Ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να μην έχει πολιτική ταυτότητα, όμως το ερώτημα είναι: Εμείς έχουμε;
Το φαινόμενο Κασσελάκη σε μια κοινωνία που παραπαίει είναι ίσως το λιγότερο κακό, καθώς ξημερώνει μια εποχή με δύσκολες γεωπολιτικές ανατροπές που φαίνονται δύσκολο να αντιμετωπιστούν επιτυχώς.
Ξυπνώντας ξαφνικά ,σαν κεραυνός εν αιθρία, εμφανίστηκε ένας νέος υποψήφιος στο ήδη ασταθές περιβάλλον του ΣΥΡΙΖΑ το όνομα αυτού: Στέφανος Κασσελάκης.
Όλοι έπαιξαν με φοβερή μαεστρία τον ρόλο τους, πολιτικοί και δημοσιογράφοι έλεγαν: «Μα είναι δυνατόν να διεκδικεί την προεδρική καρέκλα της αντιπολίτευσης και ίσως και της κυβέρνησης στο μέλλον, ένας άνθρωπος χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο και με καμία πολιτική μόρφωση, επειδή προωθείται από τα ΜΜΕ;»
Τα δέντρα στα Εξάρχεια και οι Αντιεξουσιαστές: Όταν η υποκρισία συναντά τον ψευτοακτιβισμό
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα κάποιος χαίρει μεγάλης αποδοχής από τον λαό, επειδή τον έπεισαν τα Μ.Μ.Ε. και όχι με αντικειμενικά κτίρια αξιολόγησης. Θα τολμούσαμε να πούμε πως είναι θέμα παράδοσης.
Αναρωτιέμαι πάντως, αφού εκπαιδεύουμε διαρκώς τον λαό μας με το να μην έχει αντικειμενική σκέψη προς τι η απαίτηση να αλλάξει το μοντέλο αξιολόγησης του ;
Γιατί το φαινόμενο Κασσελάκη είναι «επικίνδυνο»;
Αν και στην αρχή σταθήκαμε στο επικοινωνιακό χάρισμα, όλη η εικόνα του κύριου Κασσελάκη κατέρρευσε γρηγορότερα από το αναμενόμενο.
Ειρήσθω εν παρόδω, το ζήτημα δεν είναι πως δεν είναι ιδεολόγος – αυτό πλέον είναι δεδομένο στις μέρες μας, ιδίως στα δυτικά κράτη – αλλά το ότι δεν έχει την παραμικρή αντίληψη για τη ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού πράγμα που θα κάνει αρκετά δύσκολη τη διαχείρισή του.
Το άλλο ζήτημα είναι η εξάρτηση της άποψης του Κασσελάκη για γεωπολιτικά θέματα από διάφορες υπό ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο ίδιος απ’ ότι φάνηκε δε γνωρίζει ούτε τα βασικά για την ελληνική ιστορία, άρα η εξάρτηση της άποψης του από εξωτερικούς παράγοντες είναι αναπόφευκτη, αδυνατώντας να σχηματίσει δική του άποψη εξαιτίας έλλειψης πληροφορίων, αυτές που δεν είχε καταφέρει να συλλέξει και ο κύριος Τσίπρας με τη συμφωνία των Πρεσπών.
Βέβαια, αυτά τα αρνητικά στοιχεία τα έχουν και πολλοί βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Μήπως αυτό τους εμπόδισε να εκλεχθούν από ένα μέρος του ελληνικού λαού; (Αυτό που ψηφίζει ακόμη)
Το φαινόμενο Κασελλάκη ως αποτέλεσμα της ελληνικής πολιτικής μέσα στον χρόνο
Η εξάρτηση του λαού από τα Μ.Μ.Ε.,ώστε να μπορέσουν να διαμορφώσουν άποψη είναι υπαίτια για το ότι κάποιοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν έναν άνθρωπο που μέχρι εχθές, ίσως να μη γνώριζαν ούτε το όνομά του, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να τον εμπιστευτούν.
Και μέσα σε όλα αυτά αντιλήφθηκα, πως όλα αυτά δεν είναι μόνο ελληνικές ελλείψεις, καθώς ο αμερικανικός λαός ψήφισε για πλανητάρχη τον κύριο Μπάιντεν, ο οποίος ναι μεν ήταν ισχυρός πολιτικός στα νιάτα του αλλά πλέον βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία και με εμφανή σημάδια άνοιας.
Άρα αναρωτιέμαι, πιστεύετε ότι τα παραπάνω είναι απλώς ένα φαινόμενο;
Διαφωνώ! Πιστεύω ακράδαντα πως πρόκειται για μια νέα αντίληψη πολιτικού σταρχιδισμού, όπου οι ινφλουένσερ και οι καλλιτέχνες με καριέρα μιας χρήσης θα είναι η πηγή πληροφόρησης για το μέσο ψηφοφόρο όπου αδυνατεί να έχει αντίληψη για τον κόσμο γύρω του, διότι του τον έκρυψαν.
Και μη γελιόμαστε είμαστε όλοι μαζί στο «τρίγωνο του διαβόλου» και ως ομοτράπεζοι δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε εσαεί.
Κείμενο: Αγγελικά Αγόρα (Lavart)
