Ο Γιάννης Ρίτσος, ένας από τους πιο σεβαστούς Έλληνες ποιητές, διέθετε πάντα μια αξιοσημείωτη ικανότητα να συλλαμβάνει την ουσία της ζωής μέσα από τους υποβλητικούς και βαθιά εσωστρεφείς στίχους του.
Στη συλλογή του, «Ποιήματα – Προσχέδια», βρίσκουμε μια μαρτυρία της βαθιάς κατανόησης της λεπτής αλληλεπίδρασης μεταξύ του εσωτερικού εαυτού και του εξωτερικού κόσμου, μεταξύ του οικείου και του οικουμενικού.
Το ποίημα που ακολουθεί είναι ένα εξαίσιο δείγμα της τέχνης του Ρίτσου. Τοποθετημένο στην αποπνικτική ζέστη του Ιουνίου, ζωγραφίζει μια ζωντανή εικόνα των ανήσυχων νυχτών και της αναζήτησης ανάπαυλας. Ωστόσο, πέρα από τη σωματική δυσφορία, ο Ρίτσος υφαίνει ένα πλούσιο μωσαϊκό υπαρξιακού προβληματισμού. Οι εικόνες των γρύλων που ουρλιάζουν και των φρουρών που κοιμούνται στις θέσεις τους δημιουργούν μια αίσθηση εγκατάλειψης και ευαλωτότητας, ενώ το φεγγάρι και το πουλί που ξυπνάει συμβολίζουν την αδιάκοπη ροή του χρόνου και την επιμονή της ζωής μέσα στην ακινησία.
Γιάννης Ρίτσος: «Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει ἡ ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω…»
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα – Προσχέδια, ( Κέδρος)
“Είχαν αρχίσει οι ζέστες – Ιούνιος μήνας –
άλλαζες κάθε τόσο θέση στο κρεβάτι
ζητώντας το δροσερό μέρος στα σεντόνια,
μη βρίσκοντας δροσιά.
Κι αυτή η ταυτόχρονη
καταδίκη και αθώωση. Φωνάζανε οι γρύλοι.
Οι φρουροί αποκοιμήθηκαν πάνου στα όπλα τους.
Το φεγγάρι στάθηκε να τους κοιτάζει.
Ένα πουλί ξύπνησε.
Το ποτάμι κυλούσε.
Τότε ακριβώς, ο πιο μεγάλος έκανε μια κίνηση
σα ν’ άπλωνε τον ουρανό πάνου στα γόνατά του
κι άρχισε να ράβει τ’ αστέρια στη θέση τους
όπως ράβει ο φυλακισμένος τα κουμπιά στο σακάκι του.”
Η δύναμη της ψυχής: 20 αποφθέγματα του Καρλ Γιουνγκ που θα πυροδοτήσουν την πνευματική σας αφύπνιση!
