Οι 5 κορυφαίοι μουσικοί της μπλουζ που έβαλαν την Αμερική στον μουσικό χάρτη

Η παράδοση των μπλουζ!

Τα μπλουζ, ένα μνημειώδες μουσικό είδος που έχει τις ρίζες του στις κακουχίες της αμερικανικής δουλείας, αφηγείται τις καταστροφικές εμπειρίες τόσο της ατομικής όσο και της συλλογικής ζωής. Παρά την εξέλιξή του και τη συγχώνευσή του με άλλες μουσικές φόρμες, το μπλουζ έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό την παραδοσιακή 12μερή δομή του και τον ρυθμό των τεσσάρων χτύπων ανά μέτρο. Η επιρροή του στη σύγχρονη δυτική μουσική ιστορία υπήρξε τεράστια, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα.

Από πού προέρχεται η Τζαζ μουσική; Ποιοι τη δημιούργησαν;

Ρόμπερτ Τζόνσον

Ο Robert Leroy Johnson (1911-1938), γεννημένος και μεγαλωμένος στο Μισισιπή, έγινε περιπλανώμενος μουσικός, περνώντας χρόνο στο Αρκάνσας και στο Τενεσί. Ως πρωτοπόρος του μπλουζ της περιοχής Δέλτα, ο Τζόνσον διέθετε μια δυνατή φωνή και ένα εξαιρετικό στυλ κιθάρας, συνδυάζοντας άψογα ρυθμό, slide κιθάρα και walking bass. Παρά το γεγονός ότι αγνοήθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του, η μεταθανάτια επιρροή του είναι βαθιά, με θρύλους όπως ο Bob Dylan, ο Robert Plant και ο Eric Clapton να αναφέρουν την επίδρασή του. Ο Τζόνσον περιβάλλεται από μύθους, ιδίως την ιστορία ότι έκανε συμφωνία με τον διάβολο σε ένα σταυροδρόμι για να αποκτήσει τη μουσική του δεινότητα.

Lead Belly

Ο Huddie William Ledbetter (1888-1949), γνωστός ως Lead Belly, ήταν διάσημος μπλουζίστας και τραγουδιστής της κάντρι, δεξιοτέχνης της 12χορδης κιθάρας. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε περιπλανώμενος στο Νότο, μαζεύοντας βαμβάκι και μαθαίνοντας τραγούδια από την εποχή της δουλείας. Η ζωή του Lead Belly στιγματίστηκε από βίαια εγκλήματα- το 1918 καταδικάστηκε σε 35 χρόνια για φόνο, αλλά έλαβε χάρη το 1925 αφού τραγούδησε στον διοικητή της φυλακής. Ανακαλύφθηκε από τον λαογράφο Τζον Λόμαξ το 1933, ενώ εξέτιε την ποινή του στη φυλακή Angola State Penitentiary, και ο Lead Belly ηχογράφησε τραγούδια για τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Παρόλο που δεν σημείωσε ποτέ εμπορική επιτυχία, η επιρροή του εκτείνεται από τον Bob Dylan έως τον Kurt Cobain, χαρακτηρίζοντάς τον ως έναν από τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές και μουσικούς του μπλουζ που υπήρξαν ποτέ.

Ma Rainey

Η Gertrude ‘Ma’ Rainey (1886-1939), η μητέρα των μπλουζ, ήταν πρωτοπόρος στα Vaudeville και Minstrel shows σε όλο τον αμερικανικό Νότο. Γεννημένη στο Κολόμπους της Τζόρτζια, άρχισε να παίζει σε Black Minstrel shows ως έφηβη και άρχισε να τραγουδάει μπλουζ το 1902. Γνωστή για την επιβλητική φωνή της, η μουσική της Ma Rainey αντανακλούσε τον μετεμφυλιακό Νότο του Jim Crow. Τα τραγούδια της προσέφεραν μια αμείλικτη απεικόνιση της ζωής, της αγάπης και της σεξουαλικότητας των Αφροαμερικανών. Μαζί με την ερωμένη και προστατευόμενή της Bessie Smith, η Ma Rainey διαμόρφωσε τις πρώτες κλασικές ηχογραφήσεις μπλουζ στις αρχές της δεκαετίας του 1920.

Elizabeth Cotten

Η Elizabeth “Libba” Cotten (1895-1987), γεννημένη στο Chapel Hill της Βόρειας Καρολίνας, έμαθε να παίζει μπάντζο και κιθάρα στα όργανα του αδελφού της. Ως αριστερόχειρας, ανέπτυξε μια μοναδική μέθοδο δακτυλοθεσίας, γνωστή ως “Cotten Pickin”. Παρά το ταλέντο της, απέφυγε να παίξει για 25 χρόνια λόγω της πίεσης της εκκλησίας. Μόλις στη δεκαετία του ’60 έγινε επαγγελματίας μουσικός. Γνωστή για το κλασικό “Freight Train”, τα επιτεύγματα της Cotten αναγνωρίστηκαν το 1985, όταν κέρδισε Grammy σε ηλικία 91 ετών.

Muddy Waters

Ο McKinley Morganfield (1913-1983), ευρύτερα γνωστός ως Muddy Waters, μεγάλωσε στη φυτεία Stovall Plantation κοντά στο Clarksdale του Mississippi. Εμπνευσμένος από τα Delta Blues, έμαθε να παίζει φυσαρμόνικα και κιθάρα. Η ανακάλυψή του ήρθε το 1941, όταν ο Alan Lomax τον ηχογράφησε για τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Μετακομίζοντας στο Σικάγο το 1943, ο Muddy Waters πρωτοστάτησε στον σύγχρονο ήχο των μπλουζ του Σικάγο. Η επιρροή του εξαπλώθηκε πολύ πέρα από την πόλη, εμπνέοντας καλλιτέχνες όπως ο Bob Dylan και ο Jimi Hendrix. Η περιοδεία του στη Βρετανία το 1958 πυροδότησε το βρετανικό μπλουζ-ροκ κίνημα, με τους Rolling Stones να δίνουν το όνομά τους από την επιτυχία του “Rollin Stone”.

Η καταραμένη «Λέσχη των 27»: Κατάρα ή μύθος;

Πηγή φωτογραφιών