Ο αγαπημένος Τσαρλς Μπουκόφσκι, γνωστός για την ωμή και αφιλτράριστη απεικόνιση του υπόκοσμου της ζωής, αντλούσε συχνά από την ταραχώδη ανατροφή του για να ενημερώσει τη γραφή του.
Κεντρικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η τεταμένη σχέση του με τον πατέρα του, η καταχρηστική συμπεριφορά του οποίου άφησε μόνιμα σημασία στη ψυχή και την πεζογραφία του Μπουκόφσκι.
Μια παιδική ηλικία σημαδεμένη από βία.
Τα πρώτα χρόνια του Μπουκόφσκι σημαδεύτηκαν από τη σωματική κακοποίηση στα χέρια του πατέρα του. Ο ίδιος διηγείται ότι τον χτυπούσαν με ξυράφι πολλές φορές μέσα στην εβδομάδα από την ηλικία των έξι έως των έντεκα ετών.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
Οι ξυλοδαρμοί αυτοί ήταν συχνά για μικροπαραβιάσεις, ενσταλάζοντας μέσα του ένα βαθύ αίσθημα φόβου και μνησικακίας. Στο ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του Ham on Rye, ο Μπουκόφσκι εμβαθύνει σ’ αυτές τις οδυνηρές εμπειρίες, ζωγραφίζοντας μια ζωντανή εικόνα ενός νοικοκυριού που κυριαρχούσε η βαρβαρότητα και η σιωπή.
Λογοτεχνικοί προβληματισμοί της πατρικής διαμάχης.
Η σκιά του πατέρα του Μπουκόφσκι δεσπόει στο έργο του. Στο Hamon Rye, ο χαρακτήρας Henry Chinaski χρησιμεύει ως το alter ego του Μπουκόφσκι, όπου περιηγείται σ’ έναν κόσμο πόνου και αποξένωσης. Το μυθιστόρημα δεν αποφεύγει να περιγράψει τους ανηλεείς ξυλοδαρμούς και τη συναισθηματική παραμέληση που υφίσταται ο Chinaski, αντικατοπτρίζοντας τις εμπειρίες του ίδιου του Μπουκόφσκι.
Στο ποίημα «Πετώντας το ξυπνητήρι», ο Μπουκόφσκι προβληματίζεται για άκαμπτες ρουτίνες του πατέρα του και τη ματαιότητα που αντιλαμβανόταν σε αυτές:
«ο πατέρας μου ακολούθησε αυτή τη γενική ρουτίνα για μια ζωή και πέθανε νέος, άφραγκος και, νομίζω, όχι και τόσο σοφός»
Αυτό το απόσπασμα υπογραμμίζει τον σκεπτικισμό του Μπουκόφσκι απέναντι στις αξίες του πατέρα του και στη ζωή που αυτές απέδωσαν.
Η δυαδικότητα του πόνου και της έμπνευσης.
Παρά το τραύμα, ο Μπουκόφσκι αναγνώρισε ότι η κακοποίηση από τον πατέρα του άθελά του ακόνισε τη λογοτεχνική του φωνή. Κάποτε παρατήρησε: «Ο πατέρας μου ήταν ένας μεγάλος λογοτεχνικός δάσκαλος. Μου δίδαξε την έννοια του πόνου. Τον πόνο χωρίς λόγο».
Η ταραχώδης σχέση του με τον πατέρα του διαμόρφωσε ανεξίτηλα την κοσμοθεωρία και τη λογοτεχνική του παραγωγή. Μέσα από την αμείλικτη πεζογραφία και ποίηση, μετέτρεψε τον πρωσοπικό πόνο σε οικουμενικές αφηγήσεις.
Βέβαια, το παιδικό τραύμα του δεν έκλεισε ποτέ και στάθηκε πιο ισχυρό από τις προσπάθειες του Μπουκόφσκι να ξεχάσει, όπως έλεγε: «Ο πατέρας μου με έδερνε γιατί μπορούσε. Εγώ έγραφα γιατί δεν μπορούσα να τον σκοτώσω.»
Διαβάστε περισσότερα από αγαπημένους λογοτέχνες:
- Οδυσσέας Ελύτης: «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι με τα μισόλογα τα σβησμένα»
- Τα γράμματα του Ρίλκε που μάς καθοδηγούν διαχρονικά: «Έρωτας δε θα πει ν’ ανοίγεσαι…είναι…»
- 11 σπουδαία αποφθέγματα του Τερζάκη: «Τι σχέση έχει με την αγάπη ο έρωτας; Η αγάπη είναι …»
- Καβάφης: «Επέστρεφε συχνά και παίρνε με, αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με»
- Τα ερωτικά, τολμηρά και απαγορευμένα ποιήματα του Μπωντλαίρ
- Τι είναι ο έρωτας; 10 ποιήματα προσπαθούν να του δώσουν μορφή
- Η Μαλβίνα Κάραλη σε ένα ερωτικό απόσπασμα: «Ακραία, απόλυτη βία ο έρωτας..»
- Αποφθέγματα των αρχαίων Ελλήνων για τον έρωτα – Τι ήταν ο έρωτας για αυτούς;
