Η απεικόνιση της αγάπης του Νερούδα απέχει πολύ από τις συμβατικές. Είναι ελαττωματική και ακατάστατη, γεμάτη αντιφάσεις, όπως και η ίδια η ζωή.
Ο Νερούδα – στα καλύτερά του – αποτυπώνει την αγάπη μέσα από τις ατέλειες της.
Ωστόσο σ΄ αυτές τις ατέλειες βρίσκεται η αληθινή αγάπη που αντέχει και απαιτεί να ξεπερνιούνται όλα τα εμπόδια, ώστε να συνεχίζει να διαιωνίζεται.
Σαρλ Μπωντλαίρ: «Η Εκκλησία, μην μπορώντας να καταργήσει τον έρωτα επινόησε τον γάμο»
Εστραβαγάριο, Πάμπλο Νερούδα – Μεταφραση: Δανάη Στρατηγοπούλου, εκδόσεις Καστανιώτη.
Νερούδα: «Κι έτσι πρέπει να ‘ναι ο έρωτας…»
Απ’ όσα πράγματα έχω δει,
μονάχα εσένα θέλω να εξακολουθώ να βλέπω,
απ’ ό,τι έχω αγγίξει,
μονάχα το δέρμα σου θέλω ν’ αγγίζω:
αγαπώ το πορτοκαλένιο γέλιο σου,
μ’ αρέσεις την ώρα που κοιμάσαι.
Πώς να γίνει, αγάπη, αγαπημένη,
δεν ξέρω οι άλλοι πώς αγαπάν,
δεν ξέρω πώς αγαπήθηκαν άλλοτε,
εγώ σε κοιτάζω και σε ερωτεύομαι, κι έτσι ζω,
φυσικότατα ερωτευμένος.
Μ’ αρέσεις κάθε βράδυ και πιο πολύ.
Πού να ‘ναι; όλο ρωτάω
αν λείψουν μια στιγμή τα μάτια σου.
Πόσο αργεί! σκέφτομαι και με πειράζει.
Αισθάνομαι φτωχός, ανόητος και θλιμμένος,
και φτάνεις εσύ κι είσαι θύελλα
που φτερούγισε μέσα απ’ τις βερυκοκιές.
Γι’ αυτό σ’ αγαπώ κι όχι γι’ αυτό,
για τόσα πράματα και τόσο λίγα,
κι έτσι πρέπει να ‘ναι ο έρωτας
μισόκλειστος και ολικός,
ιδιάζων και τρομαχτικός,
σημαιοστόλιστος και πενθοφορεμένος,
λουλουδιασμένος σαν τ’ αστέρια
και χωρίς μέτρο – όριο, σαν το φιλί.
3 αποσπάσματα – αφορμές, για να αγαπήσετε τα βιβλία του Κάφκα
