Μίλαν Κούντερα: «Ο αληθινός έρωτας είναι ανίκανος ν΄ απιστήσει»

Στον περίπλοκο χορό ανάμεσα στο γέλιο και την υπαρξιακή μελαγχολία, ο Μίλαν Κούντερα βρήκε τη φωνή του.

Τα μυθιστορήματα του Κούντερα αναρωτιούνται: «Μπορεί η ελευθερία να αντέξει το βάρος των ιδιοτροπιών μας ή μήπως η ελαφρότητα είναι μια φευγαλέα οφθαλμαπάτη;

5 βιβλία του Κούντερα που πρέπει να στολίζουν τη βιβλιοθήκη σας:

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι
Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης
Η ζωή είναι αλλού
Η Αθανασία

Μίλαν Κούντερα: «Ο έρωτας αρχίζει από τη στιγμή που μια γυναίκα εγγράφεται …στην ποιητική μας μνήμη»

13 αποφθέγματα του Μίλαν Κούντερα

Ο άνθρωπος μπορεί να θέσει τέλος στη ζωή του. Αλλά δεν μπορεί να θέσει τέλος στην αθανασία του.
Όταν έχεις μπροστά σου διακόσια είκοσι τρία πρόσωπα, καταλαβαίνεις με μια ματιά ότι δεν βλέπεις παρά τις πολυάριθμες παραλλαγές ενός και μόνο προσώπου και ότι ποτέ κανένα άτομο δεν έχει υπάρξει.
Ο πόλεμος και η κουλτούρα είναι οι δύο πόλοι της Ευρώπης, ο ουρανός της και η κόλασή της, η δόξα της και η ντροπή της, αλλά δεν μπορεί κανείς να τους χωρίσει. Όταν θα έχουμε ξεμπερδέψει με τον ένα, θα έχουμε ξεμπερδέψει και με την άλλη, μαζί θα χαθούν.
Είναι αφελής αυταπάτη να πιστεύουμε ότι η εικόνα μας είναι μία απλή εμφάνιση, πίσω από την οποία θα κρυβόταν η πραγματική ουσία του εγώ μας, ανεξάρτητη από τα μάτια του κόσμου.
Υπάρχουν δυο μέθοδοι για να καλλιεργήσει κανείς τη μοναδικότητα του εγώ: η προσθετική μέθοδος και η αφαιρετική μέθοδος.
Ο αληθινός έρωτας είναι ανίκανος ν΄ απιστήσει.
Να ζεις δεν υπάρχει καμία ευτυχία σ’ αυτό. Να ζεις: να περιφέρεις στον κόσμο το επώδυνο εγώ σου. Αλλά να είσαι, να είσαι είναι ευτυχία. Είναι: το να μεταμορφώνεσαι σε κρήνη, σε πέτρινη δεξαμενή μέσα στην οποία το σύμπαν κατεβαίνει σαν χλιαρή βροχή.
Η αγάπη μας κάνει να χάνουμε τη συνείδηση του γήινου και μας γεμίζει με το ουράνιο, έτσι, η αγάπη μας απαλλάσσει από κάθε ενοχή.
Για μένα η πραγματική ζωή είναι αυτό: να ζεις στις σκέψεις των άλλων…
Η πλειοψηφία όμως των ανθρώπων δεν έχουν γνωρίσει τον έρωτα … Θα έτρεχαν πίσω από την υπόσχεση μιας άλλης ζωής χωρίς να θέσουν τον παραμικρότερο όρο, θα προτιμούσαν τη ζωή από τον έρωτα και θα ξανάπεφταν, με πολύ ευχαρίστηση, στο δίχτυ της αράχνης του Δημιουργού.
Ο έρωτας είναι μια φτερούγα που χτυπάει μέσα στο στήθος μου σαν να είναι σε κλουβί και που παρακινεί να κάνω πράγματα που εσένα σου φαίνονται παράλογα.
Αυτό που παρακινεί τους ανθρώπους να σηκώνουν τη γροθιά, ν’ αρπάζουν ένα τουφέκι, να υπερασπίζονται μαζί δίκαιες ή άδικες υποθέσεις, δεν είναι η λογική αλλά η ψυχή που έχει πάθει υπερτροφία. Αυτή είναι το καύσιμο χωρίς το οποίο ο κινητήρας της Ιστορίας δεν θα μπορούσε να πάρει εμπρός και ελλείψει του οποίου η Ευρώπη θα είχε μείνει ξαπλωμένη στο χορτάρι, να κοιτάζει τεμπέλικα τα σύννεφα που τρέχουν στον ουρανό.