Η Walker Caplan εμβαθύνει στην παθιασμένη αλληλογραφία μεταξύ της Μέριλιν Μονρόε και του θεατρικού συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ.
Η εξερεύνηση αυτή ρίχνει φως στην ταραχώδη σχέση τους, η οποία χαρακτηρίζεται τόσο από θέρμη όσο και από διχόνοια.
Η απόφαση της Μονρόε να καταθέσει αίτηση διαζυγίου από τον Μίλερ το 1961, στρατηγικά συγχρονισμένη κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας του JFK για να αποσπάσει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης από την προσωπική της αναταραχή αναδεικνύει έναν προβληματισμό για την Caplan.
Η Caplan υπογραμμίζει την εκπληκτική φύση της ένωσής τους και τις δημιουργικές συγκρούσεις που βίωσαν, ιδίως αφότου η Μονρόε ανακάλυψε τα ιδιωτικά γραπτά του Μίλερ που εξέφραζαν αμφιβολίες για τη σχέση τους.
Επίσης προσφέρει πληροφορίες για τη γένεση του ειδυλλίου τους, που πυροδοτήθηκε από τη γνωριμία τους το 1951 μέσω του Elia Kazan. Η άμεση εντύπωση της Μονρό για τον Μίλερ ως μια αναζωογονητική όαση μέσα στο πυρετώδες χάος της ζωής θέτει τις βάσεις για το θυελλώδες φλερτ τους.
Η καρδιά του άρθρου βρίσκεται στην ανάλυση της Caplan των παθιασμένων επιστολών του Άρθουρ Μίλερ προς τη Μονρόε, που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του έρωτά τους.
Επικεντρώνεται σε μια ιδιαίτερα ζωντανή επιστολή της 30ής Απριλίου 1956, στην οποία ο Μίλερ ζωγραφίζει μια αισθησιακή και οικιακή φαντασίωση του κοινού τους μέλλοντος.
Μέριλιν Μονρόε – Άρθουρ Μίλερ: Η ταραχώδης σχέση τους μέσα από μαρτυρίες του συγγραφέα (ΒΙΝΤΕΟ)
Μια ιδιαίτερα διαχυτική, καυτή επιστολή γράφτηκε στις 30 Απριλίου 1956, δύο μήνες πριν από το γάμο τους. Στο γράμμα, ο Μίλερ μιλάει ποιητικά για το τι θα κάνει όταν το ζευγάρι θα είναι ξανά μαζί:
«Θα σε φιλήσω και θα σε κρατήσω κοντά μου και τότε θα συμβούν συγκλονιστικά γεγονότα. Όλα τα είδη των …των ρίψεων, των ατίθασων κινήσεων κάθε είδους. Και μετά θα αναστενάξω. Και όταν θα ακουμπήσεις το κεφάλι σου στον ώμο μου, τότε σιγά σιγά θα πεινάσω .
Θα έρθω ξανά στην κουζίνα, προσποιούμενος ότι δεν είσαι εκεί και θα σε ανακαλύψω ξανά. Και καθώς θα στέκεσαι εκεί και θα μαγειρεύεις το πρωινό, θα φιλήσω το λαιμό σου και την πλάτη σου … και τα οπίσθια των γονάτων σου και θα σε γυρίσω και θα φιλήσω τα στήθη σου, καθώς τα αυγά θα καίγονται.»
Σε ένα άλλο γράμμα λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Μίλερ συνεχίζει να προμηνύει το οικιακό τους μέλλον:
(Η γνωριμία μαζί σου) σήμαινε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου και αυτό που είμαι. Σήμαινε ότι έπρεπε να αφήσω κάτω αυτά τα φοβισμένα προστατευτικά χέρια της επιφυλακτικότητας και της κοκκινισμένης ηλιθιότητας και να αγκαλιάσω αυτόν που αγαπούσα και να αντιμετωπίσω το εκπληκτικό, απίστευτο, απλά ένδοξο γεγονός ότι είμαι ένας τρυφερός άντρας και όχι ο άγριος ηλίθιος που προσπάθησα -και απέτυχα- να γίνω. Πώς θα μπορούσες να το ξέρεις αυτό, αγάπη μου; … Αυτή τη στιγμή κοντεύω να δακρύσω από το θαύμα που είσαι για μένα. Πόσο ευτυχισμένη θα σε κάνω! Τι όμορφα παιδιά θα σου χαρίσω! Ω, θα σε προσέχω, θα σε παιδεύω και θα ανησυχώ για σένα. Αισθάνομαι κάτι σήμερα, σαν μια επέτειο, ή πιο αληθινά, την πραγματική ημέρα της γέννησής μου. Έχω φτάσει σε ένα είδος ανδρισμού που δεν είχα γνωρίσει ποτέ πριν. Σου λέω αγαπητή μου, δεν φοβάμαι τίποτα σε αυτόν τον κόσμο.»
Μέριλιν Μονρόε – Άρθουρ Μίλερ: Ο έρωτας που αιχμαλώτισε τη φαντασία μας
