Ο πρόεδρος της Κολομβίας Γκουστάβο Πέτρο ανακοίνωσε τον θάνατο του διάσημου Κολομβιανού ζωγράφου και γλύπτη Φερνάντο Μποτέρο
Σε μήνυμά του που κοινοποιήθηκε στην πλατφόρμα X, ο Κολομβιανός πρόεδρος εξέφρασε την άποψη ότι ο Φερνάντο Μποτέρο, ο καλλιτέχνης που απεικόνισε τα ήθη και τα έθιμα, τα ελαττώματα αλλά και τις αρετές μας, έφυγε από κοντά μας.
Λεπτομέρειες σχετικά με την τοποθεσία του θανάτου του δεν δόθηκαν. Ο Φερνάντο Μποτέρο, που γεννήθηκε το 1932 στο Μεντεγίν, θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Sofia Vari, σύζυγος του Fernando Botero και επίσης καλλιτέχνης και γλύπτρια, απεβίωσε τον Μάιο σε ηλικία 83 ετών, μετά από μακρά μάχη με τον καρκίνο, σε νοσοκομείο που βρίσκεται στο Μόντε Κάρλο.
Λίγα λόγια για τον Φερνάντο Μποτέρο
Ο Φερνάντο Μποτέρο, γεννημένος στις 19 Απριλίου 1932, ήταν ένας διάσημος Κολομβιανός καλλιτέχνης και γλύπτης, γνωστός για το μοναδικό καλλιτεχνικό του στυλ, γνωστό ως Boterismo. Αυτό το ξεχωριστό στυλ περιελάμβανε την απεικόνιση ατόμων και αντικειμένων σε υπερβολικές και υπερμεγέθεις αναλογίες, καθιστώντας τον ως έναν από τους πιο διακεκριμένους Λατινοαμερικάνους καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Το καλλιτεχνικό χαρτοφυλάκιο του Μποτέρο περιελάμβανε διάφορα θέματα, όπως ομαδικά πορτρέτα, τοπία και απεικονίσεις σκηνών της καθημερινής ζωής. Η τέχνη του ήταν σταθερά ριζωμένη στην παραστατική ζωγραφική, εστιάζοντας κυρίως στο ανθρώπινο στοιχείο. Αν και κατηγοριοποιήθηκε ως παραστατικός ζωγράφος, το έργο του απέφευγε τον ρεαλισμό, παρουσιάζοντας την πραγματικότητα μέσα από τις μεγεθυμένες διαστάσεις των αντικειμένων και τις επιμήκεις, λεπτές ανθρώπινες μορφές. Αυτή η επαναλαμβανόμενη υπερβολή αποτέλεσε κεντρική πτυχή του αναγνωρίσιμου ύφους του, σε συνδυασμό με την άψογη απόδοση των μορφών που θυμίζουν την εποχή της Αναγέννησης. Ο Μποτέρο απεικόνιζε τις ποικίλες πτυχές της λατινοαμερικανικής μεσαίας τάξης, δείχνοντάς την συνήθως σε κατάσταση χαράς και συχνά εμπλουτίζοντας τα έργα του με συμπάθεια, αλληλεγγύη και, όπως ο ίδιος περιέγραψε, “αγάπη σε κάθε πινελιά”. Η τέχνη του διέθετε επίσης ένα ισχυρό στοιχείο πολιτικής και κοινωνικής ευαισθητοποίησης, με τη σειρά πινάκων του εμπνευσμένων από τα βασανιστήρια στις φυλακές Abu Ghraib στις αρχές του 2003 να αποτελεί απόδειξη αυτής της πτυχής του έργου του.
Στον τομέα της γλυπτικής, ο Μποτέρο άντλησε έμπνευση από διάφορες πηγές, με αξιοσημείωτες επιρροές από την πρώιμη αιγυπτιακή τέχνη και τα ανθρωπόμορφα αγγεία και γλυπτά των προκολομβιανών πολιτισμών. Τα γλυπτά του χαρακτηρίζονταν από το μνημειώδες μέγεθός τους και ήταν κατά κύριο λόγο κατασκευασμένα από μονόχρωμο μπρούντζο, ένα υλικό που προτιμούσε. Ένα σταθερό χαρακτηριστικό όλων των γλυπτών του ήταν η άψογη εκτέλεσή τους και οι λείες, ομοιόμορφες επιφάνειες, στοιχεία που τόνιζαν τον αισθησιασμό των δημιουργημάτων του. Τα υπερμεγέθη γλυπτά του Botero έκαναν το δημόσιο ντεμπούτο τους στο Castello Belvedere στη Φλωρεντία το 1991, ενώ ακολούθησαν εκθέσεις σε εξέχουσες τοποθεσίες όπως το καζίνο του Μόντε Κάρλο και τα Ηλύσια Πεδία στο Παρίσι. Σε ένα σημαντικό ορόσημο, έγινε ο πρώτος καλλιτέχνης που εξέθεσε γλυπτά στην Park Avenue της Νέας Υόρκης το 1993 και το 1999, τριάντα από τα γλυπτά του παρουσιάστηκαν στην Piazza della Signoria στη Φλωρεντία μαζί με έργα διάσημων καλλιτεχνών όπως ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Cellini.
