Άλντους Χάξλεϊ Θαυμαστό Νέο Κόσμο

Η δαιμονοποίηση της μητρότητας σ’ έναν μελλοντικό κόσμο από τον Άλντους Χάξλεϋ

Αυτό το απόσπασμα από τον “Θαυμαστό Νέο Κόσμο” του Άλντους Χάξλεϊ δίνει μια γεύση από τη συναισθηματική αναταραχή της Λενίνας, καθώς αντιμετωπίζει μια σκηνή στον Καταυλισμό των Αγρίων που αμφισβητεί βαθιά τις εξαρτημένες πεποιθήσεις και τους κοινωνικούς κανόνες της.

Η Λενίνα, συνηθισμένη στο αυστηρά ελεγχόμενο και συναισθηματικά αποστειρωμένο περιβάλλον του Παγκόσμιου Κράτους, αιφνιδιάζεται από την ωμή, φυσική πράξη της μητρότητας που επιδεικνύουν οι γυναίκες στην Εφεδρεία των Άγριων. Η απουσία ταμπλετών σόμα, του ναρκωτικού που χρησιμοποιείται στην κοινωνία τους για την καταστολή των αρνητικών συναισθημάτων, ενισχύει τη δυσφορία και το σοκ της Λενίνας για το θέαμα που αντικρίζει. Η πράξη του θηλασμού, μια θεμελιώδης και φυσική έκφραση της ζωής, γίνεται αντιληπτή ως αισχρή και τρομακτική από τη Λενίνα, αντανακλώντας το μέγεθος της προσαρμογής που έχει υποστεί.

Ο Μπέρναρντ, από την άλλη πλευρά, ανταποκρίνεται με αίσθημα προκλητικότητας και περιέργειας, αμφισβητώντας τις συμβατικές αξίες που έχουν ενσταλαχθεί στη Λενίνα. Το σχόλιό του για την “όμορφη στιγμή της ανθρώπινης οικειότητας” όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με την τρομαγμένη αντίδραση της Λενίνας, αλλά υποδηλώνει επίσης την αυξανόμενη δυσαρέσκειά του για την επιφανειακή και συναισθηματικά αποστασιοποιημένη φύση της κοινωνίας τους.

Η οργή της Λενίνας τροφοδοτείται περαιτέρω από την απόκλιση του Μπερνάντ από τα κοινωνικά πρότυπα και την προσπάθειά του να προκαλέσει τις σκέψεις της για τη μητρότητα. Η αντιπαράθεση των αντιδράσεών τους αναδεικνύει τις έντονες διαφορές στις προοπτικές τους και την αναδυόμενη ένταση μεταξύ της ατομικότητάς τους και της συμμόρφωσης που απαιτεί το Παγκόσμιο Κράτος.

Η συνάντηση με τις φυσικές, αδάμαστες πτυχές της ζωής στο Καταφύγιο των Άγριων γίνεται καταλύτης για την εσωτερική σύγκρουση της Λενίνας και την αυξανόμενη δυσαρέσκεια του Μπερνάρντ με τους περιορισμούς της εξαρτημένης ύπαρξής τους. Καθώς αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα έξω από τον ελεγχόμενο κόσμο τους, η αφήγηση αρχίζει να εξερευνά την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων, την κοινωνική προσαρμογή και τους εγγενείς αγώνες μεταξύ συμμόρφωσης και ατομικότητας.

Το πιο «προκλητικό» μέσα στο κείμενο είναι πως παρουσιάζει τον δικαιωματισμό του ατομικισμού ως σύστημα χειραγώγησης της κοινωνίας από το σύστημα. Αυτό μας έβαλε σε σκέψεις!

16 αποφθέγματα του Άλντους Χάξλευ – Ένα «κατηγορώ» στην ανελευθερία

Άλντους Χάξλεϋ, ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», σελ. 91-92, (μετάφραση: Β. Καζαντζή)

«Μα είναι φρικτό», ψιθύρισε η Λενίνα, «είναι φοβερό. Δεν θα έπρεπε να έχουμε έρθει εδώ». Έψαξε στην τσέπη της να βρει καμιά ταμπλέτα «σόμα», μα ανακάλυψε πως, από κάποια ασυγχώρητη αφηρημάδα, είχε αφήσει το φιαλίδιο στον Ξενώνα. Ο Μπέρναρντ έψαξε τις δικές του τσέπες, μα ήταν το ίδιο αδειανές. Κι έτσι η Λενίνα ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τη φρίκη του Μαλπαί, χωρίς την παρηγοριά της παστίλιας. Όλα την πλακώσανε με μιας. Να, εκεί, ήταν δυο νέες γυναίκες, και είχαν γυμνώσει το στήθος τους και βύζαιναν τα μωρά τους.

Η Λενίνα απέστρεψε το πρόσωπο, κατακόκκινη από ντροπή. Δεν είχε δει τέτοια αισχρότητα σ’ όλη τη ζωή της.
Εκείνο, όμως, που την εξόργισε, ακόμα περισσότερο, ήταν πως ο Μπέρναρντ, αντί ν’ αγνοήσει το θέαμα με κάποια διακριτικότητα, άρχισε να σχολιάζει αυτό το φρικαλέο φαινόμενο του ενδομητρογενούς βίου. Τώρα, που οι παστίλιες είχαν πάψει πια να επενεργούν, ένιωθε και ο ίδιος ντροπιασμένος για την αδυναμία που του είχε δείξει εκείνο το πρωί στο ξενοδοχείο, και λες και έκανε το παν για να παρουσιάζεται μπροστά της ισχυρός και καινοτόμος.

«Για κοίταξε μια όμορφη στιγμή ανθρώπινης οικειότητας», και η φωνή του έμοιαζε σκόπιμα προκλητική. «Τί έντονα συναισθήματα θα πρέπει να γεννάει! Συχνά συλλογίζομαι πως κάτι στερείται κανείς, με το να μην έχει μητέρα – και ίσως και συ κάτι να στερήθηκες, Λενίνα, με το να μην νιώσεις τη μητρότητα. Το σκέφτεσαι; Να ‘χες και συ ένα μωρό, δικό σου, να το βυζαίνεις…».
«Μπέρναρντ, πώς τολμάς!».

Ανάμεσά τους πέρασε μια γριά με οφθαλμία και δερματίτιδα και το θέα μα την έκανε να δώσει τόπο στην οργή της.
«Πάμε να φύγουμε», τόν παρακάλεσε. «Δεν μ’ αρέσει καθόλου εδώ»

Πηγές φωτογραφιών: 1, 2

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr