Η “Αμοργός” του Νίκου Γκάτσου αποτελεί ορόσημο της νεοελληνικής ποίησης, που χαρακτηρίζεται από πλούσια εικονοποιία, σουρεαλιστικές επιρροές και βαθύτατο συναισθηματικό βάθος.
Το απόσπασμα από την “Αμοργό” του Νίκου Γκάτσου ζωγραφίζει μια ζωντανή και ονειρική σκηνή, αναμειγνύοντας στοιχεία της φύσης, του έρωτα και της υπαρξιακής αναζήτησης. Το ποίημα ανοίγει με την εικόνα του καλοκαιριού που αναπνέει μέσα από το αμπέλι, υποδηλώνοντας ένα ήρεμο και πλούσιο περιβάλλον. Αυτό το γαλήνιο σκηνικό έρχεται σε αντίθεση με την παρουσία μιας τρυφερής αγάπης, που απεικονίζεται ως ένα κορίτσι που κοιμάται ανάμεσα στις κερασιές, συμβολίζοντας την αγνότητα και την αθωότητα.
Νίκος Γκάτσος: 10 στοχασμούς του επαναστάτη του λόγου στο ελληνικό τραγούδι
Νίκος Γκάτσος – Ἀμοργός
Στὴν τέντα τῆς κληματαριᾶς τὸ καλοκαίρι ἀνασαίνει
Ἔτσι κοιμᾶται ὁλόγυμνη μέσα στὶς ἄσπρες κερασιὲς μία τρυφερή μου ἀγάπη
Ἕνα κορίτσι ἀμάραντο σὰ μυγδαλιᾶς κλωνάρι
Μὲ τὸ κεφάλι στὸν ἀγκώνα της γερτὸ καὶ τὴν παλάμη πάνω στὸ φλουρί της
Πάνω στὴν πρωινή του θαλπωρὴ ὅταν σιγὰ σιγὰ σὰν τὸν κλέφτη
Ἀπὸ τὸ παραθύρι τῆς ἄνοιξης μπαίνει ὁ αὐγερινὸς νὰ τὴν ξυπνήσει!
[…]
Τί νὰ μοῦ κάμει ἡ σταλαγματιὰ ποὺ λάμπει στὸ μέτωπό σου;
Τὸ ξέρω πάνω στὰ χείλια σου ἔγραψε ὁ κεραυνὸς τ᾿ ὄνομά του
Τὸ ξέρω μέσα στὰ μάτια σου ἔχτισε ἕνας ἀητὸς τὴ φωλιά του
Μὰ ἐδῶ στὴν ὄχτη τὴν ὑγρὴ μόνο ἕνας δρόμος ὑπάρχει
Μόνο ἕνας δρόμος ἀπατηλὸς καὶ πρέπει νὰ τὸν περάσεις
Πρέπει στὸ αἷμα νὰ βουτηχτεῖς πρὶν ὁ καιρὸς σὲ προφτάσει
Καὶ νὰ διαβεῖς ἀντίπερα νὰ ξαναβρεῖς τοὺς συντρόφους σου
Ἄνθη πουλιὰ ἐλάφια
Νὰ βρεῖς μίαν ἄλλη θάλασσα μίαν ἄλλη ἁπαλοσύνη
Νὰ πιάσεις ἀπὸ τὰ λουριὰ τοῦ Ἀχιλλέα τ᾿ ἄλογα
Ἀντὶ νὰ κάθεσαι βουβὴ τὸν ποταμὸ νὰ μαλώνεις…
