Ποιος ήταν ο Ίων Δραγούμης ; Ο Ίων Δραγούμης ήταν διπλωμάτης και πολιτικός συγγραφέας. Οι εθνικές υποθέσεις της Ελλάδας κυριάρχησαν σε όλο τον βίο του και ήταν κεντρικό θέμα του έργου του. Ο ίδιος έπεσε θύμα του εθνικού διχασμού το 1920 και ήταν ένας από τους εκπροσώπους του ρομαντικού εθνικισμού των αρχών του 20ου αιώνα.
Ο Ίων Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1878 και και η καταγωγή του ήταν από το Βογατσικό της Καστοριάς. Σπόυδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1897 κατατάχτηκε εθελοντής στον άτυχο για τα ελληνικά όπλα ελληνοτουρκικό πόλεμο. Ήταν πρωταγωνιστής στο γλωσσικό κίνημα του δημοτικισμού και υπήρξε βασικός οργανωτής των ελληνικών κοινοτήτων κατά τον Μακεδονικό αγώνα. Κατά τη διάρκεια των βίαιων επεισοδίων του 1920 (Ιουλιανά) που διοργανώθηκαν από τους Βενιζελικούς ως αντίποινα για την απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού στο Παρίσι, συνελήφθη και κατόπιν δολοφονήθηκε από βενιζελικό στρατιωτικό σώμα ασφαλείας στη λεωφόρο Κηφισίας.
Το λογοτεχνικό έργο του Δραγούμη, που εκτείνεται σε πολιτικές αναλύσεις, κοινωνικά σχόλια και λογοτεχνικές συνθέσεις, συντονίζεται αρμονικά με τις εθνικές και πολιτικές του γραμμές. Υπέρμαχος του δημοτικισμού στην Ελλάδα, υπέγραφε συχνά τα έργα του με το ψευδώνυμο Ίδας. Το πολιτικό του δόγμα συμπυκνώνεται σε κείμενα όπως ο “Ελληνικός Πολιτισμός” (1914) και το “Μονοπάτι”, όπου εξετάζει σχολαστικά τον σκοπό της ύπαρξης του ελληνικού έθνους και τα βασικά δόγματα της εθνικής ιδεολογίας. Οι πεποιθήσεις του στηρίζονταν στην κοινοτική ιδέα (κοινοτισμός) και όχι στη ψευδαίσθηση της δημοκρατίας, η οποία, όπως υποστήριζε, “μας σαπίζει”.
20 αποφθέγματα του Ίωνα Δραγούμη
«Ξεσκέπασε τη δημοτική παράδοση και πρόσωπο με πρόσωπο θα αντικρίσεις γυμνή την ψυχή σου.»
«Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης.»
«Δεν ξέρω αν είμαστε καθαροί απόγονοι των αρχαίων. Είτε καθαροί, είτε κι ανακατωμένοι, μιλούμε όμως γλώσσα ελληνική.»
«Η φρονιμάδα είναι τυφλή. Η τρέλα έχει μάτια και βλέπει.»
Κανείς ας μην αναθεματίζει τη συντηρητικότητα. Κανείς ας μην περιφρονεί την προοδευτικότητα.
«Δεν ηγάπα τους Άγγλους ο Κυβερνήτης, ους εθεώρει ασπόνδους εχθρούς της Ελλάδος. «Βλέπεις τούτους με τες κόκκινες βελάδες;» είπε μοί ποτε, «είναι Τούρκοι.»
(αναφορά στον στον Ιωάννη Καποδίστρια)
«Ραγιάς είναι ο φρόνιμος, που δεν κουνιέται για να μην τύχει και τον πάρει για ζωντανό κανένας και τον σκοτώσει.
Ραγιάς είναι ο κοριός εκείνος που τον κυνηγάς και κάνει τον ψόφιο για να μην τον αποτελειώσεις.»
«Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να σκοπός μιας ζωής» !
«Δε πασκίζω για το κράτος γιατί το κράτος το δικό μας δεν αξίζει να το βοηθάει κανένας είναι μονάχα ορμητήριο, εγώ πασκίζω για το έθνος. Είναι ανάγκη να φτειάσω ανθρώπους, να ελευτερώσω όλους τους Έλληνες ελεύτερους και δούλους γιατί είναι όλοι τους σκλάβοι και ραγιάδες.»
«Να ξέρετε πως αν σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει… Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε…»
