Στην εποχή του ανικανοποίητου, όπου κάθε απόκτηση έρχεται με την πικρή επίγευση της απογοήτευσης η Μάρω Βαμβουνάκη μάς καλεί να καθίσουμε με ένα ερώτημα που μοιάζει προσωπικό και καθολικό.
Διαβάζοντας αυτό το κείμενο είναι σαν να στέκεσαι μπροστά σε έναν παλιό καθρέφτη: η ασημένια του πλάτη έχει αμαυρωθεί, αλλά η αντανάκλαση είναι πιο καθαρή από ποτέ.
Μας προκαλεί να αντιμετωπίσουμε τις εξαρτήσεις μας, τις προσδοκίες μας και την αθόρυβη διάβρωση του νοήματος σε έναν κόσμο που διαρκώς λιμοκτονεί για γνήσια συναισθήματα.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
Κική Δημουλά: «Λυπάμαι τις νοικοκυρές έτσι που αγωνίζονται κάθε πρωί να διώχνουν…»
Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης – Μάρω Βαμβουνάκη
Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει.
Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική.
O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου.
Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ’ αυτά που δεν έχεις αλλά απ’ αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.
Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο.
Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν.
Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη.
Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις.
Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει.
Γεμίζουμε μονάχα απ’ την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε.
Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται.
Λέγεται πως: «Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη…»
Αν αυτός ο προβληματισμός για τη γλυκόπικρη φύση της αγάπης σας άφησε να αναζητήσετε περισσότερα, επιτρέψτε μου να σας οδηγήσω σε περαιτέρω μονοπάτια σκέψης. Εξερευνήστε πώς ο Κορνήλιος Καστοριάδης επαναπροσδιόρισε την αυτονομία και την ελευθερία, ή μείνετε στην ήσυχη σοφία του Φερνάντο Πεσσόα, όπου η νοσταλγία και η μελαγχολία παίρνουν ποιητική μορφή.
Αν το αδιέξοδο της αγάπης και του έρωτα σας στοίχειωσε την σκέψη τότε αξίζει να συνεχίσετε αυτό το ταξίδι διαβάζοντας: Η ματιά της Μαλβίνας: «Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω ν’ αγαπήσω».
Διαβάστε περισσότερα λογοτεχνικά αριστουργήματα:
- 15 αποφθέγματα του Μπουκόφσκι που σε ξεβολεύουν: «Αν έχετε την ικανότητα να αγαπάτε, αγαπήστε πρώτα τον εαυτό σας»
- 30 αποφθέγματα του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ: «Όσο πιο πολύ κρίνει ένας άντρας, τόσο λιγότερο…»
- Γιωσαφάτ: «Αν η σχέση με τη μάνα είναι καλή τον πρώτο χρόνο της ζωής σου τότε μαθαίνεις να…»
- Πώς θα καταλάβεις τι σημαίνει ζωή, σύμφωνα με τον Καζαντζάκη;
- Τζoν Στάινμπεκ: «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την…»
- Ζαν-Πωλ Ρίχτερ: «Τα γηρατειά είναι δυσάρεστα όχι γιατί δεν έχουν απολαύσεις, αλλά γιατί …»
- Ένα σπουδαίο δίδαγμα από το βιβλίο του Μπουκάι: «Εγώ είμαι υπεύθυνος για τη ζωή μου, για όλα μου τα βάσανα, για ό,τι…»
- Ζαν-Πωλ Ρίχτερ: «Τα γηρατειά είναι δυσάρεστα όχι γιατί δεν έχουν απολαύσεις, αλλά γιατί …»
- Κική Δημουλά: «Καλὰ τα βγάζει πέρα η μοναξιὰ φτωχικὰ αλλὰ…»
- 20 από τις πιο σπαρακτικές φράσεις βιβλίων που «γρατζούνισαν» το μέσα μας
- 20 αποφθέγματα ζωής από τον Μάρκο Αυρήλιο: «Μη φέρεσαι σαν να πρόκειται να ζήσεις μύρια χρόνια. Το μοιραίο…»
- Η υπόσχεση του Πάμπλο Νερούδα: «Αν λίγο λίγο πάψεις να με αγαπάς θα…»
