Δεν είναι ούτε η Βενετία ούτε το Ρότερνταμ. Είναι η Τζακάρτα, η οποία βυθίζεται μέρα με τη μέρα με τους κατοίκους να απευθύνουν κραυγή βοηθείας.
Η Τζακάρτα, μαζί με άλλες πόλεις όπως η Βενετία, το Ρότερνταμ, η Μπανγκόκ και η Νέα Υόρκη, βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα υποχώρησης του εδάφους και αύξησης του επιπέδου της θάλασσας. Στην περίπτωση της Τζακάρτας, η πόλη βυθίζεται με ιδιαίτερη ταχύτητα, με περιοχές που έχουν υποχωρήσει πάνω από 5 μέτρα τα τελευταία 25 χρόνια.
Ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης της PT Air Bersih Jakarta, Κιου Άνθονι Σαλίμ, έχει αναλάβει το έργο επέκτασης της πρόσβασης σε νερό με σωλήνες για τους κατοίκους της πόλης. Αυτή η πρωτοβουλία έχει ως στόχο να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, καθώς πολλοί κάτοικοι εξακολουθούν να εξαρτώνται από παράνομα πηγάδια, τα οποία συμβάλλουν στην εξάντληση των υδροφόρων ορίζοντων και την υποχώρηση του εδάφους. Η προθεσμία μέχρι το 2030 είναι κρίσιμη για την εύρεση λύσεων, καθώς η πόλη αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να βυθιστεί ακόμα περισσότερο στη Θάλασσα της Ιάβας.
Εάν η ABJ του Σαλίμ είναι σε θέση να υλοποιήσει το σχέδιο για την παροχή νερού σε κάθε νοικοκυριό της Τζακάρτα, οι ειδικοί πιστεύουν πως η πόλη έχει μια μεγάλη ευκαιρία και η εταιρεία θα επωφεληθεί οικονομικά. Ωστόσο, εάν το σχέδιο αποτύχει, υπάρχει ο κίνδυνος να επικρατήσει χάος στη δεύτερη μεγαλύτερη μητρόπολη του κόσμου. Η συνεχής υποχώρηση, σε συνδυασμό με εντεινόμενες καταιγίδες και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, μπορεί να υπερβεί την αντοχή των τοιχωμάτων της Τζακάρτα. Σύμφωνα με τον ειδικό στις πλημμύρες, ΤζανΤζαάπ Μπρίνκμαν, από το ολλανδικό ινστιτούτο έρευνας υδάτων Deltares, “Θα υπάρξει τόσο πολύ θαλασσινό νερό που εισρέει, δεν θα σταματήσει ποτέ. Δεν θα υπάρξει διαφυγή”.
Κάτι που έπρεπε να γίνει πριν πολλά χρόνια
Σύμφωνα με τον Σαλίμ η επιχείρηση εκτέλεσης του σχεδίου έπρεπε να είχε ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια. Αν και έχει συγκεντρώσει πάνω από 10 δισεκατομμύρια δολάρια από διάφορες βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένης μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής νουντλς στον κόσμο, ο έλεγχος της υδάτινης υποδομής της πρωτεύουσας ήταν πάντα προσωπική προτεραιότητα για τον Σαλίμ, ειδικά μετά από την επανάσταση που σχεδόν κατέστρεψε τον όμιλο της οικογένειάς του πριν από 25 χρόνια. Όταν η κυβέρνηση αναζήτησε προσφορές για την ανανέωση της υδάτινης υποδομής της πόλης, η εταιρεία του Σαλίμ ήταν μία από τις δύο που προσέφεραν.
Το νέο συμβόλαιο της ABJ περιλαμβάνει δικαιώματα εκμετάλλευσης των πέντε μεγαλύτερων σταθμών επεξεργασίας νερού της πόλης και πώλησης περισσότερου από το ήμισυ του επεξεργασμένου νερού μέχρι το 2048. Επιπλέον, η εταιρεία θα κατασκευάσει νέα μονάδα και αγωγούς, διπλασιάζοντας τον αριθμό των συνδέσεων μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας. Σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθυντή της ABJ, Λαφρίκ Μπάνο Ρανγκούτι, η εταιρεία αναμένεται να έχει έσοδα περίπου 4,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων από αυτή τη συμφωνία. Ακόμη και σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, η ABJ δεν αναμένεται να υποστεί οικονομική ζημία, σύμφωνα με τον διευθυντή της Moya Holdings Asia Ltd, Σάιμον Μέλχεμ.
Ο Άνθονι Σαλίμ, ο φιλόδοξος σωτήρας της Τζακάρτα, γεννήθηκε το 1949, είναι ο νεότερος γιος του μεγιστάνα Σουντόνο Σαλίμ, που προέρχεται από την Κίνα. Ο πατέρας του είχε στενές σχέσεις με τον πρώην πρόεδρο της Ινδονησίας Σουχάρτο, έναν από τους οικονομικά διεφθαρμένους δικτάτορες στην ιστορία, σύμφωνα με τη γερμανική Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση Transparency International. Ο πατέρας Σαλίμ κατασκεύασε μια επιχειρηματική αυτοκρατορία υπό την προστασία του Σουχάρτο, και τη δεκαετία του ’90, ο όμιλος Σαλίμ είχε εκατοντάδες συνδεδεμένες επιχειρήσεις.
Ο Άνθονι, από μικρή ηλικία, συνόδευε συχνά τον πατέρα του σε επισκέψεις στο εργοστάσιο. Μετά από δύο χρόνια σπουδών στο Ηνωμένο Βασίλειο, επέστρεψε στην Τζακάρτα για να συνεργαστεί με τον πατέρα του. Όταν έγινε 30, ανέλαβε τη διαχείριση των επιχειρήσεων.
Ήδη από τη δεκαετία του ’90, ο Άνθονι ενδιαφέρθηκε για την τοπική ύδρευση. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, η Παγκόσμια Τράπεζα χορήγησε δάνειο στην Τζακάρτα για την ενίσχυση της υδραυλικής και αποχετευτικής υποδομής. Σε συνεργασία με άλλους επενδυτές, οι επιχειρηματικοί κύκλοι του Σαλίμ ανέλαβαν τον έλεγχο του ημιδημόσιου συστήματος ύδρευσης. Παρά την κατάρρευση της προεδρίας του Σουχάρτο, ο Άνθονι αντιμετώπισε την πρόκληση να σώσει την οικογενειακή επιχείρηση από τις επιπτώσεις των ταραχών και της κρίσης.
Η Suez και η Thames Water αγόρασαν τα μερίδια του Σαλίμ στο υδραυλικό σύστημα της Τζακάρτα. Ωστόσο, οι εταιρείες δεν αναβάθμισαν το σύστημα, και η παράνομη γεώτρηση αυξήθηκε. Ο Σαλίμ, ανακτώντας τον έλεγχο των υδάτων, επένδυσε σε μονάδα επεξεργασίας. Η συμφωνία περιλαμβάνει επένδυση 1,7 δισ. δολαρίων για αναβάθμιση, με πληρωμή από την κρατική PAM Jaya. Η Τζακάρτα υιοθετεί τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην ύδρευση, ενώ η Thames Water αντιμετωπίζει κρίση στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Τζακάρτα, αντιμετωπίζοντας προβλήματα στο σύστημα ύδρευσης, χρειάζεται ιδιωτικό εταίρο λόγω οικονομικών περιορισμών. Η PAM Jaya, αντιμετωπίζοντας οικονομική πίεση, ζητά αύξηση επιτοκίων. Οι επικριτές πιστεύουν ότι η συμφωνία με την ABJ εξυπηρετεί τον Σαλίμ χωρίς να λύνει τα κύρια προβλήματα του νερού. Το σχέδιο αναβάθμισης του δικτύου σωληνώσεων απέτυχε, και η πόλη αντιμετωπίζει δυσκολίες στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της πανδημίας. Ταυτόχρονα, το ποσοστό απώλειας νερού είναι υψηλό, ενώ η ποιότητα παραμένει αμφίβολη. Η πρόκληση είναι να πείσει τα νοικοκυριά να μεταβούν στο νερό από σωλήνες, παρέχοντας συγχρόνως αξιόπιστες υποδομές και υπηρεσίες.
Μάχη για πρόσβαση σε νερό
Στη γειτονιά Muara Baru, κατοίκοι αγωνίζονται για πρόσβαση σε νερό εδώ και δύο δεκαετίες. Παρά τις προσπάθειες, λίγα νοικοκυριά έχουν σύνδεση σε νερό μέσω σωλήνων. Πωλητές προσφέρουν νερό σε βαρέλια, υπερτιμημένο σε σχέση με το κόστος από σωλήνες. Κατά τη διάρκεια ξηρασίας, η PAM Jaya στέλνει φορτηγά νερού για έκτακτη υδροδότηση. Η παροχή σε τέτοιες κοινότητες είναι επικερδής, αλλά η πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας και οικονομικότερο νερό μέσω σωλήνων παραμένει ανεκπλήρωτη επιθυμία.
