Ο Μίλαν Κούντερα μάχεται με την «τελειότητα» του αντικειμένου του πόθου του.
Ο Κούντερα θέτει ισχυρούς προβληματισμούς για τα συναισθήματα που αναδύονται στην καρδιά του ερωτευμένου απέναντι στο «ανώτερο».
Αντί για ισχυροποίηση του «Εγώ» μάχεται εν τέλει με την ανασφάλεια, άλλωστε ο έρωτας δεν μπορεί να κοιτάξει μέσα από τα μάτια της αγάπης αλλά μέσα από τα μάτια του εγωιστικού κέντρου μας.
Μίλαν Κούντερα, Μονόλογοι
Γιατί ‘σαι τόσο όμορφη;
Μην είσαι τόσο όμορφη!
Θέλω να ήσουν από σάρκα,
όχι από φως του ήλιου!
Γιατί είσαι τόσο όμορφη;
Αν είχες τουλάχιστον φακίδες
για να μπορώ να τις μετρώ αιώνια στο πρόσωπό σου!
Αν αλληθώριζες τουλάχιστον λιγάκι!
Όλη μου τη ζωή γονατιστός
θα προσπαθούσα να πάρω με το μέρος μου αυτό το αλλήθωρό σου μάτι.
Αλλά εσύ είσαι όμορφη!
Ναι, ήρθες κατευθείαν
μεσ’από τη λάμψη του ήλιου!
Εγώ όμως δεν μπορώ να ζω συνεχώς
κάτω απ’αυτό το φως!
Δεν μπορώ να ζω συνέχεια σα νά’μαι πάνω στη σκηνή!
Να φαίνονται όλα μου!
Κάθε ασκήμια μου
κάθε μου σκόνταμμα!
Δεν μπορώ να ζω συνέχεια κάτω από προβολείς!
Κατάλαβέ το.
Μην κλαις.
Δεν μπορώ
να ζήσω μαζί σου.
Είσαι πάρα πολύ όμορφη»
