Ο Γιώργος Σεφέρης δεν ήταν ποτέ απ’ αυτούς που μασούσαν τα λόγια τους και αυτή η ατάκα δεν αποτελεί εξαίρεση. Τι είδους κόσμο περιέγραφε όταν εξέφραζε αυτή την καυστική παρατήρηση; Ήταν ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από τον δικό μας;
Οι εικόνες εδώ είναι αιχμηρές και ταραχώδεις. Οι «ευνουχισμένοι διανοούμενοι» φέρνουν στο νου την εικόνα διανοητών που έχουν απογυμνωθεί από τη ζωτικότητά τους, τη δημιουργικότητά τους, τη δύναμή τους. Αλλά ποιος τους ευνούχισε; Και γιατί; Κατά την άποψη του Σεφέρη, οι διανοούμενοι θα έπρεπε να είναι οι οδηγοί, αυτοί που βλέπουν τον κόσμο με διαύγεια και βοηθούν τους άλλους να τον περιηγηθούν. Όμως εδώ, έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Έχουν φιμωθεί από καταπιεστικά συστήματα; Ή, το πιο ανησυχητικό, το έκαναν στον εαυτό τους, επιλέγοντας την άνεση και τον συμβιβασμό αντί για τη γενναιότητα και την αλήθεια;
Γιώργος Σεφέρης: «Δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι όλοι εμείς»
10 αποφθέγματα του Γιώργου Σεφέρη
- Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.
- Ήταν ωραία τα μάτια σου αλλά δεν ήξερες πού να κοιτάξεις.
- Είτε βραδιάζει, είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί.
- Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.
- Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…
- Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.
- Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.
- Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.
- Δε φαντάζομαι γράφοντας, πώς κάνω σπουδαία πράγματα. Είναι μόνο και μόνο ο τρόπος που έχω να βγω από την άπειρη πίκρα της ζωής μας και της γενιάς μας…
Όσο για τη δόξα – η μόνη δόξα που μου είναι επιθυμητή, είναι εκείνη που θα μου έδιναν οι άνθρωποί μου. Κι αυτοί δεν είναι ασφαλώς – εκτός από ελάχιστους – εκείνοι που γράφουν βιβλία… - Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
