Γιώργος Σεφέρης: Ο ποιητής που εξερεύνησε τη ψυχή της Ελλάδας
Ο Γιώργος Σεφέρης, που γεννήθηκε ως Γεώργιος Σεφεριάδης στις 13 Μαρτίου 1900 στη Σμύρνη, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα. Τα έργα του, εμποτισμένα με την πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό της Ελλάδας, έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.
Η πρώιμη ζωή του Σεφέρη σημαδεύτηκε από την αναστάτωση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ελληνοτουρκικού Πολέμου, που ανάγκασε τον ίδιο και την οικογένειά του να εγκαταλείψουν τη Σμύρνη το 1922 κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αυτή η ταραγμένη περίοδος επηρέασε βαθιά τα μετέπειτα έργα του, προσδίδοντάς τους θέματα απώλειας, εκτόπισης και νοσταλγίας.
Το λογοτεχνικό του ταξίδι ξεκίνησε ως διπλωμάτης και υπηρέτησε σε διάφορες χώρες, όπως η Αγγλία, η Τουρκία και η Ελλάδα. Τα εκτεταμένα ταξίδια του Σεφέρη τον εξέθεσαν σε μια πληθώρα πολιτισμών και ιδεών, διαμορφώνοντας την κοσμοθεωρία και τις καλλιτεχνικές του ευαισθησίες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισε να εξερευνά σοβαρά την ποίηση. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1963 του απονέμεται το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και η φήμη του ξεφεύγει από τα εθνικά όρια και ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο, όμως στην Ελλάδα είναι ακόμη σχεδόν άγνωστο το έργο του.
Η ποίηση του Σεφέρη χαρακτηρίζεται από τον εσωστρεφή και συχνά φιλοσοφικό χαρακτήρα της. Οι στίχοι του αντανακλούν τους εσωτερικούς του στοχασμούς για την ανθρώπινη ύπαρξη, την ταυτότητα και την ουσία της ίδιας της Ελλάδας. Στην ποίησή του συνδυάζει αριστοτεχνικά μοντέρνα και παραδοσιακά στοιχεία, δημιουργώντας μια μοναδική φωνή που βρίσκει απήχηση στους αναγνώστες μέχρι σήμερα.
10 αποφθέγματα από τον Γιώργο Σεφέρη
1. «Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.»
2. «Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.»
3. «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.»
4. «Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.»
5. «Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.»
6. (Κάλβος, Σολωμός, Καβάφης) Οι τρεις μεγάλοι πεθαμένοι ποιητές μας που δεν ήξεραν ελληνικά.
7. «Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.»
8. «Δε φαντάζομαι γράφοντας, πώς κάνω σπουδαία πράγματα. Είναι μόνο και μόνο ο τρόπος που έχω να βγω από την άπειρη πίκρα της ζωής μας και της γενιάς μας…
Όσο για τη δόξα – η μόνη δόξα που μου είναι επιθυμητή, είναι εκείνη που θα μου έδιναν οι άνθρωποί μου. Κι αυτοί δεν είναι ασφαλώς – εκτός από ελάχιστους – εκείνοι που γράφουν βιβλία…»
(Απόσπασμα επιστολής προς τον Τίμο Μαλάνο, το 1942, με αφορμή το γεγονός ότι συγκέντρωνε υλικό για την καβαφική ποίηση και τη μελέτη της)
9. «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.»
10. «Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…»
Αρχαία Ελλάδα:10 φιλοσοφικές σχολές που γέννησαν τη Δυτική φιλοσοφία
