Ετοιμαστείτε να βουτήξετε στα βάθη του “Γιούγκερμαν” του Μ. Καραγάτση, όπου κάθε λέξη πάλλεται από ωμό πάθος και υποβλητικές εικόνες.
Αυτό το απόσπασμα αποτυπώνει την ουσία μιας εξαιρετικής γυναίκας, μιας γυναίκας που ξεπερνά τα συνηθισμένα και πυροδοτεί τις αισθήσεις με την ίδια της την παρουσία. Ο Καραγάτσης δεν την περιγράφει απλώς- την ξορκίζει με πυρετώδη ένταση, αποκαλύπτοντάς την ως μούσα, δύναμη της φύσης και αινιγματική σαγήνη.
Κάθε γραμμή είναι μια μαρτυρία για τη δύναμή της να μαγεύει και να μεταμορφώνει, να ανάβει τις φωτιές της έμπνευσης και να προκαλεί τα πιο βαθιά συναισθήματα. Καθώς διαβάζετε, αφήστε τον εαυτό σας να παρασυρθεί από τη θέρμη και την ποιητική ευφυΐα ενός συγγραφέα που καταλαβαίνει ότι κάποιες γυναίκες δεν τις συναντάμε απλώς – τις βιώνουμε, με όλη την ταραχή και την έκσταση που αυτό συνεπάγεται.
Μπουκόφσκι: «Είναι πλάι μου: ένα κουβάρι. Είναι ζωντανή˙ χασμουριέται…»
Μ. Καραγάτσης – Γιούγκερμαν
«Σ’ όλον τον κόσμο υπάρχει μόνο ένα κορίτσι…
κάνει τις λέξεις να κρέμονται άναυδες…
ομολογεί ανάσες ποιήματα…
αυτομολεί ζέστη, ξεσκεπάζοντας τη νύχτα…
βάφει κόκκινα τα δικά μου χαράματα…
αποφασίζει ηδονές στην άκρη της γλώσσας της…
νανουρίζει λησμονιές…
Αναδιπλώνει το σύμπαν στο τσιγάρο της…
είναι θηλυκό όπως η μάχη, η σφαγή, η σμίξη…
κυλλάει αργά σε θυσιασμένες ώρες…
γίνεται ποτάμι όταν ανατρέπει την άρνηση…
χαρίζει τα πάντα αρκεί να σου ματώσει λίγο ένα όνειρο…
σ αγγίζει τρυφερά….
σε φοβάται σα σπάσιμο…
σε ξέρει σα νερό…
σ ανακαλύπτει σα σπηλιά…
σε φυλάει σαν εποχή…»
Καραγάτσης: «Δεν υπάρχει λογικός συγκρατημός, φόβος, συνείδηση του πρεπούμενου και του άπρεπου»
