Ο Μαρσέλ Προυστ, ο διάσημος Γάλλος συγγραφέας, δημιούργησε διαχρονικά λογοτεχνικά αριστουργήματα που εξερεύνησαν τα περίπλοκα βάθη της ανθρώπινης συνείδησης και μνήμης.
Στο μνημειώδες έργο του “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο”, ο Προυστ ερεύνησε τις περιπλοκές του χρόνου και της ύπαρξης, αναλύοντας με τέχνη την ευθραυστότητα της ανάμνησης και τις λεπτές αποχρώσεις της επιθυμίας. Η πεζογραφία του, γεμάτη με εξαίσια ενδοσκόπηση και οδυνηρές παρατηρήσεις, χάραξε ένα μόνιμο σημάδι στο χώρο της σύγχρονης λογοτεχνίας. Η ικανότητα του Προυστ να μεταμορφώνει το καθημερινό σε βαθύ, η εξερεύνηση του έρωτα και η απεικόνιση της ελίτ της αστικής κοινωνίας των αρχών του 20ού αιώνα εξακολουθούν να γοητεύουν τους αναγνώστες και να επηρεάζουν αμέτρητους συγγραφείς παγκοσμίως.
11 αποφθέγματα για τον έρωτα από τον Μαρσέλ Προυστ
1.«Οι άνθρωποι που δεν είναι ερωτευμένοι, δεν καταλαβαίνουν πως έναν έξυπνος άντρας μπορεί να υποφέρει πραγματικά από μία συνηθισμένη γυναίκα. Είναι σα να εκπλήσσεσαι που η χολέρα μπορεί να προσβάλλει τους πάντες. Αυτός ο ασήμαντος βάκιλος».
2.«Ας αφήσουμε τις όμορφες γυναίκες για τους άντρες που δεν έχουν φαντασία».
3.«Ο έρωτας είναι ένα χτυπητό παράδειγμα για το πόσο μικρή σημασία έχει για μας η πραγματικότητα».
4.«Η επιθυμία για κάτι, τα κάνει όλα να ανθίζουν. Η απόκτηση αυτού του κάτι, τα κάνει όλα να μαραίνονται και να ξεθωριάζουν».
5.«Τα ψέματα είναι απαραίτητα στον άνθρωπο. Είναι -ίσως- εξίσου σημαντικά με την αναζήτηση της ηδονής και, επιπλέον, υπαγορεύονται από αυτήν την αναζήτηση».
6.«Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν σημαίνει να ψάχνεις καινούργια μέρη αλλά να έχεις καινούργια μάτια».
7.«Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν πολλά διαφορετικά πάθη. Το αληθινό είναι αυτό για χάρη του οποίου είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τους άλλους».
8.«Όλες οι οριστικές μας αποφάσεις λαμβάνονται ενώ βρισκόμαστε σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν διαρκεί πολύ».
9.«Σε ένα χωρισμό, αυτός που δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος είναι εκείνος που λέει τα πιο τρυφερά λόγια».
10. «Η ευτυχία θεραπεύει το σώμα, μόνο η θλίψη αναπτύσσει τη δύναμη του νου».
11. «Οι δεσμοί που μας ενώνουν με τα άλλα άτομα υπάρχουν μόνο στο μυαλό μας. Καθώς η μνήμη μας εξασθενεί, οι δεσμοί χαλαρώνουν, και παρά την ψευδαίσθηση με την οποία θέλουμε να μας παραπλανήσουν και με την οποία, από αγάπη, φιλία, ευγένεια, σεβασμό, καθήκον, παραπλανούμε τους άλλους, είμαστε μόνοι. Ο άνθρωπος είναι το πλάσμα που δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εαυτό του, που γνωρίζει τους άλλους μόνο μέσα από τον εαυτό του, και όταν ισχυρίζεται το αντίθετο, λέει ψέματα»
