Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης προσφέρει ένα εγκάρδιο αντίο στον αείμνηστο Χρήστο Γιανναρά.
Ο Χρήστος Γιανναράς δεν ήταν απλώς ενός φιλόσοφος, ήταν μία τολμηρή και επαναστατική δύναμη που αμφισβήτησε το status quotes στην πολιτική, την κοινωνία, την εκπαίδευση και την ιδεολογία. Οι ιδέες του ήταν συχνά προκλητικές, μερικές φορές ιδεαλιστικές ακόμη και ουτοπικές, αλλά είχαν πάντα τις ρίζες τους σε μια βαθιά δέσμευση στις πνευματικές και οικουμενικές ανθρώπινες αξίες. Το διανοητικό του θάρρος του επέτρεψε να αντιμετωπίσει τις δυσάρεστες αλήθειες και να παρουσιάσει νέους τρόπους σκέψης ακόμα και όταν ιδέες αυτές συναντούσαν αντίσταση ή διαμάχη.
Ο Μπαμπινιώτης μιλάει για τη μακρά φιλία του με το Γιανναρά, τονίζοντας τις πλούσιες πνευματικές ανταλλαγές που μοιράζονταν στις συζητήσεις τους για τη σύνθετη σχέση μεταξύ γλώσσας και σκέψης, ένα θέμα που ήταν κοντά στην καρδιά και των δύο.
Πέθανε ο Χρήστος Γιανναράς: Έσβησε η τελευταία φλόγα της ελληνικής φιλοσοφίας
Διαβάστε τη δημοσίευση του Γεώργιου Μπαμπινιώτη
«Έφυγε από την ζωή ο μεγάλος διανοητής Χρήστος Γιανναράς.
Ένας θαρραλέος διανοητής, που χειρουργούσε πολιτικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά και ιδεολογικά αποστήματα, προτείνοντας ιδανικές θέσεις, πρωτότυπες, τολμηρές, επαναστατικές, διφορούμενες, ακόμη και ουτοπικές. Όμως βαθύτατα πνευματικές με αναφορά σε αρχές, κανόνες και ελληνικές ή πανανθρώπινες αξίες.
Μπορούσες να διαφωνείς μαζί του ―μ’εμένα συνέβαινε συχνά, καίτοι μάς συνέδεε μακρά φιλία και βαθιά εκτίμηση― αλλά ποτέ δεν μπορούσες να αμφισβητήσεις τις προθέσεις, την λογική δύναμη και την πνευματική του τόλμη.
Ταρακούνησε πνευματικά, ενόχλησε και ξεβόλεψε με αλήθειες που τόλμησε να εκστομίσει, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις που προκαλούσε, αν δεν τις επιζητούσε.
Γοήτευε ο λόγος και η σκέψη του και σαγήνευε τα ακροατήρια. Τα γραπτά του κείμενα αποτελούν πρότυπα ποιοτικής-δημιουργικής χρήσης τής ελληνικής γλώσσας, αποτέλεσμα μιας σπάνιας πνευματικής και συνάμα γλωσσικής καλλιέργειας. Μιλούσαμε συχνά οι δυό μας για την γλώσσα, στην οποία έδινε βαθιά οντολογικό χαρακτήρα, που συμβάδιζε με την δική μου εμμονή στην σχέση γλώσσας και σκέψης.
Χρήστο, θα μάς λείψεις ειλικρινά, όλο και περισσότερο, και προπάντων σε επίπεδο ουσίας, γιατί στην πραγματικότητα λειτουργούσες ως η φωνή τής συνείδησής μας που μάς ελέγχει σε ώρες περισυλλογής και αυτοσυνειδησίας.»
You are currently viewing a placeholder content from Default. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Γιανναράς: «Ο έρωτας είναι ακριβώς μια έλλειψη…μια οδυνηρή αναζήτηση του θεού»
