Το όραμα του Χαλίλ Γκιμπράν για την αγάπη δεν είναι ένα ευγενικό, φευγαλέο συναίσθημα, είναι μια δύναμη της φύσης μια στοιχειώδης δύναμη που κλονίζει τα θεμέλια της ψυχής.
Στο έργο του «αγάπη» ο Γκιμπράν παρουσιάζει την αγάπη όχι ως τον ρομαντικό ιδεαλισμό που συχνά ζωγραφίζει ο κόσμος, αλλά κάτι πολύ πιο έντονο και απείρως πιο μεταμορφωτικό.
Όταν ο έρωτας μας καλεί δεν είναι με υποσχέσεις άνεσης ή ευτυχίας. Η αγάπη του Γκιμπράν ξεγυμνώνει τον πιο ευάλωτο εαυτό σου, σε αναγκάζει να αντιμετωπίσεις τις βαθύτερες αλήθειες σου και σε αναδιαμορφώνει στην πορεία.
Με λίγα λόγια ο Γκιμπράν, μας δίνει ένα είδος πνευματικής μύησης, να μη φοβόμαστε τις πληγές της αγάπης αλλά να τις καλωσορίζουμε. Είμαστε έτοιμοι για αυτό;
«Μας τα έλεγε ο Καμύ»: Είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή μόνο αυτοί που δεν την έχουν ζήσει
Χαλίλ Γκιμπράν – «Αγάπη»
Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μ’ όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μ’ όλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την, μ’ όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν τον βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί, όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει.
Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Η αγάπη δεν δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Και μην πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία εκτός από την εκπλήρωσή της.
Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια την ίδια τη γνώση σου της αγάπης.
Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
