Η επιστολή του Μέγα Αλεξάνδρου προς τον Δαρείο παρέχει αποδείξεις ότι κατά τους ελληνιστικούς χρόνους υπήρχε μια σιωπηρή κατανόηση των σύγχρονων μοντέλων διαπραγμάτευσης και τα άτομα εκείνης της εποχής διέθεταν μια βαθιά ικανότητα να εφαρμόζουν αποτελεσματικά τις γνώσεις αυτές.
H επιστολή του Μέγα Αλεξάνδρου στον Δαρείο αντικείμενο προς μελέτη
Η εξέταση των αρχαίων και ελληνιστικών κοινωνιών αποκαλύπτει ότι ο πρωταρχικός στόχος της πολιτικής εκπαίδευσης ήταν η διαμόρφωση του συμμετέχοντα σε “βασιλιά”. Ο όρος “βασιλιάς” σηματοδοτεί την αριστεία, ιδίως στον τομέα της ηγεσίας που ασκείται επί των άλλων και, κυρίως, σε θέματα εθιμοτυπίας. Ειδικότερα, ο Πλάτων, ο μέντορας του Αριστοτέλη, υποστήριζε ότι ένας πολιτικός ηγέτης πρέπει να είναι φιλόσοφος. Σε μια πιο σύγχρονη αναδιατύπωση, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι “φιλόσοφος” είναι κάποιος που θέτει ερωτήματα, αναζητά ενεργά ερωτήματα και, κατά συνέπεια, τρέφει αβεβαιότητες, συμμετέχοντας σε στοχαστικό προβληματισμό και αμφισβήτηση.
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος συνάντησε τον Διογένη – Ο διάλογος που έμεινε στην «ιστορία»
Επιστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Δαρείο:
«Οι πρόγονοί σας, αφού εξεστράτευσαν στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα μας έβλαψαν, ενώ δεν είχαν αδικηθεί προηγουμένως· εγώ, επειδή αναδείχτηκα ηγεμών των Ελλήνων και επειδή θέλω να τιμωρηθούν οι Πέρσες, πέρασα στην Ασία, αφού εσείς κάνατε την αρχή. Διότι και τους Περίνθιους βοηθήσατε, που αδικούσαν τον πατέρα μου, και στη Θράκη, την οποία εξουσιάζαμε εμείς, έστειλε δύναμη ο ΄Ωχος· και όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας μου από τους συνωμότες που εσείς υποκινήσατε, όπως οι ίδιοι με επιστολές προς όλους καυχηθήκατε κι όταν εσύ σκότωσες τον Αρσή με τη βοήθεια του Βαγώου και κατέλαβες την εξουσία παράνομα, παραβαίνοντας το νόμο των Περσών, αδικώντας τους Πέρσες και όταν έστειλες εχθρικά γράμματα για μένα στους ΄Ελληνες για να με πολεμήσουν και χρήματα στους Λακεδαιμονίους και σε κάποιους άλλους ΄Ελληνες, που δεν τα δέχτηκε καμιά άλλη πόλη, εκτός από τους Λακεδαιμονίους κι όταν οι απεσταλμένοι σου διέφθειραν τους φίλους μου και την ειρήνη, την οποία εδραίωσα στους ΄Ελληνες, προσπάθησαν να την χαλάσουν, εξεστράτευσα εναντίον σου, γιατί εσύ είχες κάνει την αρχή της έχθρας.
Και εφόσον έχω νικήσει αρχικά τους στρατηγούς και τους σατράπες σου και τώρα εσένα και τις δυνάμεις σου και κατέχω τη χώρα σου, που μου χάρισαν οι θεοί, όσοι απ’ αυτούς που παρατάχθηκαν μαζί σου δεν σκοτώθηκαν στη μάχη, αλλά κατέφυγαν σ’ εμένα, αυτούς τους φροντίζω και είναι μαζί μου όχι χωρίς τη θέλησή τους, αλλά εκούσια συνεκστρατεύουν με το μέρος μου.
Επειδή λοιπόν είμαι κυρίαρχος όλης της Ασίας, έλα με το μέρος μου. Αν όμως φοβάσαι μήπως, αφού έλθεις, πάθεις κάτι άσχημο από μένα, στείλε μερικούς από τους φίλους σου για να πάρουν ένορκες εγγυήσεις. Και αφού έρθεις κοντά μου ζήτησε και θα πάρεις τη μητέρα, τη γυναίκα και τα παιδιά σου και ό,τι άλλο θελήσεις. Θα έχεις ο,τιδήποτε ζητήσεις, αρκεί να με πείσεις. Και στο εξής όταν στέλνεις αγγελιοφόρους σ’ εμένα, να τους στέλνεις στο βασιλιά της Ασίας και μη μου στέλνεις επιστολές σαν ίσος προς ίσον, αλλά να μου απευθύνεσαι ως κύριο όλων των κτήσεών σου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα σκεφτώ για σένα ως άδικο. Αν πάλι έχεις διαφορετική γνώμη για τη βασιλεία, μείνε και αγωνίσου γι’ αυτή και μην φεύγεις, διότι θα σε καταδιώξω όπου κι αν πας.»
Αρριανος ΙΙ-14
Μέγας Αλέξανδρος: Ο τάφος και το αίνιγμα – Πού βρίσκεται η σορός του;
