Ποια είναι τα 10 πιο επιδραστικά έργα τέχνης για τη μητρότητα του 20ου αιώνα; Επιλέξαμε μερικά που λατρέψαμε με την πρώτη ματιά.
Η τέχνη που απεικονίζει τη μητρότητα έχει από καιρό υποτιμηθεί, παράλληλα με την υποτίμηση της σκληρής εργασίας που συνεπάγεται η ανατροφή των παιδιών. Ωστόσο, τον 20ό αιώνα, οι καλλιτέχνες άρχισαν να χρησιμοποιούν τις εικόνες και τα υλικά της μητρότητας με ποικίλους τρόπους.
Κάθε έργο τέχνης συμβάλλει μοναδικά στην απεικόνιση της μητρότητας στον 20ό αιώνα, εξερευνώντας συναισθήματα που σχετίζονται με αυτή τη βαθύτερη πτυχή της μητρότητας.
10 έργα τέχνης που υμνούν το θαύμα της μητρότητας
1. Käthe Kollwitz: Kollwitz: Frau mit Totem Kind (Γυναίκα με νεκρό παιδί), 1903)
Ένα δυναμικό σχέδιο της Γερμανίδας καλλιτέχνιδας που απεικονίζει μια γυναίκα που κρατάει στην αγκαλιά της το νεκρό παιδί της. Η αντίθεση μεταξύ του ήρεμου, παιδιού και της θλιμμένης, εκφραστικής μητέρας απεικονίζει το συναισθηματικό τίμημα της φτώχειας και της απώλειας.
2. Το σπίτι της συζύγου (Femme Maison) της Λουίζ Μπουρζουά, 1947
Το έργο της Bourgeois παρουσιάζει μια γυμνή γυναίκα με τον κορμό και το κεφάλι της να αντικαθίστανται από ένα σπίτι, συμβολίζοντας τους συνυφασμένους ρόλους των γυναικών στην οικιακή ζωή. Ο πίνακας αμφισβητεί τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και τις κοινωνικές προσδοκίες.
3. Το έργο της Λεονόρα Κάρινγκτον The Giantess (επίσης γνωστό ως The Guardian of the Egg), γύρω στο 1947
Ένας σουρεαλιστικός πίνακας που απεικονίζει μια γίγαντα με χρυσά μαλλιά από σιτάρι, η οποία κρατά ένα μαύρο αυγό. Το έργο τέχνης ενσαρκώνει τη γονιμότητα, εξερευνώντας θέματα δημιουργίας και κοσμικής εξερεύνησης, με επιρροές από Μεξικάνους τοιχογράφους, κέλτικη μυθολογία και χριστιανικό συμβολισμό.
4. Εγκαταστάσεις με βρόχο από σύρμα της Ρουθ Ασαβά, δεκαετία 1950-90
Τα συρμάτινα γλυπτά της Asawa, που μοιάζουν με κλώνους DNA, αντιπροσωπεύουν στιβαρές οικογένειες μορφών. Τα γλυπτά, συχνά τοποθετημένα σαν αστερισμοί, προκαλούν οικειότητα και ανεξαρτησία, αντανακλώντας τον ρόλο της καλλιτέχνιδας ως μητέρας και παιδαγωγού.
5. Το έργο της Alice Neel Nancy and Olivia, 1967
Το πορτρέτο της Neel αποτυπώνει την ωμή πραγματικότητα της μητρότητας, απεικονίζοντας τη νύφη της με μια κουρασμένη αλλά και άγρυπνη έκφραση, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις και την σημασία της φροντίδας.
6. Τα Scarpette (Παπουτσάκια) της Marisa Merz, δεκαετία 1968-1980
Η Merz έπλεκε παπούτσια τύπου παντόφλας από νάιλον κλωστή ή χάλκινο σύρμα, συμβολίζοντας τη συνέχεια μεταξύ της οικιακής εργασίας και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
7. Το μεταγεννητικό έγγραφο της Mary Kelly, 1973-79
Η σειρά της Kelly καταγράφει τα πρώτα χρόνια του γιου της, ενσωματώνοντας πάνες και άλλα αντικείμενα. Εμβαθύνει στις ψυχαναλυτικές πτυχές της μητρότητας, διερευνώντας την εμπειρία της μητέρας και το άγχος του αποχωρισμού, καθώς το παιδί της ανεξαρτητοποιείται.
8. Το Passagem (Πέρασμα) της Celeida Tostes, 1979
Η Tostes δημιούργησε ένα ισχυρό έργο performance art όπου βυθίστηκε σε ένα δοχείο από άψητο πηλό, συμβολίζοντας την αναγέννηση και τη μεταμόρφωση. Το έργο εξερευνά θέματα μητρότητας, απουσίας και αυτογνωσίας.
9. Judy Chicago’s Birth Project, 1980-85
Η Σικάγο συνεργάστηκε με βελονιστές για να δημιουργήσει ταπισερί και έργα που απεικονίζουν εικόνες γέννας. Παρά το γεγονός ότι η ίδια δεν ήταν μητέρα, η Chicago αποτύπωσε την πολυπλοκότητα της εμπειρίας του τοκετού, αμφισβητώντας τις παραδοσιακές αντιλήψεις για τη μητρότητα και τη θηλυκότητα.
10.Senga Nengudi’s R.S.V.P., 1975
Tο γλυπτό της Nengudi που ενεργοποιείται μέσω της παράστασης, όπου χρησιμοποίησε καλσόν γεμάτο με άμμο, απλωμένο σε διάφορες γωνίες ή δωμάτια. H ευελιξία του σώματος της εγκύου, μια έννοια που η ίδια η Nengud. Αντανακλά επίσης την ελαστικότητα του ανθρώπινου ψυχισμού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τη συνεχή ανθεκτικότητα που θεσπίζει το σώμα”.
