Η εκπομπή της ΕΡΤ1 «Συνδέσεις» ανέδειξε την απόφαση του πανεπιστημίου Έξετερ (Exeter) να δίνει το δικαίωμα στους φοιτητές να αποχωρούν από την αίθουσα του πανεπιστημίου εάν αισθανθούν ενόχληση από τη διδασκαλία των ομηρικών επών.
Στον συνεχή πόλεμο που δέχεται τα τελευταία χρόνια η αρχαία ελληνική λογοτεχνία – φιλοσοφία αλλά και γενικότερα όλο το φάσμα των κλασικών σπουδών προστέθηκε και η απόφαση του γνωστού πανεπιστήμιου, εγείροντας μια – βαρύνουσας σημασίας – συζήτηση σχετικά με τη λογοκρισία και την επικίνδυνη καμπή στην οποία έχει περιέλθει η σύγχρονη εκπαιδευτική κοινότητα.
Βέβαια, οι κλασικές σπουδές όπως και η κλασική τέχνη δέχεται μια συντονισμένη επίθεση από διάφορες εξουσιαστικές ομάδες τα τελευταία χρόνια, θέλοντας να επέμβει σε κλασικά έργα και να αποσιωπήσει τα βαθύτερα στρώματα νοημάτων που διέπουν τον κόσμο μας. Φυσικά με σκοπό την αλλοίωση της αντίληψης μας.
Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτά τα ζητήματα έχουμε αναλύσει εκτενώς και στο παρελθόν τους σκοπούς και τις παγίδες που στήνουν τα συγκεκριμένα κινήματα και πως τέτοιου είδους απαρχαιωμένες αντιλήψεις μπορούν να εξακτινωθούν, μολύνοντας τα σπάργανα της συνείδησης μας.
Μπορείτε να διαβάσετε τα σχετικά άρθρα παρακάτω:
Γιατί οι ακτιβιστές επιτίθονται μόνο σε κλασικά έργα τέχνης;
Η εποχή των αριστεριστών: Πόσο φοβάσαι ;
Η απόφαση που διχάζει την εκπαιδευτική κοινότητα – Προειδοποιούν τους φοιτητές ότι διαβάζοντας Όμηρο μπορεί να βρουν το περιεχόμενο «άβολο και προκλητικό»;
Ο Άγγελος Χρανιώτης καθηγητής κλασικών σπουδών στο Πρίνστον, κλήθηκε να μοιραστεί την άποψή του. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο καθηγητής εξέφρασε σοβαρές ανησυχίες για την απόφαση του πανεπιστημίου, τονίζοντας τις επιπτώσεις της στη μελέτη της κλασικής λογοτεχνίας και την πνευματική ανάπτυξη των φοιτητών.
Ο καθηγητής υποστήριξε ότι τέτοια μέτρα κινδυνεύουν να υπονομεύσουν την εκπαιδευτική αξία των αρχαίων κειμένων, τα οποία συχνά προκαλούν τους αναγνώστες να αναμετρηθούν με δύσκολα και σύνθετα θέματα. Τόνισε ότι η δυσφορία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ενασχόλησης με τη λογοτεχνία, ιδίως με έργα όπως τα ομηρικά έπη, τα οποία εξερευνούν διαχρονικά θέματα πολέμου, θλίψης και ανθρώπινης ανθεκτικότητας. Σύμφωνα με τον ίδιο, η θωράκιση των μαθητών από αυτές τις προκλήσεις καλλιεργεί την πνευματική ευθραυστότητα και όχι την κριτική σκέψη.
Μεταξύ άλλων ο Άγγελος Χρανιώτης δήλωσε:
«Ρώτησα όταν έμαθα για αυτή την οδηγία του Πανεπιστημίου συναδέλφους μου και μου είπαν ότι είναι λίγο πολύ «αυτονόητο». Είναι μια στάση την οποία εγώ θεωρώ φυσικά πάρα πολύ εσφαλμένη. Καταρχήν, για να μιλήσουμε για την ελληνική μυθολογία, αν αφαιρέσει κανένας την ελληνική μυθολογία με όλες τις διαστάσεις από τη διδασκαλία, δεν μπορεί κανένας να έχει διδασκαλία παραδείγματος σχετικά με την ελληνική μυθολογία. Πώς θα καταλάβεις την Αντιγόνη, τη Φαίδρα «…»δεν μπορείς να μελετήσεις την ιστορία της τέχνης.
Είναι φοιτητές οι οποίοι έχουν επιλέξει το συγκεκριμένο μάθημα. Είναι άτομα τα οποία μπορούν να ψηφίσουν. Ψηφίζουν για την εκλογή κυβερνήσεων, οι οποίες στέλνουν στρατιώτες να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Είναι άτομα τα οποία ζουν σε έναν κόσμο στον οποίο δεν ανήκει μόνο η Τέιλορ Σουίφτ αλλά ανήκουν και τα σκοτωμένα παιδάκια της Γάζας «…» και να τους δημιουργούμε μια αποστηρωμένη γυάλα, στην οποία να ζουν χωρίς να βλέπουν τον κόσμο το θεωρώ ότι είναι ο χειρότερος τρόπος για μια κοινωνική και πολιτική ευαισθητοποίηση. Νομίζω ότι είναι μια υπερβολική αντίδραση σε αυτά τα πανεπιστήμια.»
Η πολιτική του Πανεπιστημίου του Έξετερ αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης τάσης που παρατηρείται σε ορισμένα ακαδημαϊκά ιδρύματα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, όπου οι κλασικές σπουδές έχουν τεθεί όλο και περισσότερο υπό έλεγχο. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι τέτοιες ενέργειες αντικατοπτρίζουν μια υπερβολική ευαισθησία στα ιστορικά συμφραζόμενα, με αποτέλεσμα την «εξυγίανση» του παρελθόντος και όχι την κατανόησή του μέσα στο ιστορικό του πλαίσιο.
Ο καθηγητής προειδοποίησε περαιτέρω ότι η προσέγγιση αυτή θα μπορούσε να έχει ευρύτερες συνέπειες για τις ανθρωπιστικές επιστήμες, χαρακτηρίζοντάς την μέρος μιας αυξανόμενης τάσης είτε να δαιμονοποιείται είτε να απορρίπτεται η κλασική αρχαιότητα. Κατέληξε τονίζοντας τη σημασία της διατήρησης της μελέτης των κλασικών κειμένων ως θεμέλιο για την κατανόηση της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης ιστορίας και του πολιτισμού.
Ίσως ήρθε η ώρα ο δημόσιος διάλογος για αυτές τις αποφάσεις να ανοίξει το συντομότερο, με σκοπό την αποφυγή επικράτησης αυτών των ιδεολογικών άκρων. Οψόμεθα!
Δείτε το βίντεο παρακάτω:
You are currently viewing a placeholder content from Default. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Διαβάστε περισσότερα για τη φιλοσοφία:
