Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο αιώνιος αναζητητής της αλήθειας και ο ανήσυχος αμφισβητίας του νοήματος της ζωής. δεν απέφυγε ποτέ να ξεφλουδίζει τα στρώματά του ανθρώπινου συναισθήματος.
Ο έρωτας στον κόσμο του δεν είναι το μαλακό, γλυκό κλισέ που συχνά βρίσκουμε δεμένο με κορδέλα στην ποίηση και την πεζογραφία. Όχι, για τον Καζαντζάκη ο έρωτας είναι ένα σεισμικό γεγονός.
Είναι μια σταύρωση και μια ανάσταση, μια ένωση τόσο πλήρης που κατατρώει το εγώ και την ταυτότητα, αφήνοντας μόνο το θεϊκό ρίγος της ενότητας.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
Νίκος Καζαντζάκης: «πιστεύω ακλόνητα στην ανισότητα των ανθρώπων»
Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη.
Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι.
Με αφορμή το παραπάνω θυμηθήκαμε και το ακόλουθο κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη.
Νίκος Καζαντζάκης – Αναφορά στον Γκρέκο
Ο έρωτας είναι ευλογία!
Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε; τριάντα; σαράντα; Τίποτα δεν πέρασε. Ο καιρός στάθηκε. Είδες ποτέ σου τον καιρό να στέκεται; Εγώ τον είδα. Τριάντα χρόνια ξεκουμπώνω την μπλούζα της, ξεκουμπωμό δεν έχει.
Ως τα ξημερώματα την κρατούσα, δεν την άφηνα να φύγει. Τι χαρά ήταν εκείνη, Θεέ μου , τι αλάφρωση τι ανάσταση! Όλη μου τη ζωή ήμουν σταυρωμένος, τη νύχτα εκείνη αναστήθηκα. Κι ακόμα ετούτο, το φοβερό . Κι αυτό θαρρώ πως είναι, αυτό μονάχα, η αμαρτία μου, και γι’ αυτό σ’ έφερα στο κελί μου , να μου το ξεδιαλύνεις . Ακόμα ετούτο το φοβερό : Για πρώτη φορά ένιωσα το Θεό να’ ρχεται κοντά μου και να’ χει τις αγκάλες του ανοιχτές .
Τι ευγνωμοσύνη ήταν εκείνη, τι προσευχές όλη εκείνη τη νύχτα, ως τα ξημερώματα! Πόσο άνοιξε η καρδιά μου και μπήκε μέσα ο Θεός! Πρώτη φορά κατάλαβα , μου το’ λέγαν οι Γραφές μα ήταν λόγια , πρώτη φορά στη ζωή μου την αγέλαστη , την απάνθρωπη , κατάλαβα πόσο ο Θεός είναι πανάγαθος κι αγαπάει τους ανθρώπους .
Και πόσο θα τους πονάει , για να πλάσει τη γυναίκα και να της δώσει μια τέτοια χάρη , να μας πηγαίνει από τον πιο σίγουρο , τον πιο σύντομο δρόμο στην Παράδεισο . Πιο δυνατή η γυναίκα κι από την προσευχή , κι από τη νηστεία και , Συχώρεσέ με Θεέ μου , κι από την αρετή . Σταμάτησε . Τρόμαξε από το λόγο που ξεστόμισε , Έριξε φοβισμένη ματιά στο σταυρωμένο Χριστό και δυο δάκρυα κύλησαν από τα μικρά , καταχωμένα μέσα στα φρύδια , μάτια του .
Ήμαρτον , Χριστέ μου !Βόγκηξε κι έκλεισε τα μάτια να μη βλέπει το κόνισμα .
Διαβάστε περισσότερα λογοτεχνικά αριστουργήματα:
- 15 αποφθέγματα του Μπουκόφσκι που σε ξεβολεύουν: «Αν έχετε την ικανότητα να αγαπάτε, αγαπήστε πρώτα τον εαυτό σας»
- 30 αποφθέγματα του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ: «Όσο πιο πολύ κρίνει ένας άντρας, τόσο λιγότερο…»
- Γιωσαφάτ: «Αν η σχέση με τη μάνα είναι καλή τον πρώτο χρόνο της ζωής σου τότε μαθαίνεις να…»
- Πώς θα καταλάβεις τι σημαίνει ζωή, σύμφωνα με τον Καζαντζάκη;
- Τζoν Στάινμπεκ: «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την…»
- Ζαν-Πωλ Ρίχτερ: «Τα γηρατειά είναι δυσάρεστα όχι γιατί δεν έχουν απολαύσεις, αλλά γιατί …»
- Ένα σπουδαίο δίδαγμα από το βιβλίο του Μπουκάι: «Εγώ είμαι υπεύθυνος για τη ζωή μου, για όλα μου τα βάσανα, για ό,τι…»
- Ζαν-Πωλ Ρίχτερ: «Τα γηρατειά είναι δυσάρεστα όχι γιατί δεν έχουν απολαύσεις, αλλά γιατί …»
- Κική Δημουλά: «Καλὰ τα βγάζει πέρα η μοναξιὰ φτωχικὰ αλλὰ…»
- 20 από τις πιο σπαρακτικές φράσεις βιβλίων που «γρατζούνισαν» το μέσα μας
- 20 αποφθέγματα ζωής από τον Μάρκο Αυρήλιο: «Μη φέρεσαι σαν να πρόκειται να ζήσεις μύρια χρόνια. Το μοιραίο…»
- Η υπόσχεση του Πάμπλο Νερούδα: «Αν λίγο λίγο πάψεις να με αγαπάς θα…»
