Ο ποιητής της θάλασσας, Νίκος Καββαδίας που η ποίηση του της έμοιαζε τόσο πολύ, με την ομορφιά της, τα σκοτάδια της και το άγνωστο που σε προσκαλεί για εξερεύνηση.
Ένας από τους πιο γνωστούς και πολυδιαβασμένους Έλληνες ποιητές και πεζογράφους ήταν ο Νίκος Καββαδίας, ο οποίος γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στη Ρωσία. Μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στην τρυφερή ηλικία των 4 ετών, μετακόμισε με την οικογένειά του στο Αργοστόλι.
Ωστόσο, ο πατέρας στην επιχείρησή του στη Ρωσία, αλλά βιώνει την οικονομική καταστροφή. Το 1917, κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται και στη συνέχεια επιστρέφει ξανά στην Ελλάδα το 1921, αλλά αδυνατεί να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα.
Μετά το Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά, όπου ο Νίκος Καββαδίας πηγαίνει στο δημοτικό σχολείο. Εκεί είναι συμμαθητής του Γιάννη Τσαρούχη και του Παπα-Γιώργη Πυρουνάκη. Ακολουθεί το ποίημα του Νίκου Καββαδία.
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και τα 10 αποφθέγματά του που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους
Ο Νίκος Καββαδίας και το συγκινητικό ποίημα του (Περιοδικό της Μεφάλης Εγκυκλοπαίδειας του Παύλου Δρανδάκη, αρ.173, 10 Μαρτίου 1929)
Ἀγαπάω τ᾿ ὅτι θλιμμένο στὸν κόσμο.
Τὰ θολὰ τὰ ματάκια, τοὺς ἀρρώστους ἀνθρώπους,
τὰ ξερὰ γυμνὰ δέντρα καὶ τὰ ἔρημα πάρκα,
τὶς νεκρὲς πολιτεῖες, τοὺς τρισκότεινους τόπους.
Τοὺς σκυφτοὺς ὁδοιπόρους ποὺ μ᾿ ἕνα δισάκι
γιὰ μία πολιτεία μακρυνὴ ξεκινᾶνε,
τοὺς τυφλοὺς μουσικοὺς τῶν πολύβουων δρόμων,
τοὺς φτωχούς, τοὺς ἀλῆτες, αὐτοὺς ποὺ πεινᾶνε.
Τὰ χλωμὰ τὰ κορίτσια ποὺ πάντα προσμένουν
τὸν ἱππότην ποὺ εἶδαν μία βραδιὰ στ᾿ ὄνειρό τους,
νὰ φανῇ ἀπ᾿ τὰ βάθη τοῦ ἀπέραντου δρόμου.
Τοὺς κοιμώμενους κύκνους πάνω στ᾿ ἀσπρόφτερό τους.
Τὰ καράβια ποὺ φεύγουν γιὰ καινούρια ταξίδια
καὶ δὲν ξέρουν καλὰ -ἂν ποτὲ θὰ γυρίσουν πίσω
ἀγαπάω, καὶ θά ῾θελα μαζί τους νὰ πάω
κι οὔτε πιὰ νὰ γυρίσω.
Ἀγαπάω τὶς κλαμμένες ὡραῖες γυναῖκες
ποὺ κυττᾶνε μακριά, ποὺ κυττᾶνε θλιμμένα …
ἀγαπάω σὲ τοῦτον τὸν κόσμο -ὅ,τι κλαίει
γιατὶ μοιάζει μ᾿ ἐμένα.
