Ο Ερμαν Έσσε (1877-1962) ήταν γερμανοελβετός μυθιστοριογράφος και ποιητής, διάσημος για τα φιλοσοφικά και υπαρξιακά του γραπτά.
Τα λογοτεχνικά έργα του Ερμαν Έσσε εμβαθύνουν σε θέματα αυτογνωσίας, πνευματικότητας και ανθρώπινου ψυχισμού. Η εξερεύνηση της ανατολικής φιλοσοφίας και του μυστικισμού από τον Έσσε επηρέασε σημαντικά τον δυτικό λογοτεχνικό κόσμο. Του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946. Η διαρκή απήχηση του Έσσε έγκειται στην ικανότητά του να αποτυπώνει την ανθρώπινη αναζήτηση για νόημα, τη διχοτόμηση του εαυτού και την αναζήτηση της ατομικότητας. Οι βαθιές του ιδέες συνεχίζουν να βρίσκουν απήχηση στους αναγνώστες που αναζητούν μια βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης εμπειρίας.
Το απόσπασμα του Ερμαν Έσσε για τον έρωτα:
«Ο έρωτας μας κάνει να υποφέρουμε, αλλά όσο πιο παραδομένοι τον υπομένουμε, τόσο πιο δυνατούς μας κάνει.»
Ο άγγλος ποιητής Άλφρεντ Τέννυσον είπε: «Καλύτερα να έχεις ερωτευτεί και να έχεις χάσει παρά να μην έχεις ερωτευτεί ποτέ».
Και το να γνωρίσεις τον έρωτα, ακόμα και με τον κίνδυνο να τον χάσεις ή να πονέσεις εξαιτίας του, είναι η πιο υπέροχη εμπειρία που μπορεί να βιώσει η ψυχή. Όταν νιώθουμε ερωτευμένοι, η ψυχή μας ανοίγεται και τολμάμε πράγματα που πριν ούτε που τα ονειρευόμασταν.
Όπως είπε ο Πλάτων: «Δεν υπάρχει άνθρωπος τόσο δειλός, που να μη μπορεί να μεταμορφωθεί σε ήρωα χάρη στον έρωτα».
Ξαναγυρνώντας στον Σιντάρτα, στην αρχή της αναζήτησής του, είναι τόσο επικεντρωμένος στο να βρει τον Θεό και το νόημα της ύπαρξής του, που δε γνωρίζει την αληθινή αγάπη, παρόλο που έχει μοιραστεί το χρόνο του με την ωραία Καμάλα και την έχει ερωτευτεί. Ωστόσο, στο τέλος του ταξιδιού του γνωρίζει τον γιο του και τότε ανακαλύπτει ένα συναίσθημα που αγνοούσε.
Βιώνει μια αγάπη που δεν προέρχεται από την επιθυμία ή την ανάγκη, μια αγάπη αγνή και απόλυτη, που τον ωθεί να φροντίζει και να προστατεύει το παιδί του. Αυτό το είδος αγάπης είναι ένα μεγάλο δώρο που μας γεμίζει την καρδιά, αλλά παράλληλα μπορεί να κουβαλάει και πόνο. Κάθε σχέση γονέα-παιδιού συνεπάγεται ένα βαθμό πόνου και ανησυχίας.
Ανησυχούμε σημαίνει νοιαζόμαστε για κάτι προκαταβολικά, δηλαδή προτού αυτό συμβεί, ενδιαφερόμαστε να προλάβουμε τα γεγονότα, υποφέρουμε για κάτι που ακόμα δεν έχει συμβεί, αλλά που φοβόμαστε ότι μπορεί να συμβεί.
Το μόνο αντίδοτο στην ανησυχία είναι η ενασχόληση με κάτι. Όταν δινόμαστε ενεργά σε κάτι, δε μένει πια καιρός ούτε χώρος για ανησυχία.
Ο ώριμος έρωτας πρέπει να συνεπάγεται περισσότερη ενασχόληση με τον άλλο και λιγότερη ανησυχία. Να ζούμε τη σχέση και την αγάπη στο εδώ και στο τώρα.
Αν ασχολούμαστε με τον άλλο, αντί να ανησυχούμε, θα εξοικονομήσουμε πολύτιμη ενέργεια, που τη σπαταλάμε φτιάχνοντας καταστροφικά σενάρια.
Όταν έρθουν τα προβλήματα, αν έρθουν, τότε θα τα βάλουμε σε πρώτο πλάνο, όχι πριν. Με την ανησυχία δεν αποτρέπονται ούτε ο δικός μας πόνος ούτε του άλλο. Η ενασχόληση με τον άλλο είναι το μόνο χρήσιμο.
Ντίνος Χριστιανόπουλος: «Γυρεύω να επενδύσω την καρδιά μου…»
