Η Παρασκευή, αυτή η μέρα που περιβάλλεται από μια λεπτή ισορροπία προσμονής και περισυλλογής έχει εμπνεύσει και τους Έλληνες ποιητές.
Τα ποιήματα για την Παρασκευή διαθέτουν μια ήσυχη ομορφιά, καθώς φέρουν το βάρος των ημερών που περάσαν και ψιθυρίζουν την ελευθερία που βρίσκεται μπροστά μας. Ο Ελύτης μαγεύτηκε από της θέα αυτής της ημέρας, αφιερώνοντας της ένα ποίημα, γεμάτο συναισθήματα.
Οδυσσέας Ελύτης – Παρασκευή που πάντα βρέχει
Τι παλαιότερο απ’ το χρόνο σαν χρυσού κοίτασμα
Μες στην ιλύ του νου σου πιθανόν έλαμψε ώστε
Άσταλτα κι άπιαστα ορατά γίνονται τώρα
Και χωρίς έτος να έχουν χρώματα ή οσμές
Η ζωή σου λες αρχίζει, να:
Σάββατο Κυριακή Δευτέρα Τρίτη
Μα γαλάζιο το πιο συγκινητικό, Τετάρτη Πέμπτη
Φτάνει ο ήχος απ’ τα ζώα που πίνουν προχωρεμένα μέσα στο χρυσάφι
Και βάλλει Μυκηναίος Θεός
Μια πυρκαγιά ομορφιάς λευκής ύστερα που οι Ήρωες έφυγαν
Και οι φθόγγοι άτεγκτοι φθάνουν
Σάββατο Κυριακή Δευτέρα Τρίτη
Χλώρης της ουρανίας Μέδουσα και Γη
Σαν άτρακτος από άνθη μέσα στα κύματα
Των μουσικών φωνών η αγάπη τρέμει
Το ένα ή δύο που χάνονται κι άπρακτος μένει ο αέρας
Πριν σε κάμινο ύσγινη ακουσθεί
Σάββατο Κυριακή Δευτέρα Τρίτη
Πλην οι χρησμοί, Τετάρτη Πέμπτη, δρουν με ασήμι της Μαρίας και όστρακα
Τις νύχτες που έχουν το ελεύθερο οι αισθήσεις
Ίδιες νόμοι του σύμπαντος πιστεύεις είναι
Δω ή εκεί το μεγάλο κεφάλι του Ιερέα και ύστερα
Η καμπάνα της σελήνης πάνω απ’ τα κιγκλιδώματα
Όμικρον άλφα κι έψιλον απ’ τα Παντοτεινά.
Οδυσσέας Ελύτης: «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι με τα μισόλογα τα σβησμένα»
