Ο Λιαντίνης βλέπει την αγάπη ως μια μορφή βαθιάς κατανόησης και γνώσης. Ξεπερνάει το απλό συναίσθημα και συνεπάγεται μια βαθιά κατανόηση της πολυπλοκότητας που ενυπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις.
Η Λιαντίνης εισάγει μια προοπτική για τους ρόλους των φύλων, υποστηρίζοντας ότι η φύση ορίζει το αρσενικό να είναι μια συνεχής προσφορά και πηγή θεϊκής στέρησης για το θηλυκό. Αυτό συνεπάγεται μια κυκλική δυναμική όπου κάθε φύλο έχει ρόλο στην εκπλήρωση και τη λαχτάρα του άλλου.
«Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου, πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου. Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος…»
Η γλώσσα της “μάχης” και της “σφαγής” συμβολίζει τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που ενυπάρχουν στην αγάπη. Η φράση που μας «σφήνωσε« στο μυαλό: «Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου.» σημαίνει ότι οι αγώνες και οι θυσίες στον έρωτα έχουν ως στόχο τη μεταμόρφωση, ή τον “θάνατο”, του θηλυκού και την ανάστασή του σε μια ένδοξη μορφή, υποδηλώνοντας μια κυκλική και μεταμορφωτική φύση του έρωτα. Οι καταληκτικές λέξεις, “Πάντα η μελαγχολία σου και τα δυσάρεστα”, υπονοούν ένα συνεχές και ίσως αναπόφευκτο στοιχείο θλίψης ή μελαγχολίας στην αναζήτηση της αγάπης.
25 αποφθέγματα του Ίψεν: «Ο πιο δυνατός άνθρωπος στον κόσμο είναι αυτός που…»
Δημήτρης Λιαντίνης, «Γκέμμα» (αποσπάσματα)
«Να χαίρεσαι τη ζωή σου τη σύντομη και την ανεπίστροφη. Αλλά μέσα στο ρυθμό και την τάξη. Φυσική και ελεύθερη, να κρατάς την εμορφιά των παθών, ένα κύπελλο στο χέρι σου από αγνό ασήμι. Αλλά με γνώση και με πειθαρχία. Εκείνο που θα σε κρίνει δεν είναι η ηθική σου πτώση, αλλά η βούληση για δύναμη που θα βρίσκει το δρόμο να σε ανεβάζει ξανά στην καθαρή σου αρχικότητα.»
«Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου, πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου. Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος…»
«Όποιος πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο. Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου.»
«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.»
«Μια είναι η αιτία που κάνει το θάνατο την πικρότερη πίκρα μας. Είναι η γνώση πως το ασώματο ταξίδι μας δεν έχει πηγαιμό. Αλλά ούτε και γυρισμό. Με το θάνατο για στερνή φορά και πρώτη ο άνθρωπος περνά στην πατρίδα του πάντα και του πότε. Το τι θα σε καλωσορίσει εκεί που θα πας είναι ιδέα μηδενική, μπροστά στην άπειρη ιδέα του τι αποχαιρετάς εδώ που φεύγεις. Στο αναποδογύρισμα αυτού του διαλεκτικού σχήματος οι θρησκείες στηρίξανε την πανουργία της κυριαρχίας τους.»
«Το γεγονός του θανάτου είναι για τον καθένα από μας το ατομικό όριο του απόλυτου. Είναι ο βαθμό μείον 273 όχι στην κλίμακα της θερμότητας, αλλά στην κλίμακα του ανθρωπολογικού Μηδέν. Από τη στιγμή που θα πεθάνω περιέρχομαι αστραπιαία στην ίδια κατάσταση, που βρίσκεται εκείνος που δεν εγεννήθηκε ποτές.»
«Νέκυια σημαίνει να ζήσεις ζωντανός σε όλη τη ζωή σου τη γνώση και τη λύπη του θανάτου σου εδώ στον απάνω κόσμο. Νέκυια σημαίνει να στοχαστείς και να ζήσεις τη ζωή σου όχι μισή αλλά ολόκληρη. Με την απλή, δηλαδή και τη βέβαιη γνώση ότι ενώ υπάρχεις ταυτόχρονα δεν υπάρχεις. Ότι ενώ ζεις αυτό που είσαι, δηλαδή ζωντανός του σήμερα, ταυτόχρονα ζείς κι αυτό που δεν είσαι δηλαδή το νεκρός του αύριο. Η ζωή σου στην ουσία της είναι η δυνατότητα και η δικαιοδοσία της φαντασίας σου. Όχι άλλο.»
Διαβάστε περισσότερα για τον Δημήτρη Λιαντίνη:
Όταν ο Δημήτρης Λιαντίνης μίλησε για τον σύγχρονο κόσμο που πεθαίνει
Ποια βιβλία πρότεινε ο Δημήτρης Λιαντίνης στους φοιτητές του;
Δημήτρης Λιαντίνης: 10 ομιλίες που χαράχτηκαν στη ψυχή μας – ΒΙΝΤΕΟ
Όταν ο Δημήτρης Λιαντίνης μίλησε για τη γυναίκα και τον έρωτα
Ο Δημήτρης Λιαντίνης γράφει για τελευταία φορά ένα γράμμα προς την κόρη του
