμο, τα οποία συχνά θεωρούνται ευχάριστα και διασκεδαστικά. Τι γίνεται όμως αν πάσχετε από μια πάθηση που σας υποχρεώνει να χορεύετε ακούσια για μέρες;
Αυτό ακριβώς συνέβη το 1518. Ας εντρυφήσουμε στη χορευτική πανούκλα του 1518 και στο δίμηνο επεισόδιο της.
Το αρχικό περιστατικό συνέβη τον Ιούλιο του 1518, όταν η Frau Troffea τόλμησε να βγει στους δρόμους του Στρασβούργου, μιας ελεύθερης πόλης εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία σήμερα αποτελεί μέρος της Γαλλίας. Άρχισε να χορεύει ανεξέλεγκτα, με πλήρη ανοσία στις προσπάθειες να σταματήσει το χορό της. Χωρίς καμία μουσική ή προφανή λόγο, στριφογύριζε. Τελικά, η εξάντληση την έκανε να καταρρεύσει, αλλά μετά από μια σύντομη ανάπαυλα, ο ξέφρενος χορός συνεχίστηκε. Το επεισόδιο της σηματοδότησε την έναρξη της πανούκλας του χορού το 1518.
Το φαινόμενο αυτό παρέμεινε για μέρες και η κυρία Troffea δεν ήταν η μόνη που υπέφερε. Μέσα σε μια εβδομάδα, περισσότεροι από 30 άνθρωποι συμμετείχαν σε αυτόν τον ανεξήγητο χορό, κινούμενοι μανιωδώς σε σημείο τραυματισμού. Ο αυξανόμενος αριθμός των χορευτών θορύβησε τους αξιωματούχους της πόλης, οι οποίοι προβληματίστηκαν για την αιτία αυτής της φρενίτιδας. Οι τοπικοί γιατροί την απέδωσαν στο “καυτό αίμα”, πιστεύοντας ότι η αυξημένη δραστηριότητα θα έφερνε τελικά το τέλος της πανούκλας.
Οι 10 χειρότερες χρονιές στην ιστορία που δε θα ήθελες να ζήσεις
Η «λύση» στο πρόβλημα
Οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες, ωστόσο, είχαν διαφορετική προσέγγιση. Πίστευαν ότι ο περισσότερος χορός θα ήταν η λύση και κανόνισαν να φιλοξενήσουν οι αίθουσες των συντεχνιών τους προσβεβλημένους χορευτές, με μουσικούς και επαγγελματίες χορευτές για να τους βοηθήσουν να συνεχίσουν. Δυστυχώς, αυτό απλώς επιδείνωσε την κατάσταση, με έως και 400 άτομα να πέφτουν τελικά θύματα της πανούκλας του χορού, ενώ ορισμένοι υπέκυψαν σε καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια λόγω του αδιάκοπου χορού.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο, οι χορευτές στάλθηκαν σε ένα ιερό στην κορυφή του βουνού για προσευχές άφεσης αμαρτιών. Παρόμοιες επιδημίες χορού σημειώθηκαν στην Ελβετία, την Ολλανδία και τη Γερμανία, αλλά καμία δεν έφτασε το μέγεθος της επιδημίας του 1518 στο Στρασβούργο.
Η αιτία αυτού του παράξενου φαινομένου παραμένει ένα μυστήριο, με διάφορες θεωρίες που έχουν ακουστεί. Κάποιοι υποστηρίζαν ότι η τοξική μούχλα στη σίκαλη μπορεί να έπαιξε κάποιο ρόλο. Αν και καμία οριστική απόδειξη δεν υποστηρίζει αυτές τις θεωρίες, η πανούκλα των χορευτών του 1518 είναι μια απόδειξη των μυστηρίων του ανθρώπινου μυαλού.
Η σύγχρονη επιστημονική εξήγηση
Στη σύγχρονη εποχή, η ιατρική επιστήμη έχει εντοπίσει μια σχετική διαταραχή που ονομάζεται χορεία Sydenham, η οποία προκύπτει από στρεπτοκοκκική λοίμωξη. Αυτή η νευρολογική διαταραχή προσβάλλει κυρίως νεαρά κορίτσια και χαρακτηρίζεται από ακούσιες σπασμωδικές κινήσεις, που επηρεάζουν διάφορα μέρη του σώματος και προκαλούν συναισθηματική αστάθεια.
Ένας Άγγλος γιατρός, ο Thomas Sydenham, εξήγησε πρώτος τη διαταραχή, σημειώνοντας ότι συνέβαινε συχνότερα στα κορίτσια από ό,τι στα αγόρια, και συνήθως εμφανιζόταν μεταξύ των ηλικιών 5 και 15 ετών.
Συχνά παρατηρείται σπάνια ως επιπλοκή της εγκυμοσύνης. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι που υπέφεραν από αυτήν πήγαιναν στα παρεκκλήσια του Αγίου Βίτου, προσευχόμενοι για θεραπεία.
Τα συμπτώματα μπορεί να κυμαίνονται από ήπια έως εντελώς εξουθενωτικά. Οι σπασμωδικές κινήσεις είναι ακούσιες και είναι πιο εμφανείς στα άκρα και στο πρόσωπο. Ορισμένα άτομα υποφέρουν επίσης από ακούσιες κινήσεις στον κορμό του σώματός τους. Η ομιλία και η κατάποση μπορούν επίσης να επηρεαστούν.
Τα άτομα που πάσχουν από χορεία Sydenham μπορεί επίσης να αντιμετωπίζουν ευερεθιστότητα, συναισθηματική αστάθεια και άγχος, που συχνά πυροδοτούνται από ασήμαντα περιστατικά.
Καθώς ο εγκέφαλος μελετάται πιο προσεκτικά, πιθανές αιτίες της χορείας Sydenham έχουν έρθει στην επιφάνεια. Μια τέτοια πιθανή αιτία είναι η δυσλειτουργία των βασικών γαγγλίων και οι αλλαγές στον εγκεφαλικό φλοιό.
Οι κρίσεις της νόσου μπορεί να διαρκέσουν αρκετές εβδομάδες, με συχνές υποτροπές. Η ανάρρωση συχνά επιταχύνεται με την ανάπαυση στο κρεβάτι. Όταν ένας ασθενής πάσχει από σοβαρή περίπτωση, τότε τα ηρεμιστικά μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία του από αυτοτραυματικές συμπεριφορές.
Στον 21ο αιώνα, τα εργαλεία για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων είναι πιο εύκολα διαθέσιμα. Ωστόσο, η πανούκλα των χορευτών του 1518 παραμένει ένα ιστορικό αίνιγμα, ρίχνοντας φως στην πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ σωματικής και ψυχικής υγείας.
Η πραγματική ιστορία της Ραπουνζέλ είναι πιο σκοτεινή απ’ όσο πιστεύεις..
