Τα 6 ιστορικά λάθη που σημειώσαμε στο προηγούμενο άρθρο έλαβαν ιδιαίτερη αγάπη από εσάς, οπότε συνεχίζουμε με το 2ο μέρος, καθώς η ιστορία πολλές φορές ξεφεύγει από την αλήθεια.
Η ιστορία, ως επιστημονικός κλάδος, είναι μια διαρκώς εξελισσόμενη αφήγηση που διαμορφώνεται από τη συνεχή έρευνα και τις νέες προοπτικές. Ωστόσο, ορισμένα ιστορικά λάθη επιμένουν στη λαϊκή αντίληψη, συχνά λόγω λανθασμένων πηγών – πληροφοριών, πολιτισμικών αφηγήσεων ή απλής αβλεψίας. Σε αυτό το άρθρο, θα εμβαθύνουμε σε έξι ιστορικές παρανοήσεις που συνεχίζουν να υφίστανται παρά τα στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο.
Η ιστορία, που συχνά απεικονίζεται μέσα από το φακό του χρόνου είναι επιρρεπής σε παρανοήσεις που διατηρούνται παρά τις εξελισσόμενες προοπτικές και τα νέα στοιχεία. Σε αυτή τη διερεύνηση, θα εμβαθύνουμε σε έξι ιστορικά λάθη που συνεχίζουν να διαμορφώνουν την αντίληψή μας για το παρελθόν, αναδεικνύοντας τη σημασία της συνεχούς έρευνας και της κριτικής σκέψης.
10 καλλιτέχνες που υπέγραψαν το πέρασμα της Αναγέννησης στο πάνθεο της Ιστορίας
6 ιστορικά γεγονότα που λογίζουμε ως σωστά αλλά δεν ισχύουν
Η εφεύρεση του λαμπτήρα από τον Τόμας Έντισον:
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τη συμβολή και άλλων. Η εφεύρεση του πρακτικού λαμπτήρα πυρακτώσεως ήταν μια συλλογική προσπάθεια στην οποία συμμετείχαν εφευρέτες όπως ο Τζόζεφ Σουάν. Ο Έντισον έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας εμπορικά βιώσιμης έκδοσης, αλλά δεν εργάστηκε μεμονωμένα επάνω στην ανακάλυψη.
Οι μάγισσες στο Μεσαίωνα:
Η συσχέτιση των μαγισσών με τον Μεσαίωνα και η διαδεδομένη πίστη στο κυνήγι μαγισσών είναι μια κοινή παρανόηση. Το αποκορύφωμα των δικών για μάγισσες σημειώθηκε κατά την πρώιμη νεότερη περίοδο (15ος έως 18ος αιώνας), πολύ μετά τον Μεσαίωνα. Οι διαβόητες δίκες μαγισσών ήταν ένα σύνθετο φαινόμενο που επηρεάστηκε από κοινωνικούς, θρησκευτικούς και πολιτικούς παράγοντες.
Veni, Vidi, Vici – Διάσημο απόσπασμα του Καίσαρα:
Veni, Vidi, Vici” (“Ήρθα, είδα, κατέκτησα”) αποδίδεται συχνά στην κατάκτηση του Πόντου το 47 π.Χ. Ωστόσο, δεν υπάρχουν σύγχρονες αποδείξεις ότι ο Καίσαρας χρησιμοποίησε αυτή τη φράση σε αυτό το πλαίσιο. Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση αυτών των λέξεων εμφανίζεται αιώνες αργότερα στα γραπτά του ιστορικού Πλούταρχου.
Οι δίκες των μαγισσών του Σάλεμ και το κάψιμο των μαγισσών:
Η δημοφιλής εικόνα των μαγισσών που καίγονταν στην πυρά κατά τη διάρκεια των Δικών των Μαγισσών του Σάλεμ είναι ανακριβής. Στην πραγματικότητα, οι κατηγορούμενες κρεμάστηκαν, με 19 άτομα να χάνουν τη ζωή τους σε αυτό το τραγικό επεισόδιο το 1692. Η συσχέτιση των μαγισσών με την καύση προέρχεται πιθανότατα από τις ιστορικές δίκες μαγισσών στην Ευρώπη, όπου η καύση στην πυρά ήταν μια μέθοδος εκτέλεσης.
Η μύτη της Κλεοπάτρας:
Η διάσημη ρήση “η μύτη της Κλεοπάτρας, αν ήταν μικρότερη, θα είχε αλλάξει ολόκληρο το πρόσωπο του κόσμου” υπονοεί ότι η ομορφιά της Κλεοπάτρας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια ιστορία. Στην πραγματικότητα, η πολιτική οξυδέρκεια και οι συμμαχίες της Κλεοπάτρας ήταν ζωτικής σημασίας για την επιρροή της, και οι ρομαντικές της σχέσεις ήταν πιθανότατα περισσότερο στρατηγικές παρά βασισμένες αποκλειστικά στην εξωτερική εμφάνιση.
Ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν ανακάλυψε την Αμερική:
Κολόμβος: Αν και συχνά πιστώνεται στον Κολόμβο η ανακάλυψη της Αμερικής το 1492, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι αυτόχθονες πληθυσμοί κατοικούσαν στις ηπείρους για χιλιετίες. Οι Βίκινγκς, με επικεφαλής τον Λέιφ Έρικσον, έφτασαν πιθανότατα στη Βόρεια Αμερική γύρω στο έτος 1000. Τα ταξίδια του Κολόμβου άνοιξαν, ωστόσο, την πόρτα στη συνεχή ευρωπαϊκή εξερεύνηση και τον αποικισμό.
Ο Μεσαίωνας στα σκοτάδια του:
Ο όρος “Σκοτεινοί Αιώνες” αναφέρεται παραδοσιακά στην περίοδο μεταξύ της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Αναγέννησης, υπονοώντας μια περίοδο πολιτιστικής στασιμότητας και ελάχιστης διασωθέντος γραμματείας ιδίως τα πρώτα 3 σκοτεινά χρόνια . Οι σύγχρονοι μελετητές, ωστόσο, αναγνωρίζουν την πολυπλοκότητα αυτής της εποχής, με τις εξελίξεις στην τέχνη, τη λογοτεχνία και την επιστήμη να συμβαίνουν παράλληλα με τις κοινωνικές προκλήσεις. Ο όρος θεωρείται πλέον υπεραπλούστευση που δεν αποτυπώνει με ακρίβεια τις αποχρώσεις της περιόδου.
