Επίκουρος: ο πρώτος ανθρωπιστής
Ο Επίκουρος υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς αρχαίους φιλοσόφους. Ήταν ο ιδρυτής της Επικούριας Σχολής και δίδασκε τους πάντες χωρίς διακρίσεις, ακόμα και γυναίκες ή δούλους.
Υπήρξε ο πρώτος ανθρωπιστής φιλόσοφος και κατάφερε να επηρεάσει μέχρι και τον Μαρξ, ο οποίος έγραψε και διατριβή πάνω στην Επικούρια Φιλοσοφία.
Η φιλοσοφία του βασίστηκε στην ανθρώπινη φιλία, στην αγάπη για την φύση, στον σεβασμό του ανθρώπινου ψυχισμού και γενικότερα στο ευ ζην.
5 αποφθέγματα του Επίκουρου για τη φιλία:
1 Απ’ όλα τα αγαθά που παρέχει η Σοφία, διασφαλίζοντας από κάθε άποψη τον ευτυχισμένο βίο, το μέγιστο είναι η απόκτηση φίλων.
2 Ο ανώτερος άνθρωπος, περισσότερο από κάθε τι, αφιερώνεται στη σοφία και τη φιλία, Απ’ αυτά το ένα είναι θνητό αγαθό, το άλλο αθάνατο.
3 Η φιλία σέρνει τον χορό ολόγυρα στην οικουμένη, καλώντας μας να ξυπνήσουμε για χάρη της ευτυχίας.
4 Αυτοί οι ίδιοι (οι επικούρειοι) το λένε, πως είναι πιο ηδονικό να κάνεις το καλό από το να δέχεσαι ευεργεσίες. – Πλούταρχος
5 Στον πόνο των φίλων συμπάσχουμε όχι θρηνώντας αλλά μεριμνώντας γι’ αυτούς.
Ακόμη 5 αποφθέγματα που μας μιλούν για την τέχνη του να ζούμε καλά ως άνθρωποι
1.«Είναι μάταια τα λόγια του φιλοσόφου που δεν θεραπεύουν κανένα ανθρώπινο πάθος· ακριβώς όπως η ιατρική είναι ανώφελη αν δεν γιατρεύει τις αρρώστιες του σώματος, έτσι και η φιλοσοφία δεν προσφέρει κανένα κέρδος, αν δεν ξαλαφρώνει την ψυχή από τα πάθη της.»
2.«Η τέχνη του να ζεις καλά και η τέχνη του να πεθαίνεις καλά είναι μία.»
3..“Μην χαλάς αυτό που έχεις επιθυμώντας αυτό που δεν έχεις”.
4.«Ευτυχής δεν είναι ο νέος, αλλά ο γέροντας που έχει ζήσει καλά. Γιατί ο άνθρωπος που βρίσκεται στην ακμή της νιότης του είναι ευμετάβλητος και επηρεάζεται πολύ από την τύχη, ενώ ο γέροντας είναι σαν να έχει αράξει στο λιμάνι των γηρατειών, έχοντας φυλαγμένες στις αναμνήσεις του τις χαρές των αγαθών στα οποία, όταν ήταν νεότερος, δύσκολα μπορούσε να ελπίζει.»
5. «Ο θάνατος δεν μας αφορά, γιατί όσο υπάρχουμε εμείς, ο θάνατος δεν είναι εδώ. Και όταν έρθει, εμείς δεν υπάρχουμε πια.»
