Η Κατερίνα Γώγου δημιουργεί μια εξερεύνηση της ενοχής και της αθωότητας, όπου το πραγματικό βάρος της ύπαρξης δεν μετριέται μόνο με τις πράξεις αλλά με τις σκέψεις.
Η Κατερίνα Γώγου στο ποίημα «Σ’ ένα κόκκινο μπαλόνι» εστιάζει στις σχέσεις και τα ανομολόγητα συναισθήματα που κουβαλάμε. Καθώς το κόκκινο μπαλόνι ανεβαίνει, εξυψώνεται μια εσωτερική αναταραχή αλλά και μερικές σιωπηλές εξομολογήσεις. Το κόκκινο μπαλόνι της Κατερίνας παραμένει αιωρούμενο πάνω από την πόλη ως μαρτυρία του κοινών αλλά συχνά κρυφών αγώνων μας.
Κατερίνα Γώγου – Σ’ ένα κόκκινο μπαλόνι
Σε ενοχοποιούν
Όχι τόσο οι πράξεις σου
Σε ενοχοποιούν οι σκέψεις
Οι σχέσεις σου
Κάτι χαμόγελα που έσβησες
Κάτι μαλακισμένες εικόνες που κουβαλάς
Σχεδόν ηλιοβασίλεμα.
Σε ενοχοποιεί η αθωότητά σου
Και αυτά που της χρωστάς.
Κάτι λάθη
Και κάτι πάθη.
Και έτσι είσαι ζωγραφισμένος
Σ’ ένα κόκκινο μπαλόνι που ανεβαίνει
Δε μιλάει
Ανεβαίνει πάνω απ’ την πόλη.
Κατερίνα Γώγου: «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ’ έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»
